Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Η Ξένια Πολίτη γεννήθηκε, σπούδασε και εργάζεται στην Αθήνα. Mεταξύ άλλων, αποφοίτησε από το Εργαστήριο Υποκριτικής Τέχνης Άροδο του Άκη Δαβή και παρακολούθησε πολλά σεμινάρια υποκριτικής, φωνητικής, σκηνοθεσίας με τη Ρούλα Πατεράκη, την Άντζελα Μπρούσκου, τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, τον Νίκο Καραθάνο, τον Νίκο Κορνήλιο και πολλούς άλλους. Ερμήνευσε τέσσερις ρόλους στο Αχ μωρό μου αγαπημένο σε κείμενο-σκηνοθεσία του Λεωνίδα Τσίπη, ενώ αργότερα ανέλαβε την ερμηνεία και τη σκηνοθεσία θεατρικών του μονολόγων. Ακολούθησε το Λεόντιος και Λένα του Γκέοργκ Μπύχνερ σε σκηνοθεσία της Αγγελικής Κουνενιδάκη. Το 2008 συμμετείχε στην ταινία Η μουσική των προσώπων του Νίκου Κορνήλιου. Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα θεατρικής γραφής με τη Χρύσα Σπηλιώτη και τον Ανδρέα Φλουράκη. Το 2010 με το Clothing Project στο Θέατρο επί Κολωνώ, παρουσιάζεται ως συγγραφέας με τη σκηνή Στενός κορσές από το πρώτο της θεατρικό έργο Τέρμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και Πέπης Μοσχοβάκου ενώ, το 2014, επιλέγεται η σκηνή Μπαλαρίνα στο ταψί από το δεύτερο έργο της Εφιάλτης η ελπίδα, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου.

Η συγγραφέας έλκεται από τη γραφή και τον λόγο σε όλες τους τις εκφάνσεις. Άρθρα και δοκίμιά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, πολιτικά μπλογκς κ.τ.λ. Συγγράφει κυρίως όμως θεατρικά έργα γιατί πιστεύει πως η Δραματουργία (δράμα + ουργία) είναι ένας λόγος, που με λίγη Ποίηση, γίνεται Λόγος Πανουργικός.

Μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να το διαβάσω αυτό το βιβλίο όταν το πήρα στα χέρια μου. Μόνο από τον τίτλο «e-ερωμένη του Σέρφερ» από τις εκδόσεις Άπαρσις. Όσοι σερφάρουμε στο διαδίκτυο γνωρίζουμε λίγο ή πολύ τις συζητήσεις που γίνονται, τις γνωριμίες αλλά έχουμε ακούσει και για γάμους που προέκυψαν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Οι κοινωνίες αλλάζουν. Η παγκοσμιοποίηση, ο εγκλεισμός, η γρήγορη πληροφορία μας έφεραν μια νέα εποχή στην καθημερινότητά μας. Καλή ή κακή, θα το κρίνει ο καθένας μοναχός του, αφού θα διαβάσει τις απαντήσεις της συγγραφέως και ηθοποιού Ξένιας Πολίτη…

- Επιθυμώ να δω με ποιόν μιλάω..
- Επιθυμώ να δω σε ποιόν μιλάω με τι από αυτόν μιλάω..

Κυρία Πολίτη ευχαριστώ για τη συνέντευξη για λογαριασμό του Bookia. Με τις δυο αυτές προτάσεις δίνετε όλο το πνεύμα του βιβλίου. Μιλήστε μας γι' αυτό.

Η «e-ερωμένη του Σέρφερ», αισθάνθηκα ότι εγκαινίασε μια δυνατότητα λογοτεχνικής επιστολογραφίας σε άμεση (αντ)απόκριση, πράγμα πολύ ελκυστικό για την εκδήλωση και τη μεταφορά του μηνύματος της ερωτικής επιθυμίας, στη σύγχρονη εποχή. Επομένως, δε χρειάζεται κάποιος να περιμένει μέρες και μέρες βασανιστικά, τον άλλοτε, ακριβοθώρητο ταχυδρόμο ή ανυπόμονα, το αγαπημένο πλάσμα ν' απαντήσει, κι ούτε κάνει διαφορά, μία πένα στο χαρτί που φλέγεται και σπάει ή το πληκτρολόγιο που αχρηστεύεται, «θύμα» της ορμής των δακτύλων.

Ο Σέρφερ και η ερωμένη του λοιπόν, αφορούν έναν ερωτικό διάλογο κυρίως, δύο προσώπων πιο σωστά, δύο προφίλ μέσω σύγχρονης ιντερνετικής αλληλογραφίας, οπότε, και στη δεκαετία της σχέσης τους, κάνουν χρήση όλων των μέχρι σήμερα ιντερνετικών εφαρμογών προκειμένου να επικοινωνήσουν διηγώντας μας, το χρονικό ενός παράδοξου, και μεγάλου έρωτα με ανοιχτό τέλος.

