Βιβλίο Μ' άλλα λόγια σ' αγαπώ
Συγγραφέας Ευσταθίου Ευαγγελία
Κατηγορία Αισθηματικό μυθιστόρημα
Εκδότης Λιβάνης
Συντάκτης-ρια Έλλη Δέδε

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 9/10.

Η Ευαγγελία Ευσταθίου έρχεται για μια ακόμη φορά να συγκινήσει το αναγνωστικό κοινό με μια ιστορία πρωτότυπη και πολύ τρυφερή, το «Μ’ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ».

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η 8χρονη Ρωξάνη μένει ορφανή με τον πλέον τραυματικό τρόπο, που της κληροδοτεί ψυχοσωματική αφωνία. Αυτό, σε συνδυασμό με τον ατίθασο χαρακτήρα της αποκλείει το ενδεχόμενο της υιοθεσίας και την οδηγεί στο Αναμορφωτήριο, όπου η αυθαιρεσία και η σκληρότητα κυριαρχούν. Εκεί, η Ρωξάνη θα συναντήσει τον αρχηγό των παιδιών, το σκληροτράχηλο Ραμός Ζαρντός – νόθο γιο ενός τσιγγάνου και μιας μεγαλοαστής. Ο μυστηριώδης Ραμός θα πάρει υπό την προστασία του τη Ρωξάνη και θα τη στηρίξει σ’ όλη την πορεία της ενηλικίωσής της, μέχρι να εκπληρώσει το όνειρό της. Παράλληλα ο ίδιος θα κυνηγήσει τη φιλοδοξία του, φτάνοντας στην κορυφή. Από ‘κει θα προσπαθήσει να εκδικηθεί όσους τον πλήγωσαν. Αυτό θα τον απομακρύνει απ’ τη Ρωξάνη του με ολέθριες συνέπειες, που όμως δεν μπορούν να σβήσουν την αγνή τους αγάπη, ακόμη κι όταν ο θάνατος σφίξει απειλητικά τον κλοιό του γύρω τους…

ΣΧΟΛΙΟ

Όπως εύλογα προκύπτει από την περιληπτική παρουσίασή του, κυρίαρχο στοιχείο και σε αυτό το βιβλίο της Ευσταθίου είναι ο ρομαντικός δεσμός ανάμεσα σε ένα ζευγάρι που καλείται να αντιμετωπίσει αντιξοότητες κ δραματικές ανατροπές, που του κλείνουν το δρόμο της ευτυχίας.

Σε τούτο της το βιβλίο ωστόσο η Ευαγγελία Ευσταθίου προεκτείνει αυτήν την επιτυχημένη συνταγή πολύ πέρα από αγαπημένες, αλλά κοινότυπες διαδρομές, συνθέτοντας ένα εξαίσιο μωσαϊκό συναισθημάτων και καταστάσεων.

Εφιάλτης κι όνειρο, αισθησιασμός και αθωότητα, αγάπη και παραφορά σε έναν στρόβιλο που παρασέρνει τον αναγνώστη σε μια πρωτόγνωρη αναγνωστική εμπειρία.

Γνώριμα συστατικά συνδυάζονται με τόση επιδεξιότητα, ώστε προσφέρουν ένα άκρως πρωτότυπο αποτέλεσμα. Δρόμοι και πεπρωμένα δαιδαλώδη τέμνονται σε μια εκρηκτική συνάντηση.

Δεν πρόκειται για άλλη μια γλυκόπικρη ιστορία αγάπης, αλλά για μια πλουραλιστική συναισθηματική εμπειρία που τα έχει όλα: Ρομαντισμό αβίαστο που πλημμυρίζει την ψυχή μας ζεστασιά, μυστήριο που εξάπτει το ενδιαφέρον, αγωνία που κόβει την ανάσα για να έρθει μια κορύφωση που αφοπλίζει.

Αυτό συμβαίνει διότι η απίστευτη αυτή ιστορία είναι πλεγμένη με υλικά γνήσια και βαθιά ανθρώπινα:

- Η φαντασία και ο κοινωνικός ρεαλισμός συμπλέκονται σε ένα μοναδικό κράμα που αναβλύζει τρυφερότητα, ανθρωπιά.

