Γράφει: Δημήτρης Σακισλίδης

Η Στέλλα Πετρίδου κατάγεται από τον Σκουτάρο της Λέσβου. Είναι απόφοιτος της σχολής Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της σχολής Δ.Υ.Λ.Σ. Σήμερα είναι εν ενεργεία Αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος και μητέρα τριών παιδιών.

Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με την ποίηση, την πεζογραφία, τη στιχουργική και τη σύνθεση. Δημιουργίες της συμπεριλαμβάνονται σε αρκετές ανθολογίες, σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ για το συγγραφικό και μουσικό της έργο έχει πολλές φορές βραβευθεί και διακριθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς. Τον Ιούλιο του 2023 ποίημά της επιλέχθηκε ως κεντρικό θέμα του Μεταφραστικού Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2023, που προκήρυξε η Εθνική Βιβλιοθήκη Ξένων Γλωσσών της Ουγγαρίας, τιμώντας με τον τρόπο αυτό την Ελλάδα, την ελληνική ποίηση, αλλά και την ίδια ως δημιουργό.

Είναι ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Αιγαίου, δημιουργός και συντάκτρια του ηλεκτρονικού καλλιτεχνικού περιοδικού «Texnes OnLine», ενώ παράλληλα διατηρεί και το προσωπικό της ιστολόγιο με τίτλο «Λυρίδες».

Ένα τροχαίο ατύχημα ανατρέπει από τη μια στιγμή στην άλλη την ήρεμη ζωή της Ελπίδας. Τίποτα πια δε μοιάζει το ίδιο. Το παρόν της σημαδεύεται από ηθικούς φραγμούς και συνειδησιακά διλήμματα. Ένας κρυφός Γολγοθάς ορίζεται η πορεία της στο μέλλον, που δημιουργεί εις βάρος της περισσότερους ηθικούς φραγμούς και περισσότερα αβάσταχτα συνειδησιακά διλήμματα.

Άραγε, θα καταφέρει να βγει νικήτρια στο τέλος της ανηφοριάς; Αυτό θα εξαρτηθεί από την κόρη της Χριστίνα, την έφηβη ηρωίδα αυτής της παράξενης ιστορίας, όταν εντελώς στα ξαφνικά θα έρθει κι εκείνη αντιμέτωπη με τη δική της ανηφοριά και τον δικό της προσωπικό Γολγοθά.

Μέσα από τις πυκνές σελίδες του κρυφού της ημερολογίου ξετυλίγεται η προσωπική της μαρτυρία και ο διαρκής της αγώνας για την αναζήτηση, την εύρεση, αλλά και την κατάκτηση της μίας και μοναδικής αλήθειας της ζωής της.

Μοναξιά, προδοσία, ερωτική απογοήτευση, περιθωριοποίηση, εξαπάτηση, παράνομη υιοθεσία, χρηματικός και ψυχολογικός εκβιασμός, φιλικές και οικογενειακές προστριβές είναι μερικά από τα θέματα που αναπτύσσονται στο βιβλίο αυτό, που στόχο έχει την ανάδειξη της μεγάλης αξίας της αγάπης και της συγχώρεσης στη ζωή του ανθρώπου, που είναι και εντέλει το κλειδί για την κατάκτηση της πραγματικής ευτυχίας.

Ποια είναι η πηγή έμπνευσης στα βιβλία σας;

Η ίδια η ζωή που με περιβάλλει. Έπειτα συνδράμουν η φαντασία, η έμπνευση, αλλά και η ανάγκη πολλές φορές εξιδανίκευσης των λίγων όμορφων στιγμών που προκύπτουν γύρω μας και που σπάνια εφιστούν την προσοχή των ανθρώπων.

Ζείτε στη Μυτιλήνη. Γίνονται δράσεις φιλαναγνωσίας, βιβλιοπαρουσιάσεις στο νησί;