Διαβάζοντάς το, θυμήθηκα το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, «ο ταχυδρόμος πέθανε». Συμφωνείτε πως δε θα ξαναδούμε τον ταχυδρόμο να μας φέρνει γράμματα παρά μόνο λογαριασμούς; Όλη αυτή η διαδικασία, η λαχτάρα να περιμένουμε το γράμμα του αγαπημένου, να σκεφτούμε τι να γράψουμε, να μην κάνουμε λάθη, να μυρίσουμε και να χαϊδέψουμε το χαρτί, πιστεύετε πώς θα επιστρέψει ποτέ;

Μόνο λογαριασμούς καλά το λέτε, κι όλη αυτή η «νοσταλγική τελετουργία» που περιγράφετε, φαίνεται πως χάνεται για πάντα... Αποτελούσε δε, ένα είδος φετίχ που χαρακτήριζε την αλληλογραφία μας για αιώνες. Η διαφορά σε αυτό το βιβλίο, είναι ότι βρέθηκε ίσως ένας νέος τρόπος, για ουσιαστική εκδήλωση της ερωτικής επιθυμίας και μεταφοράς της, σε χρόνο... dt οπότε, ίσως έχει κι αυτός το ενδιαφέρον του. Πολλώ δε μάλλον, όταν κατοικεί σε μια ιστορία που «βιώνεται», παρέχοντας βήμα στη λογοτεχνία να μας δελεάσει με σύγχρονες εφαρμογές ως μέσα, χωρίς καθόλου να στερείται έντασης κι αυθεντικότητας. Το μόνο φετίχ που λείπει πλέον, είναι... ο γραφικός χαρακτήρας.

Ήσασταν ηθοποιός, έχουν κυκλοφορήσει τα δυο θεατρικά σας έργα από τις εκδόσεις Βακχικόν ("Εφιάλτης η ελπίδα" και "Τέρμα") και τώρα «e-ερωμένη του Σέρφερ» από τις εκδόσεις Άπαρσις. Πώς περάσατε από τον αγαπημένο σας θεατρικό λόγο, στη λογοτεχνική επιστολογραφία και μάλιστα μέσω των προφίλ του Κυβερνοχώρου;

Αν και μ' ελκύει η περιπέτεια της γραφής σε όλα τα επίπεδα, τα θεατρικά «κατάλοιπα» ποτέ δε με εγκατέλειψαν ίσα-ίσα που τα βρήκα αρκούντως υποβοηθητικά ώστε να εγκολπωθούν στη λογοτεχνική σύνθεση των διαλόγων του παρόντος βιβλίου. Νομίζω πως κάπως έτσι κατακτήθηκε και μια «ιλλιγγιώδης» αμεσότητα στην επικοινωνία των προφίλ. Τη διερεύνηση και τη δόμηση της περιοχής ενός «προφίλ» μέσω μιας σύνθεσης διαλόγων τα βρήκα ως στοιχεία, πολύ δελεαστικά. Ατάκες διαρκώς, κλειδώνουν απόλυτα ή καθόλου, χτίζουν αντιστίξεις, κραυγές εγκατάλειψης ή έλλειψης, καλούν σε διαξιφισμούς ή σε παράλληλους μονολόγους, διηγούμενες, την ιστορία της ερωμένης και του σέρφερ στο διαδίκτυο.

Η γλώσσα έχει αλλοιωθεί, τα κεφαλαία γράμματα προδίδουν πολλές φορές την άγνοια μας, τα σύμβολα δηλαδή τα e-motions δηλώνουν σε γρήγορο ρυθμό τα συναισθήματα μας. Πού βαδίζουμε;

Θίγετε το πάντοτε φλέγον ζήτημα της Γλώσσας. Δεν είναι μόνο πως η ηλεκτρονική γραφή ενίσχυσε την άγνοια και αδιαφορία μας σε ό,τι αφορά τον γραπτό λόγο με τα ρηχά υποκατάστατα που λέτε και τα greeklish, είναι πως βαδίζουμε ολοταχώς προς τον δρόμο του απαλφαβητισμού και της ηλιθιοποίησης γιατί ο δρόμος της απώλειας στη γλώσσα και δη στην ελληνική γλώσσα, συνεπάγεται απώλεια στη Σκέψη, στην κριτική σκέψη εξ ου και η ηλιθιοποίηση... Για την ανυπαρξία παιδείας θα μιλούσα για ώρες, του κάθε «πέρυσι και καλύτερα» ενός καταστροφικού, εκπαιδευτικού προγράμματος που βλάπτει την ευφυία, τη φιλομάθεια και κάθε προσπάθεια για την ανάπτυξη ενός στέρεου αξιακού και μαθησιακού συστήματος στα ίδια τα παιδιά που κατά τη γνώμη μου, πρέπει να μορφώνονται κυρίως στο σπίτι.

