Σε θεωρητικό επίπεδο ο ρόλος της ιστορίας είναι να καταγράφει απλά και μόνο την ιστορία χωρίς να παρασύρεται  από τις ιδεολογίες που επικρατούσαν την εποχή κατά την οποία διαδραματιζόντουσαν τα γεγονότα όπως μας λέει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου.

Τι γίνεται όμως όταν η ίδια η εποχή που καταγράφεται είναι φορτωμένη από έντονες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις;

Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής μας μεταφέρει στη μελέτη του αυτή ο συγγραφέας και ο χώρος δράσης είναι η Θεσσαλονίκη και η κεντρική Μακεδονία. Στη μελέτη αυτή ο συγγραφέας προσεγγίζει ένα θέμα που ακόμη και στις μέρες μας δεν έχει προσεγγιστεί όσο θα έπρεπε, το θέμα των ταγμάτων ασφαλείας στη περιοχή.

Η βασική ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα τάγματα ασφαλείας σε άλλες περιοχές είναι ότι βασιζόντουσαν σε ιδιωτική πρωτοβουλία και όχι σε κρατική παρέμβαση. Τα άτομα που τα στελέχωσαν οδηγήθηκαν σε αυτά για διάφορους λόγους.

Ο πρώτος είναι η ανεργία και η πείνα που επικρατούσε στη περιοχή εκείνη. Ο δεύτερος λόγος είναι ο στείρος αντικομμουνισμός που επικρατούσε σε κάποια κοινωνικά στρώματα. Ένας τρίτος λόγος είναι ότι προερχόντουσαν από διάφορες μειονότητες, όπως οι τουρκόφωνοι, με αποτέλεσμα να ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μελετά τους λόγους για τους οποίους όλοι αυτοί οι άνθρωποι οδηγήθηκαν στα τάγματα ασφαλείας και στη συνεργασία με τις δυνάμεις κατοχής.

Πρόκειται για μια σημαντική μελέτη που ανοίγει νέους δρόμους στην αντίστοιχη ιστοριογραφία για μια περίοδο αρκετά δύσκολη όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη ολόκληρη.