Φυσικά και γίνονται, όχι μόνο στην πόλη της Μυτιλήνης, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της Λέσβου, παρότι  θα έλεγα, όπως συμβαίνει παντού στις μέρες μας δυστυχώς, ο κόσμος δύσκολα ακολουθεί, όχι γιατί θεωρεί βαρετές αυτού του είδους τις συγκεντρώσεις, αλλά επειδή δεν έχει μάθει να συμμετέχει σ’ αυτές και πολλές φορές δε γνωρίζει τι καλό μπορεί να του προσφέρουν προσωπικά. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δημιουργήθηκε και η Ένωση Λογοτεχνών Αιγαίου, με έδρα την Καλλονή Λέσβου, της οποίας αποτελώ Πρόεδρος. Στο σωματείο αυτό έχουμε θέσει ως πρωταρχικό σκοπό από την αρχή της ίδρυσής μας να κινητοποιήσουμε μικρούς  και μεγάλους μέσα από τις πολλές εκδηλώσεις και δράσεις που πραγματοποιούμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε να υπενθυμίζουμε στην κοινωνία μας τη μεγάλη αξία των γραμμάτων. Γιατί τα γράμματα όχι μόνο ψυχαγωγούν τους ανθρώπους, όχι μόνο τους δημιουργούν υγιή πρότυπα, αλλά διευρύνουν παράλληλα τους πνευματικούς ορίζοντές τους και τους ανοίγουν νέες πόρτες πνευματικής αναζήτησης, δημιουργικής απασχόλησης και αξιοποίησης του ελεύθερού τους χρόνου.

Στο τελευταίο σας βιβλίο «Αναζητώντας εμένα», το τροχαίο ατύχημα λειτουργεί ως αφετηρία για την εσωτερική πάλη της Ελπίδας. Πώς επηρεάζει η ενοχή και η αναζήτηση της αλήθειας τις αποφάσεις της;

Η Ελπίδα αποτελεί μια σύγχρονη ηρωίδα ζωής, μια νέα γυναίκα με όνειρα και φιλοδοξίες, που δε διστάζει να τα αφήσει όλα πίσω της, προκειμένου να υπηρετήσει το καλό και το άριστο. Κι αυτό, όχι γιατί της επιβάλει η κοινωνία να το πράξει, -ίσα, ίσα η κοινωνία, έκφυλη και αποξενωμένη καθώς παρουσιάζεται, διεφθαρμένη προ πολλού από τα πολλά και συνεχόμενα παραστρατήματά της, απόλυτα εγωκεντρική, σκληρή και αφόρητα ανθρωποφαγική, είναι αντίθετη σε όλο αυτό- αλλά γιατί η εσωτερική φωνή της συνείδησής της φωνάζει μέσα της δυνατά και ορίζει στην ουσία τον δρόμο της νέας της διαδρομής. Η ενοχή σε αυτή την περίπτωση λειτουργεί ενθαρρυντικά για τον άνθρωπο που επιδιώκει να προσφέρει αγάπη στον συνάνθρωπό του, που δεν υπολογίζει το ίδιον συμφέρον για την προσωπική του ανέλιξη, πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει εις βάρος μιας ζωής που βλέπει πως κινδυνεύει, που επιμένει ακόμα και όταν βιώνει στο πετσί του την απαξίωση, την αποστροφή και την εγκατάλειψη των οικείων του να προσφέρει αστείρευτη αγάπη και να θυσιάζει τη δική του πορεία εξέλιξης για να δώσει τη δυνατότητα να εξελιχθεί κάποιος άλλος στη θέση του. Αυτός ο άνθρωπος που εκπροσωπεί η Ελπίδα του μυθιστορήματός μου, όπως θα διαβάσει ο αναγνώστης στο βιβλίο, ακολουθεί έναν αρκετά δύσβατο και κακοτράχαλο δρόμο στη ζωή του, με πολλές ανηφοριές και εμπόδια, που αποδοκιμάζουν συχνά τη γενναιότητα και την αντοχή του και θέτουν σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική του ζωή, αλλά και τη ζωή των ανθρώπων που αγαπά. Η αναζήτηση της αλήθειας σε όλη αυτή τη διαδρομή, παρότι φαινομενικά κατατρώει το είναι της Ελπίδας και τη συντρίβει, προετοιμάζει αργά και σταθερά την ηθική της ανταμοιβή. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω περισσότερα για να μην αποκαλύψω το τέλος της ιστορίας.