Ναπολέων Βοναπάρτης προς Ζοζεφίνα, Μπετόβεν προς «Αθάνατη Αγαπημένη», Σιμόν ντε Μπoβουάρ προς Ζαν Πολ Σαρτρ, Ερνεστ Χέμινγουεϊ προς Μάρλεν Ντίντριχ, Φρίντα Κάλο προς Ντιέγκο Ριβέρα, Πάμπλο Νερούντα προς Ματίλντε Ουρούτια, Ζέλντα προς Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, Έλσα Μοράντε προς στον Αλμπέρτο Μοράβια κοκ. Μερικές από τις ερωτικές αλλά ποιητικές επιστολές που έχουν εκδοθεί ή υπάρχουν στο διαδίκτυο. Πώς πιστεύετε ότι θα τις έκρινε ο νέος άνθρωπος της εποχής μας;

Νομίζω πως είναι διαχρονικές τέτοιες επιστολογραφίες και κάποιες, πολύ αγαπημένες μου. Θα έλεγα πως οι νέοι θα τις βρουν πολύ βοηθητικές ώστε να καλλιεργηθούν στον επιστολογραφικό-ερωτικό λόγο και να γράψουν στους αγαπημένους τους, δυο λόγια της προκοπής, από καρδιάς!

Ο εγκλεισμός έστρωσε το χαλί στην αύξηση ωρών σε μικρούς και μεγάλους στα κοινωνικά δίκτυα και ήταν αναμενόμενο. Έφερε όμως και τις γυναικοκτονίες-προτιμώ ανθρωποκτονίες, τους βιασμούς, τα διαζύγια, τη ρήξη των ανθρώπινων σχέσεων, την ιδρυματοποίηση, τη μοναξιά. Τελικά, πόσο μόνοι είμαστε στη σύγχρονη κοινωνία που θέλουν να μας προσφέρουν;

Κοιτάξτε, η εμπειρία του εγκλεισμού μας έκανε να συμπεριφερθούμε οι ίδιοι σαν θηρία μέσα στο κλουβί μας· είτε μετά εικονικής πραγματικότητας μέσω «κοινωνικών» δικτύων, είτε άνευ, δεν κάνει διαφορά. Εφόσον δεν υπάρχει μία διέξοδος δημιουργικότητας ή ωφέλιμης ενδοσκόπησης, η βιαιότητα (από τους εμπνευστές της στα σχέδια εγκλεισμού και τρομοκράτησης), είναι επόμενο να μεταφερθεί στις πιο άμεσες συναναστροφές. Κι εγώ συμφωνώ πως προτιμώ τους όρους 'ανθρωποκτονία' και 'ιδρυματοποίηση' κι είναι αυτοί που διαρρηγνύουν το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του ανθρώπου σε αρμονία με την κοινωνία του και που μετά από χιλιάδες χρόνια, ...νομίζουμε πως είχαμε κατακτήσει. Είμαστε ούτως ή άλλως μόνοι μας κι έχουμε ζωτική ανάγκη τη συντροφικότητα και τη δια ζώσης επαφή με τους ανθρώπους, για το δικό μας, «Γνώθι Σαυτόν».

Ποια είναι η γνώμη σας για το Bookia, όσον αφορά την προβολή των συγγραφέων και των έργων τους;

Είναι μια πολύ πρωτότυπη και πολυχρηστική ιδέα το Bookia, θα ήθελα να συγχαρώ όλους εσάς που μας το προσφέρετε, είναι μια πολιτιστική κατάθεση, ένα δώρο προς τους συγγραφείς και τους αναγνώστες.

Πώς βιώσατε τον εγκλεισμό και πόσο δημιουργικά επηρέασε τη ζωή σας;

Παρόλο που ήμουν κάθετα αντίθετη σε αυτόν διότι τον θεώρησα πρόφαση και προγύμναση για την καθολική επιβολή έλεγχου ενός δεσποτισμού που καταφθάνει, ήταν όντως δημιουργικός και μου έδωσε την ευκαιρία να συνθέσω το παρόν βιβλίο και να βεβαιωθώ για την ανάγκη έκδοσής του. Οι εκδόσεις "Απαρσις", ανταποκρίθηκαν και γι' αυτό, τις ευχαριστώ. Μου έλειπαν οι φίλοι μου πάντως...

Σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη κ. Πολίτη και εύχομαι «e-ερωμένη του Σέρφερ» να αγαπηθεί και να προβληματίσει τους αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ κι εγώ κ. Παπαδημητρίου για τη φιλοξενία σας στο Bookia, να είστε γερή και πάντα δημιουργική.