- Πρόκειται για ένα παραμύθι της «σύγχρονης εποχής», που όμως ξεπηδά από τη βάση ενός γόνιμου κοινωνικού προβληματισμού-συνδυάζοντας τη γοητεία του απρόσμενου, με την ουσία του αυθεντικού.

Σε πρώτο πλάνο έχουμε φυσικά μια από τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης που έχουμε συναντήσει στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή:

Η Ρωξάνη, ένα κορίτσι με ιδιαίτερη, φλογερή ομορφιά κουβαλάει τις δυσβάσταχτες πληγές του παρελθόντος, που τη στρέφουν στην αναζήτηση της αγάπης ακόμη και με αντίτιμο τον ίδιο της τον εαυτό.

Ο Ραμός, ένα αρσενικό ταγμένο στο πάθος, πλασμένο για την κορυφή, την οποία ανέβαλε μέχρι να εξασφαλίσει το μέλλον της μικρής του προστατευόμενης, για να ανακαλύψει αργά πως χωρίς εκείνη έχει “τόσο κρύο” εκεί «ψηλά». . .

Μια Φωτιά που μόνο ο Δράκος μπορεί να τιθασεύσει. Μια Φωτιά προορισμένη να τον ζεστάνει, ένας Δράκος ταμένος να την προστατεύει από όλους. Ακόμη κι από τον ίδιο…

Ο λυρισμός είναι διάχυτος σε ολόκληρο το βιβλίο. Σε μια εποχή όπου οι ρόλοι των δύο φύλων συγχέονται και ο ανταγωνισμός χαρακώνει τις σχέσεις, ο Ραμός και η Ρωξάνη μας διδάσκουν την αλληλοπεριχώρηση και την αυταπάρνηση.

Παρακολουθούμε την ανάδυση αυτής της αγάπης από τα πρώιμα παιδικά σκιρτήματα, σημείο αρκετά λεπτό από τη φύση του, που η συγγραφέας αναδεικνύει χωρίς σεμνότυφους εξωραϊσμούς:

Αξιοποιώντας την εκπαιδευτική της ιδιότητα, με μια παιδαγωγική ματιά, η συγγραφέας Ευαγγελία Ευσταθίου μεταδίδει με φυσικότητα τα στάδια της ανάδυσης της σεξουαλικής ταυτότητας των έφηβων ηρώων της, με έμφαση στην πιο ευάλωτη θέση της προέφηβης ηρωίδας της.

Είναι από τις ελάχιστες φορές που ένα ρομαντικό μυθιστόρημα παρουσιάζει άφοβα μια τόσο έγκυρη και διεισδυτική θεώρηση της παιδικής σεξουαλικότητας, ισορροπώντας ανάμεσα στην απαραίτητη αθωότητα, το λιτό λόγο και τον απερίφραστο ρεαλισμό, γεγονός που καταδεικνύει την κατάρτιση της εκπαιδευτικού και την τόλμη της λογοτέχνιδας να μην επιλέγει τον εύκολο δρόμο.

Επιπλέον, η συγγραφέας, διασχίζοντας τα δύσκολα παιδικά χρόνια των ηρώων της, χειρίζεται επιτυχώς το «παιδικό τραύμα» ως τεκμήριο της μετέπειτα εξέλιξης των κεντρικών της χαρακτήρων και της μεταξύ τους σχέσης. Aυτό προσδίδει αληθοφάνεια στους χαρακτήρες και επιτρέπει στο συναίσθημά τους να ρέει με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να δεθεί νοερά μαζί τους και να συμπάσχει με τα πάθη τους.

Η συμπληρωματικότητα των δύο χαρακτήρων είναι άρτια δοσμένη και συνθέτει ένα από τα πιο πειστικά και θερμά ζευγάρια της σύγχρονης ρομαντικής λογοτεχνίας, που μένουν χαραγμένα στην καρδιά για πολύ καιρό.