Η Χριστίνα, μέσα από το ημερολόγιό της, γίνεται η φωνή της νέας γενιάς απέναντι σε ηθικά διλήμματα και κοινωνικές πιέσεις. Ποιος ήταν ο στόχος σας μέσα από αυτήν την επιλογή αφήγησης;

Η Χριστίνα είναι η δεύτερη ηρωίδα του βιβλίου μου που ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά, επιχειρώντας με την αγνότητα της ψυχής της και την αθωότητα που επιβάλει ακόμα το νεαρό της ηλικίας της να κατανοήσει τη σκληρότητα του κόσμου και τη συναισθηματική απομόνωση που βιώνουν οι άνθρωποι μεγαλώνοντας σε ένα αποξενωμένο περιβάλλον, χωρίς να μπορούν να συνειδητοποιήσουν εύκολα γιατί συμβαίνει αυτό. Δε σας κρύβω ότι πηγή της έμπνευσής μου για τη συγκεκριμένη ηρωίδα αποτέλεσε η μικρή μου κόρη, η οποία σε μια κρίσιμη περίοδο της εφηβικής της ζωής επιχείρησε κι η ίδια να κατανοήσει τη σκληρότητα του κόσμου, απομονώνοντας τον εαυτό της και καταγράφοντας τα συναισθήματά της στο προσωπικό της ημερολόγιο.

Τα ηθικά διλήμματα αλλά και οι πιέσεις που υφίστανται οι περισσότεροι έφηβοι όχι μόνο στις μέρες μας, αλλά πλέον σήμερα σε εντονότερο βαθμό, είναι πολλά. Πρέπει να μοιράζονται τις σκέψεις τους με τους γονείς τους; Μπορούν να εμπιστευτούν τα πάθη, τα λάθη, τις παρασπονδίες, τις ατέλειες και τις αδυναμίες τους με εκείνους που επιχειρούν να επιβάλλουν με αυστηρότητα, αλλά μόνο στη θεωρία εν τέλει, την τάξη και την ηθική και δυστυχώς με επιμονή και πίεση τα δικά τους όνειρα και τις δικές τους φιλοδοξίες, αδιαφορώντας παράλληλα για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των παιδιών τους;

Είναι αποδεδειγμένη στις μέρες μας η συναισθηματική απόσταση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους. Η επικοινωνία τους κινείται μόνο σε επιφανειακά πλαίσια και πολύ λίγη σημασία δίνεται στις πραγματικές ανάγκες των παιδιών, που δεν έχουν να κάνουν απαραίτητα μόνο με την εξασφάλιση της τροφής, της στέγης και των υλικών αγαθών όσο κυρίως με την ουσιαστική επαφή, την κατανόηση, την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό, την αποδοχή, το μοίρασμα, την ηθική υποστήριξη, την ενθάρρυνση, την επιβράβευση και την ενίσχυση του εγώ για τη δημιουργία μιας ισχυρής προσωπικότητας, ικανής να ανταπεξέλθει επάξια στις κακουχίες της ζωής.

Αυτούς τους έφηβους αντιπροσωπεύει η Χριστίνα του μυθιστορήματός μου και γίνεται η δική τους φωνή, η οποία αγανακτεί για όλα όσα βιώνουν, καταρρακώνεται, απογοητεύεται, απομονώνεται και έχει τάσεις φυγής. Ο στόχος μου, μέσα από τη δική της ιστορία, είναι να καταδείξω την κατάπτωση της κοινωνίας μας και να στρέψω το ενδιαφέρον όλων μας στα νέα παιδιά που χρειάζονται την έμπρακτη και ουσιαστική στήριξή μας για να χαράξουν τη δική τους τροχιά στο ταξίδι της ζωής.

Το βιβλίο αγγίζει θέματα όπως η προδοσία, η περιθωριοποίηση και η παράνομη υιοθεσία. Υπήρξε κάποιο από αυτά που σας δυσκόλεψε περισσότερο στη συγγραφή του;

Όλα τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται η ιστορία του βιβλίου μου είναι δύσκολα και χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης και επεξεργασίας. Αυτό που προσπάθησα από την πλευρά μου ως συγγραφέας να κάνω είναι να τα αγγίζω με σεβασμό και προσοχή και αυστηρά μόνο στο πλαίσιο που μου το επιτρέπει η μυθοπλασία. Η περαιτέρω ανάπτυξη των θεμάτων που αναφέρατε, θεωρώ ότι εμπίπτει στον κλάδο της επιστήμης και για το λόγο αυτό αρμόδιοι για να τα αναπτύξουν περισσότερο και πιο ουσιαστικά είναι οι κοινωνιολόγοι, οι ψυχολόγοι και όσοι σχετίζονται έμμεσα ή άμεσα με αυτά.

