Βιβλίο Λέσχη Σέρλοκ Χόλμς
Συγγραφέας Graham Moore
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Κέδρος
Συντάκτης-ρια Έλενα Χουσνή

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Δεν υπάρχει θαυμαστής του Σέρλοκ Χολμς, και όχι μόνο, που δεν θα αγαπήσει αυτό το βιβλίο. Γιατί πέραν των άλλων, αποτελεί και έναν «ύμνο» προς τον εμβληματικό ντεντέκτιβ αλλά και τους- ανά τον κόσμο και τον χρόνο -θαυμαστές του. Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή που εξελίσσεται σε δύο χρόνους.

Τον Δεκέμβριο του 1893 οι φανατικοί αναγνώστες του λονδρέζικου περιοδικού Strand ανακαλύπτουν ότι ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ «σκότωσε» τον Σέρλοκ Χολμς στην τελευταία δημοσιευμένη περιπέτειά του. Η οργή τους οδηγεί στο να φθάσουν στο σπίτι του ζητώντας επιτακτικά εξηγήσεις. Ωστόσο, ο συγγραφέας τηρεί σιγή ιχθύος. Οκτώ χρόνια αργότερα θα επαναφέρει στη δράση τον ήρωά του. Όμως τι συνέβη στην ζωή του συγγραφέα στο μεταξύ; Τι ήταν αυτό που τον οδήγησε στο να αλλάξει γνώμη; Και για ποιο λόγο εξαφανίζεται το ημερολόγιο του Ντόιλ που αφορά την περίοδο εκείνη;

Τον Ιανουάριο του 2010 ο Χάρολντ Γουάιτ γίνεται μέλος του «Στρατού των Ατάκτων της οδού Μπέικερ». Πρόκειται για την σημαντικότερη λέσχη αναγνωστών του Σέρλοκ Χολμς, των «Σερλόκιαν». Την χαρά του θα επισκιάσει ο φόνος ενός από τα επιφανή μέλη της λέσχης, του Άλεξ Κέιλ που ισχυρίζεται ότι έχει ανακαλύψει το χαμένο ημερολόγιο του Ντόιλ. Θα ακολουθήσει ένα κυνηγητό που στόχο θα έχει την εύρεση του χαμένου ημερολογίου του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Όμως με ποιο τρόπο συνδέεται η δολοφονία με το χαμένο ημερολόγιο; Ποιοι και για ποιο λόγο είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να το αποκτήσουν;

Ο Χάρολντ Γουάιτ που διαθέτει το χάρισμα να διαβάζει σε ελάχιστο χρόνο ένα βιβλίο, θα χρησιμοποιήσει στην έρευνά του τις μεθόδους του αγαπημένου του ήρωα Σέρλοκ Χολμς προκαλώντας αρχικά την θυμηδία και στη συνέχεια τον θαυμασμό όσων παρακολουθούν τις έρευνές του. Θα μεταφερθεί στο Λονδίνο όπου ελπίζει να βρει τα ίχνη του ημερολογίου. Εκεί θα «διαβάσει» τα ίχνη που ο δολοφονηθείς Άλεξ Κέιλ αφήνει και θα καταφέρει τελικά να βρει το χαμένο ημερολόγιο. Τι κρύβει όμως αυτό; Και γιατί ήταν τόσο σημαντικό να μην βρεθεί μετά το θάνατο του συγγραφέα;

Η απάντηση δίνεται σταδιακά με την παράλληλη αφήγηση και το μπρος πίσω στις δύο εποχές. Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ εμφανίζεται να μισεί τον ήρωά του. Αρνείται να δεχτεί ότι ο Σέρλοκ Χολμς αντιμετωπίζεται ως πραγματικό πρόσωπο και επισκιάζει τον ίδιο το δημιουργό του. Αγανακτεί όταν του ζητείται να υπογράψει τα βιβλία του με το όνομα του ήρωά του. «Ακόμα και η μητέρα μου περισσότερο συμπαθεί εκείνον παρά εμένα» λέει ο Ντόιλ. Και στο τέλος, θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι η δική του αναλυτική σκέψη και ικανότητες είναι αυτές που κινούν τα νήματα και δίνουν την απάντηση στα μυστήρια και τις υποθέσεις του Χολμς. Για να το καταφέρει μάλιστα θα αποφασίσει να διερευνήσει τον θάνατο κάποιων γυναικών θεωρώντας την Σκότλνατ Γιαρντ ανίκανη να το πράξει. Θα θεωρηθεί μέχρι και ένοχος της δολοφονίας των γυναικών και θα φυλακισθεί για ένα βράδυ. Στο τέλος θα δοκιμάσει τα όριά του αλλά και τα όρια ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο. Συνοδοιπόρος του, ο στενός φίλος του Μπραμ Στόκερ (συγγραφέας των ιστοριών του Δράκουλα). Ενδιαφέρον στο σημείο αυτό αποτελεί η αναφορά της χρήσης, για πρώτη φορά, των δαχτυλικών αποτυπωμάτων ως ερευνητικού εργαλείου της αστυνομίας. Αλλά και του σαρκασμού που αυτή προκαλεί σε κάποιους.

