Βιβλίο Η παγίδα των χρωμάτων
Συγγραφέας Σακελλαρόπουλος Μένιος
Κατηγορία Αισθηματικό μυθιστόρημα
Εκδότης Λιβάνης
Συντάκτης-ρια Έλλη Δέδε

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Βαθμολογία 7/10

Το όνομα Μένιος Σακελλαρόπουλος, στην ποδοσφαιρόφιλη χώρα μας-ειδικά φέτος, χρονιά Μουντιάλ –φέρνει συνειρμικά στο νου τη συνεπή αθλητικογραφία και θεαματικές βραδιές Τσάμπιονς Λιγκ, συνοδευμένες από μια ήπια αντρική φωνή και ενημερωμένους σχολιασμούς.

Κι όμως, ο Μένιος Σακελλαρόπουλος τείνει να συνδέσει το όνομά του εξίσου επιτυχημένα με άλλη μια ιδιότητα, εκείνη του καλού πεζογράφου …Τα δείγματα πολλά («Θα Πεθάνεις ,Ρε!-Game Boy-Φεγγάρι Από Πέτρα)

Αυτή τη φορά ξεδιπλώνει το ταλέντο του σε ένα μυθιστόρημα πρωτότυπο και ανατρεπτικό, την «ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ» που με όχημα την τέχνη διασχίζει τους λαβυρίνθους της έμπνευσης και της ανθρώπινης ψυχής.

Ηρωίδα η Βενετία Παππά, καρπός μιας ήρεμης αγάπης ανάμεσα στην ερασιτέχνιδα ζωγράφο Βίκυ Παππά και τον τραπεζικό υπάλληλο Μιχάλη.

Ένα παιχνίδι της μοίρας φέρνει στο προσκήνιο των εξελίξεων τον «άσωτο» αδελφό του Μιχάλη ,Άγγελο, ο οποίος συνδέει τη μοίρα του ολέθρια με αυτήν της μικρής Βενετίας.

Η μικρή Βενετία με τα μεγάλα μάτια-ατενίζει τη θάλασσα της γραφικής Καστέλας με ένα βλέμμα γοητευτικό, πολύχρωμο όσο κι η παλέτα που τροφοδοτεί τους θαυμαστούς πίνακες που φιλοτεχνεί από μικρό κοριτσάκι-ως πολλά υποσχόμενο ταλέντο.

Με το πινέλο της χαράσσει μια πορεία από την Καστέλα ως τη Φλωρεντία κι από την ομορφιά του έρωτα στα ερέβη του ανθρώπινου υποσυνείδητου και της τρέλας, για να καταφέρει να ξορκίσει τις σκιές αποτρόπαιων ,αλλά ανομολόγητων μυστικών και να ζωγραφίσει τον ήλιο της νέας της ζωής με τα φωτεινότερα χρώματα...

Βιβλίο με πλοκή μεστή και έντονο το στοιχείο της ανατροπής που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον…

Ένα μυθιστόρημα γραμμένο από έναν άντρα που μας εκπλήσσει ευχάριστα με τη βαθιά του ευαισθησία απέναντι στις ιδιαιτερότητες της γυναικείας ψυχής,την οποία δείχνει να έχει κατανοήσει σε όλες τις εκφάνσεις της –από την κοριτσίστικη αθωότητα ,μέχρι τις εκρήξεις της εφηβείας και το γυναικείο πόθο για τη μητρότητα κ την αγάπη. Ωστόσο, δύο παράγοντες κυριαρχούν στο βιβλίο,συνθέτοντας την ιδιαιτερότητά του

Η Τέχνη και η Ψυχή-σε άρρηκτο δεσμό.

Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ,καταρχήν, συνιστά μια παραστατική κατάδυση στη μυσταγωγία της τέχνης καθιστώντας τον αναγνώστη κοινωνό της αγωνίας του δημιουργού και μυώντας τον στην ομορφιά της,που μπορεί να γίνει βάλσαμο για τις πληγές της ψυχής…

Άφθονες πληροφορίες εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας και μας σεργιανούν στην ιστορία της αναγεννησιακής ζωγραφικής και στο φλωρεντιανό τοπίο...

