Βιβλίο Περί τυφλότητος
Συγγραφέας Jose Saramago
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Το «Περί τυφλότητος» του  πορτογάλου νομπελίστα λογοτέχνη, Ζοζέ Σαραμάγκου, είναι ένα αλληγορικό δυστοπικό μυθιστόρημα, που κινείται στα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.

Την ιδέα σύλληψης του συγκεκριμένου βιβλίου τη βρήκα αρκετά έξυπνη και απίθανη, καθώς το σενάριο πραγματεύεται μία κοινωνία, όπου όλοι οι άνθρωποι ξαφνικά, ο ένας μετά τον άλλον χάνουν το φως τους.

Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης οξύνονται σταδιακά και η κυβέρνηση μπροστά στην αδυναμία της να ελέγξει την κατάσταση, αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς. Οι ασθενείς μεταφέρονται σ΄ ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο, ενώ τα κρούσματα αυξάνονται συνεχώς.

Η επιδημία τυφλότητας είναι πλέον γεγονός. Η αυστηρότητα των μέτρων φύλαξης των τυφλών από τον στρατό, η αδυναμία στην συνέχεια, της ικανοποίησης βασικών βιολογικών αναγκών τους, θα οδηγήσει τους δεκάδες τυφλούς σε ακραίες καταστάσεις βίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους.

Όλοι όσοι έχουν τυφλωθεί, νιώθουν βυθισμένοι σε μια φωτεινή λευκότητα που απορροφά όλο τους το είναι και καταβροχθίζει κάθε ρανίδα λογικής. 

Όταν η καταστροφή είναι προ των πυλών, όταν πλέον είναι ανύπαρκτοι οι ηθικοί φραγμοί, τότε βλέπουμε ότι ο άνθρωπος βγάζει τον χειρότερό του εαυτό, αφήνοντας το κτήνος να βγει από μέσα του.

Ζωώδη ένστικτα απελευθερώνονται επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες, την δική τους «άνομη» δικαιοσύνη σε έναν κόσμο, όπου σταδιακά, εξευτελίζεται κάθε ανθρώπινη αξία.

Και μέσα λοιπόν σε αυτήν την εικόνα απόλυτου χάους, εφόσον οι άνθρωποι χάνουν την όρασή τους, καταρρέει όλο το κοινωνικό και πολιτικό οικοδόμημα.

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου, με γραφειοκρατική ακρίβεια, έχει υπολογίσει όλα όσα θα συμβούν σ΄ ένα κόσμο τυφλών.

Αυτοκίνητα σταματημένα στην μέση των δρόμων, ομάδες πεινασμένων ψάχνουν απεγνωσμένα για οτιδήποτε μπορεί να τους κρατήσει στην ζωή, αγέλες ζώων αλληλοσπαράζονται, η παροχή ύδρευσης και ηλεκτρικού έχει διακοπεί, ενώ η ατμόσφαιρα γίνεται ακόμη πιο αποπνικτική από την δυσωδία που εκπέμπουν τόνοι σκουπιδιών.

Κατά την γνώμη μου, το «Περί τυφλότητος», είναι ένα βαθιά ανθρωποκεντρικό μυθιστόρημα, καθώς ο συγγραφέας πετυχαίνει να διεισδύσει στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και να μας δώσει μία ακριβή εικόνα, για το πώς συμπεριφέρεται ο άνθρωπος μπροστά σε μια νοσηρή πραγματικότητα.

Από την άλλη δε, εμπεριέχεται και μια αλληγορία, δίνει ένα συμβολικό νόημα στα γραφόμενά του.

Ο κόσμος των τυφλών είναι ο πραγματικός κόσμος. Η παθογένεια του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος εξακολουθεί να είναι δυσλειτουργική, προσαρμοσμένη, σε έναν κόσμο τυφλών.

Ο λόγος του συγγραφέα αρκετά πυκνός και γλαφυρός, με ουσιώδη μηνύματα, ωστόσο, μπορεί να δυσκολέψουν αρχικά τον αναγνώστη, οι ενσωματωμένοι διάλογοι, η έλλειψη ή η διαφορετική χρήση των σημείων στίξης, που αποτελούν πλέον την προσωπική σφραγίδα γραφής του σε όλα τα έργα του.

Η μεταφορά του στην κινηματογραφική οθόνη είναι εξίσου επιτυχημένη, καθηλωτική, με αγωνιώδη δράση και απίστευτες ανατροπές, ζωντανές αποτρόπαιες εικόνες που σοκάρουν, γιατί απλούστατα η κινηματογραφική «γλώσσα» είναι πιο παραστατική, ζεις το μυθιστόρημα, υλοποιείς το λογοτεχνικό όραμα.