Η σχέση μητέρας-κόρης φαίνεται να είναι ο πυρήνας της ιστορίας. Πιστεύετε πως η συγχώρεση είναι μια διαδικασία που έρχεται αυτόματα ή χρειάζεται να περάσουμε από πολλές δοκιμασίες για να την αποδεχτούμε πραγματικά;

Ποτέ δεν έρχεται από μόνη της η συγχώρεση. Ούτε η σχέση μητέρας-παιδιού είναι δεδομένη από την αρχή της συνύπαρξής τους και ισχυρή. Απαιτείται μεγάλος αγώνας ώστε να δυναμώσει με τα χρόνια και φυσικά ακόμα μεγαλύτερος αγώνας για να καταφέρει να αντέξει και να παραμείνει αλώβητη στον χρόνο. Η διαδικασία της συγχώρεσης, τώρα, προϋποθέτει κι αυτή μια διαρκή εσωτερική πάλη, κατά την οποία καταπολεμείται συνειδητά ο εγωισμός του ανθρώπου για να πρωτοστατήσουν στη ζωή του ελεύθερα και ανεπηρέαστα η αγάπη και η δοτικότητα.

Η έννοια του "Γολγοθά" κυριαρχεί στο βιβλίο. Θεωρείτε πως όλοι οι χαρακτήρες έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν στη "λύτρωση";

Δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να φτάσουν στη "λύτρωση", όχι γιατί δεν μπορούν να το καταφέρουν, αλλά γιατί δεν αισθάνονται ακόμα έτοιμοι να προσπαθήσουν γι’ αυτό. Ίσως, να μην αισθανθούν ποτέ τους έτοιμοι, ίσως να φοβούνται να θυσιάσουν το πρόσκαιρο "καλό" για να επιδιώξουν το "καλό" της ψυχής τους. Η αδυναμία τους αυτή οφείλεται συνήθως στον εγωκεντρικό χαρακτήρα της κοινωνίας μας, που εγκλωβίζει τον άνθρωπο στην άγνοια και τον αποπροσανατολίζει από το πραγματικό του στόχο, το κυνήγι της αρετής και την επιδίωξη της αγάπης. Κι όπως συμβαίνει στην πραγματική ζωή, έτσι και στο βιβλίο μου, λίγοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να ανακαλύψουν το ουσιαστικό νόημα της ευτυχίας και να λυτρωθούν κατακτώντας το.

Η Ελπίδα και η Χριστίνα βιώνουν διαφορετικές μορφές πόνου και προδοσίας. Με ποιον χαρακτήρα ταυτιστήκατε περισσότερο κατά τη συγγραφή;

Με την Ελπίδα. Όχι μόνο γιατί βρίσκομαι περισσότερο κοντά της ηλικιακά, αλλά και γιατί θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο κράτησε σταθερά το τιμόνι της ζωής της σε μια πολύ νεαρή ηλικία, χωρίς να μετανιώσει στιγμή για τις επιλογές της. Πραγματικά αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.

Το βιβλίο προβάλλει την αξία της αγάπης και της συγχώρεσης ως το "κλειδί" της ευτυχίας. Πιστεύετε ότι στην πραγματική ζωή είναι πάντα εφικτή η συγχώρεση ή υπάρχουν όρια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν;

Τίποτα δεν είναι ανέφικτο στη ζωή μας όσο υπάρχει θέληση για να εδραιωθεί η αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων και κατά συνέπεια η συγχώρεση. Ωστόσο, δεν είναι εύκολη διαδικασία το άνοιγμα της αγκαλιάς προς τον συνάνθρωπο ούτε επιτυγχάνεται πάντα στον μέγιστο βαθμό. Ίσως, γιατί ο άνθρωπος είναι αδύναμο ον κοινωνικά κι ανήμπορος τις περισσότερες φορές να διαχειριστεί τα πάθη του, επομένως και τα πάθη των άλλων. Ο εγωισμός εμποδίζει συχνά τον εαυτό του να δυναμώσει συναισθηματικά και να επιτρέψει τη συγχώρεση των λαθών. Απαιτείται πολύς χρόνος εσωτερικής πάλης και αναζήτησης, ώστε να φτάσει κανείς στο επιθυμητό αποτέλεσμα, να αξιολογήσει σωστά τις προτεραιότητες στη ζωή του, ώστε να οδηγηθεί έπειτα στην προσωπική του γαλήνη και ευτυχία. Αν το καταφέρει, θα ανακαλύψει πραγματικά πόση δύναμη κρύβει μέσα του και πόση αγάπη μπορεί να χαρίσει στους ανθρώπους που τον περιβάλουν.