Η ζωηρή εικονοπλασία, η πρωτότυπη θεματολογία και οι λεπτομερείς περιγραφές των πινάκων τους προσδίδουν υποβλητικότητα-σα να τους φιλοτέχνησε αληθινός ζωγράφος κι όχι η πένα ενός συγγραφέα.

Όμως ακόμη κι αυτό έχει το ρόλο του στην ιστορία μας: Οι πίνακες των ηρώων αναδύονται βήμα-βήμα ακολουθώντας πειστικά την εξέλιξη των χαρακτήρων και προσλαμβάνοντας συχνά μια σημειολογία ψυχαναλυτική-προεικονίζοντας πολλές φορές τις εξελίξεις. Με αυτόν τον τρόπο οι ζωγραφικοί πίνακες αποκτούν συμβολή στην πλοκή .

Η Τέχνη δηλαδή γίνεται ζωή κι η Ζωή Τέχνη σ έναν διαρκή κύκλο.

Το σημαντικότερο στοιχείο του βιβλίου είναι όμως η τόλμη του,να αγγίξει ένα ζήτημα ταμπού –αυτό της τρέλας.

Με ματιά εμπεριστατωμένη και αληθοφάνεια συνταρακτική, ο Μένιος Σακελλαρόπουλος καταφέρνει να ιχνηλατήσει τα δαιδαλώδη μονοπάτια που μπορεί να ακολουθήσει το ανθρώπινο μυαλό ,όταν η οδύνη το ρίξει στην άβυσσο της ψυχικής ασθένειας.

Χωρίς να κουράσει με άσκοπους όρους και τεχνικές λεπτομέρειες ,ο συγγραφέας σκηνοθετεί άρτια την καταβύθιση της ηρωίδας του στον κόσμο των παραισθήσεων και των σκιών με στιγμιότυπα σκληρά που επιτείνουν την τραγικότητα.

Με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο και βαθύ σεβασμό , ο συγγραφέας μας παρουσιάζει το δύσβατο δρόμο της θεραπείας των ψυχικά νοσούντων. Το σπουδαίο σε αυτό δεν είναι μόνο η δυναμική που προσδίδει στο ίδιο το έργο και η άρτια σκιαγράφηση της κεντρικής ηρωίδας.

Ειναι και η κοινωνική διάσταση του θέματος, από την άποψη ότι ο Μένιος Σακελλαρόπουλος- έστω κι έμμεσα -φέρνει στο προσκήνιο μια ευάλωτη ομάδα ανθρώπων –«παρεξηγημένη», πλαισιωμένη από την προκατάληψη – και συχνά παραγκωνισμένη από το Σύστημα Κοινωνικής Πρόνοιας και τους Κοινωνικούς Θεσμούς. Τους ψυχικά πάσχοντες.

Φωτίζει άγνωστες πτυχές του δύσκολου-και συχνά μοναχικού- δρόμου των λειτουργών στο ΨΝΑ και σε κέντρα σαν αυτό, αφυπνίζοντάς μας για την αναγκαιότητα επανένταξης αυτών των ανθρώπων που κάποτε πόνεσαν τόσο,ώστε να αποδράσουν από την πραγματικότητα και να αποσυρθούν μέσα στους ανεξερεύνητους και τρομακτικούς μυστικούς κόσμους του ανθρώπινου υποσυνείδητου.

Για όλα αυτά η νέα συγγραφική απόπειρα του Μένιου Σακελλαρόπουλου αξίζει να αγκαλιαστεί από το αναγνωστικό κοινό.

Θα σας γοητεύσει και θα σας προσφέρει ένα πολυεπίπεδο ταξίδι μυαλού και ψυχής