Έτσι, ο αναγνώστης που δεν επιθυμεί να εμβαθύνει θα νιώσει πλήρης με αυτήν, μένοντας και στο πρώτο επίπεδο…

Η δεύτερη –βαθύτερη- πτυχή όμως, που καθιστά ξεχωριστό αυτό το μυθιστόρημα της Ευσταθίου, είναι φυσικά η έκδηλα κοινωνική απόχρωση που παρουσιάζει η ιστορία μας, με το πρώτο της μέρος να εκτυλίσσεται σε ένα ορφανοτροφείο-αναμορφωτήριο- στοιχείο που δίδεται χωρίς μελοδραματισμούς –επιτείνοντας αβίαστα τη συγκίνηση.

Χωρίς βαρύγδουπες αναλύσεις, με καίρια περιστατικά, η Ευσταθίου εστιάζει στην παγερή μοναξιά που βιώνει ένα παιδί χωρίς οικογένεια, ενώ καταγγέλλει το κενό των θεσμών που αφήνουν εκτεθειμένα τα παιδιά στα συμπλέγματα ορισμένων κακών λειτουργών, αλλά και σε μία κοινωνία που κωφεύει στα πραγματικά κρίσιμα ηθικά της ελλείμματα, προτάσσοντας λανθασμένες προτεραιότητες και κίβδηλες αξίες. . Ως απόρροια αυτών, έρχεται κι ένας αποστομωτικός προβληματισμός σχετικά με το μέλλον και τις χαμένες ευκαιρίες αυτών των παιδιών, που μας φέρνει σε αμηχανία : «1/10 των παιδιών του Ιδρύματος γλυτώνουν και πετυχαίνουν στη ζωή» λέει κάπου η υπεύθυνη του Ορφανοτροφείου και η συγγραφέας έντεχνα μας υποβάλλει την αγωνία για τα υπόλοιπα ”εννέα» παιδιά, που η ιστορία της δε μας επιτρέπει να τα αναλογιστούμε ποτέ ξανά ως αριθμούς στατιστικής…

Αυτό είναι το ύψιστο επίτευγμα της Ευσταθίου και της αξίζουν συγχαρητήρια γι αυτό! Μέσα από τη γνωριμία μας με την ανέστια, γλυκιά Ρωξάνη και τον ορφανό, δυναμικό Ραμός ενεργοποιείται μέσα μας μια ενσυναίσθηση-πρόκληση στην εγωπάθειά μας, που οξύνει τα κοινωνικά μας αντανακλαστικά και μας στρέφει στον Άνθρωπο ξανά.

Δεν αρκείται σε αυτό όμως η Συγγραφέας –δασκάλα αφού ο αγαπημένος ήρωας ανήκει σε μια πολύπαθη μειονότητα, η οποία έχει υποστεί τόσες φυλετικές διακρίσεις ανά τους αιώνες: Με περίσσιο σεβασμό στις ιδιαίτερες παραδόσεις τους η Ευσταθίου προσεγγίζει τους πλάνητες Τσιγγάνους. Η γοητευτική φιγούρα του Ραμός κι η σεβάσμια φυλή του είναι ένα έμμεσο ράπισμα στη μωρία του ρατσισμού-ενταγμένο με απόλυτη φυσικότητα στην ανατρεπτική πλοκή.

Τόσα μηνύματα με τόσο εύληπτο και ρομαντικό επικάλυμμα!

Τι πιο σπουδαίο για ένα βιβλίο από το να συνδυάζει την τρυφερότητα και την τέρψη με την κοινωνική ευαισθητοποίησή του αναγνώστη;

Θεωρώ πως το βιβλίο της Ευσταθίου αδικείται από το εξώφυλλο, ενώ κι ο τίτλος δεν αποτυπώνει τη γοητεία του σε όλη της την έκταση – λεπτομέρεια επουσιώδης μπροστά στην ομορφιά και το βάθος του.

Αυτή η συνύπαρξη τρυφερότητας, αγωνίας και κοινωνικών μηνυμάτων ουσίας μάς οδηγεί σίγουρα να εντάξουμε το βιβλίο αυτό στα κορυφαία του είδους του.

Αφήστε, λοιπόν, τη Φωτιά του Δράκου να πυρπολήσει τα συναισθήματά σας και να ζεστάνει τις καρδιές σας!