Οι δύο ιστορίες αρχικά ασύνδετες, «συγκολλώνται» προοδευτικά. Πλήθος ιστορικών στοιχείων κάνουν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα την ανάγνωσή του ενώ η μεταφορά στην «καταχνιά» του Λονδίνου του 19^ου αιώνα, δημιουργεί μια θελκτική ατμόσφαιρα. Ο εξηλεκτρισμός της πόλης, που τώρα αρχίζει, εξοστρακίζει, εκτός από την καταχνιά, και την νουάρ ατμόσφαιρα της πόλης. Η έλευση του ηλεκτρικού σχεδόν φαίνεται να αλλάζει και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων. Όμως ο Χολμς δεν έχει θέση σε ένα τόσο… φωτεινό σκηνικό. Δεν υπάρχουν πλέον οι απαιτούμενες σκιές για να κρύψουν θύτες και να κρυφτεί ο ίδιος ως κυνηγός τους. Είναι αυτός λόγος για να τον σκοτώσει ο δημιουργός του; Ίσως ναι. Ίσως πάλι όχι. Και γιατί τον επαναφέρει όταν νωρίτερα έχει αρνηθεί τις δεκάδες δελεαστικές οικονομικές προτάσεις περιοδικών και εκδοτών; Όλα εξηγούνται στο βιβλίο. Και είναι επίσης ενδιαφέρουσα η «μάχη» του δημιουργού με το δημιούργημά του, μοναδική εξάλλου στην περίπτωση του Ντόιλ και του Χολμς αφού σε ελάχιστες περιπτώσεις στην ιστορία της λογοτεχνίας, ο ήρωας ξεπέρασε τον δημιουργό του.

Αυτό που έχει επίσης μεγάλο ενδιαφέρον είναι και η αναφορά στον πολυγραφότατο Ντόιλ που μπορεί να κέρδισε την, στον διηνεκές, αναγνωρισιμότητα λόγω του Σέρλοκ Χολμς αλλά υπηρέτησε με την ίδια δεξιοτεχνία και ταλέντο πλήθος άλλων ειδών της λογοτεχνίας αφού συνέγραψε ιστορικά μυθιστορήματα, δοκίμια, άρθρα κ.ά. Οι «Σερλόκιαν» παρουσιάζονται στο βιβλίο με χιούμορ αλλά και μια μικρή θυμηδία σε ό,τι αφορά την ταύτισή τους με τον ήρωα. Ευφυείς και ονειροπόλοι, επιτυχημένοι άνδρες αλλά και νοσταλγοί μιας εποχής που έχει ανεπιστρεπτί περάσει, συντηρούν τον μύθο του ήρωά τους με πείσμα διαμορφώνοντας έναν μικρόκοσμο όπου τα πάντα μπορούν να περιγραφούν με μία και μοναδική λέξη: «Εlementary». Ενδιαφέρουσα είναι και η αναφορά στο σύνολο σχεδόν της εργογραφίας του Ντόιλ με ήρωα τον Χολμς, σε ιστορικές «παρεξηγήσεις» σχετικά με τον ήρωα, στις μεθόδους που αυτός χρησιμοποιούσε κ.ά. Εν ολίγοις οι θαυμαστές του Σέρλοκ Χολμς και του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ θα αγαπήσουν το βιβλίο. Οι δε λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας θα βρουν ένα εξαιρετικά καλογραμμένο έργο, με ανατροπές και όλα τα δομικά στοιχεία της καλής αστυνομικής λογοτεχνίας.

Στις 6 Ιανουαρίου, ακόμη και σήμερα, γιορτάζονται τα γενέθλια του Σέρλοκ Χολμς! Για τον οποίο οι εφημερίδες της εποχής, σαν να ήταν πραγματικό πρόσωπο αναρωτιούνταν αν «πέθανε ή δολοφονήθηκε»!.

Ο Γκράχαμ Μουρ αναφέρει ότι το βιβλίο του «είναι ένα συνονθύλλευμα του αποδεδειγμένα πραγαμτικού, του πιθανώς πραγματικού, του εν δυνάμει πραγματικού και του ευαπόδεικτα ψευδούς».