Βιβλίο Το παράθυρο της Νεφέλης
Συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Μίνωας
Συντάκτης-ρια Πόπη Ξοφάκη

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Βαθμολογία 10/10

Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Η ιστορία δεν είναι ερωτική όπως ίσως προδιαθέτει το εξώφυλλο και ο τίτλος τού βιβλίου. Είναι άκρως κοινωνική και από τις πιο δυνατές μάλιστα, όπως θα φανεί παρακάτω. Ο τίτλος, δένει πολύ καλά με την ιστορία αλλά αφού τη διαβάσεις.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε διάστημα 20 ετών σε διάφορα μέρη τής Ελλάδας και του εξωτερικού. Ξεκινάει από τη Λευκάδα όπου ένα κοριτσάκι απάγεται σε ηλικία 2 ετών ενώ παραθερίζει με τη μεσοαστική οικογένειά της. Δράστες είναι ένα άκληρο ζευγάρι από το ίδιο νησί. Ο σύζυγος ψαράς και η σύζυγος μία τυπική γυναίκα τής επαρχίας.

Το συμβάν γίνεται η ευκαιρία να ξεδιπλωθούν από το συγγραφέα τα πρόσωπα τής ιστορίας του, η διαφορετική κουλτούρα τους και ιδιαίτερα ο πιεστικός ρόλος τής κοινωνίας στην επαρχία. "Πότε πότε τούς πετούσαν και καμιά σπόντα, δήθεν από ενδιαφέρον", λέει ο συγγραφέας για το ζευγάρι που μετά από χρόνια δεν είχε καταφέρει να αποκτήσει παιδιά. Αυτή η έμμεση απόρριψη από την τοπική κοινωνία τους οδήγησε σε αυτοπεριορισμό.

Ως διέξοδο η γυναίκα σκέφτεται και πείθει τον άντρα της να απαγάγουν ένα παιδί. "Θα κλέψουμε ένα", έπεσε η ιδέα σαν κεραυνός. Παρά το ότι προσπάθησε να την μεταπείσει, υπέκυψε λόγω τής αδυναμίας που τής είχε και γνωρίζοντας πόσο το ήθελε. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει το δράμα τής οικογένειας τής μικρής Ιωάννας. Πρέπει να είσαι γονέας για να το καταλάβεις αλλά και πάλι, και να μην είσαι μπορείς να το φανταστείς. Χάνεις το παιδί σου! Γκρεμίζονται όλα, η ζωή αλλάζει πορεία! Το ζευγάρι δικαιολογήθηκε στο χωριό και έφυγε για την Αθήνα, μαζί με το "παιδί" τους.

Ο συγγραφέας μάς δείχνει πόσο δρόμο έχει ακόμα να κάνει η κοινωνία, ειδικά τής επαρχίας, για να αποβάλλει στερεότυπα, μικρότητες και αδυναμίες, την απανθρωπιά της ίσως. Ένα άκληρο ζευγάρι ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, γίνεται αντικείμενο "κοινωνικού σχολιασμού". Από την άλλη, όταν ο δέκτης αυτής τής συμπεριφοράς δεν έχει αντιστάσεις, γίνεται θύμα και από θύμα, θύτης!

Η ζωή τής μικρής Ιωάννας και μετέπειτα Νεφέλης, είναι ιδιαίτερη. Ζει σχεδόν στην απομόνωση. Δέχεται τη βία τού "πατέρα" της ο οποίος βασανίζεται από τις Ερινύες και προσπαθεί να ξεχάσει πίνοντας. Η Νεφέλη βρίσκει διεξόδους αντικαθιστώντας αυτά που της λείπουν με τη φαντασία της. Ξεδιπλώνει ένα έμφυτο ταλέντο στη ζωγραφική το οποίο αναδεικνύεται ως εργαλείο στη φανταστική επικοινωνία της με τον κόσμο.

Η μεγάλη καμπή στη ζωή της είναι η γέννηση τού "αδελφού" της από το ζευγάρι που την απήγαγε. Τότε φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο τής "μητέρας" της η οποία δόθηκε αποκλειστικά στο βιολογικό της παιδί παραμερίζοντας εντελώς τη Νεφέλη. Τότε η Νεφέλη, απομονωμένη σε μία αποθήκη χωρίς φως, ζωγράφισε το "παράθυρό" της στον κόσμο, αυτό είναι και το παράθυρο στον τίτλο τού βιβλίου.

Ο συγγραφέας μάς αποκαλύπτει έτσι τα πραγματικά κίνητρα τής "μάνας" στην απαγωγή, παρακινούμενη όχι από γνήσια ανάγκη και αγάπη για ένα παιδί αλλά εγωιστικά, για να αντιδράσει στην απόρριψη τής κοινωνίας. Δεν την ενδιέφερε το παιδί αυτό καθαυτό αλλά το πως αυτό θα της προσδώσει μία κοινωνική ιδιότητα. Θέτει επίσης, ίσως έμμεσα, σημαντικά ερωτήματα, "Μπορεί ένα γονιός να αγαπήσει πραγματικά το υιοθετημένο παιδί του; Παραμένει για πάντα αυτή η ρωγμή από την έλλειψη βιολογικής σχέσης; Τι δένει τελικά τους ανθρώπους, το αίμα ή η κοινή τους ζωή;".

Οι σκηνές που περιγράφονται είναι συγκλονιστικές. Δύσκολα μπορείς να αντισταθείς στη συναισθηματική φόρτιση που προκαλούν. Ο άνθρωπος είναι ικανός για το μεγαλύτερο καλό αλλά και το μεγαλύτερο κακό.

Όμως, ο συγγραφέας εξισορροπεί τα πράγματα τοποθετώντας από την άλλη μεριά τής ζυγαριάς έναν άλλο άνθρωπο, εκφραστή τής πραγματικής αγάπης, δείχνοντας την αντιφατική φύση τού ανθρώπου. Είναι η δασκάλα τής Νεφέλης, η άλλη κοινωνία, που βλέπει, παρατηρεί, ενδιαφέρεται, ενεργεί, λειτουργεί ανθρώπινα. Η δασκάλα δένεται με το παιδί και ανιδιοτελώς αναλαμβάνει ευθύνες και παίρνει πρωτοβουλίες.

Η Νεφέλη μέσα από τη σκληρή ζωή της διαμορφώνει μία απρόσμενα ισορροπημένη προσωπικότητα. Ανέγγιχτη από τις αρνητικές εμπειρίες της, υπομένει τη συμπεριφορά των "γονιών" της, αγαπάει ειλικρινά τον "αδελφό" της.

Η μοίρα όμως επιφυλάσσει εκπλήξεις σε όλους τους χαρακτήρες τής ιστορίας. "Η ζωή αμείβει την καλοσύνη", θα μπορούσε ελαφρά να ειπωθεί ως το μήνυμα τής ιστορίας. Όμως δεν είναι τόσο απλό. Η καλοσύνη είναι η έμφυτη ανθρώπινη φύση που στο τέλος πάντα κυριαρχεί. Η κακία είναι η αλλοιωμένη μορφή αυτής της φύσης που με το χρόνο εκφυλίζεται και εκφυλίζει.

Δεν θέλουμε να κλέψουμε τη μαγεία των καταστάσεων και των περιγραφών που μας χαρίζει ο συγγραφέας. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα τής σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ο κος Πετρουλάκης προβλέπεται να έχει λαμπρό μέλλον.

Απολαύστε τον!