Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Νάσος Αθανασίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την αρχαιοελληνική νομοθεσία, αλλά δεν επαγγελματοποίησε τις σπουδές του. Δημοσιογραφεί από είκοσι χρονών. Η εργασία του σε ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες και περιοδικά τον κατέστησε κατά καιρούς γνωστό. Έχει εργαστεί στις εφημερίδες "Έθνος", "Καθημερινή", "Ελεύθερος Τύπος", καθώς και στα περιοδικά "Ένα" και "Εικόνες". Επίσης, έχει εργαστεί στους τηλεοπτικούς σταθμούς ΕΤ1 ("Κάθε Μεσημέρι", "Τρεις στον αέρα") και Mega Channel ("Η εκπομπή"). Σε δημοσιογραφικά πάντοτε προγράμματα δραστηριοποιήθηκε και στο ραδιόφωνο (ΕΡΑ, SKY, FLASH).

Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και σε κρίσιμες στιγμές της, την εκπροσώπησε στη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής. Σήμερα είναι Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αττικής.

Έχει εκδώσει άλλα δύο βιβλία για παιδιά, καθώς και μια νουβέλα. Είναι παντρεμένος με την Εύη Κλοκώνη και έχει δύο παιδιά, που ζουν μόνιμα στο εξωτερικό.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του παιδικό βιβλίο με τίτλο, «Το στραβό έλατο» (εικονογράφηση: Δημήτρης Σεβαστάκης), από την Εκδοτική Αθηνών μιλώντας στα παιδιά για τα πραγματικά σπουδαία της ζωής, πραγματοποιώντας τα όνειρα που ψιθυρίζει η καρδιά μας, για ένα λίγο που γίνεται πολύ, για την πίστη, το θαύμα και φυσικά… την αγάπη.

Δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, αρθρογράφος, παρουσιαστής δημοσιογραφικών εκπομπών, ενεργός στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, Περιφερειακός Σύμβουλος, Βουλευτής, συγγραφέας… Ποιος από αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Παραθέτοντας όλα αυτά ενδεχομένως απαριθμήσατε τις αποτυχίες μου. Ταυτόχρονα όμως αποδείξατε και αυτό που μου αρέσει: να συμμετέχω. Είμαι υπέρ του «Μπλέξε». Απεχθάνομαι το «ου μπλέξεις».

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το δικό μου φορτίο είναι το Αιγάλεω, όπου βρίσκεται το πατρικό μου σπίτι, και ο Παρνασσός που τον έζησα χιονοδρομώντας. Είναι επίσης οι ιστορίες των ανθρώπων που συνάντησα εκεί. Στα λαϊκά προάστια της Αθήνας βρίσκεται η πρωτοπορία.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Ο δημοσιογράφος δεν είναι παρά ένας αγγελιοφόρος. Αγγελιοφόρος είναι και ο συγγραφέας, ακόμη και ο ποιητής. Αγγελίες γράφω και εγώ. Μπορεί να τις βρίσκετε «μικρές», αλλά οπωσδήποτε αγγελίες είναι.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Δεν επιτρέπω στο περιβάλλον μου να απλώνεται χωρίς όρια. Συνήθως επιλέγω έξω από το περιβάλλον μου.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Αγαπώ το στίχο του Βρεττάκου «έμεινα με τη φιλία ενός δέντρου» και το τραγούδι «Χάρτινο το φεγγαράκι» που έγραψε ο Μάνος Χατζηδάκης και ποτέ δεν σχίζεται.

Αγαπημένη εικόνα;

Η θέα του Καλλιδρόμου από τον Παρνασσό και το «κανάλι» μεταξύ Πελοποννήσου και Στερεάς.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Ένα οποιοδήποτε παιδικό βλέμμα.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Αν στερείσαι κάτι το ζεις περισσότερο.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Υπάρχει ένα αγριολούλουδο που οι φυτολόγοι ονομάζουν «απλόφυλλον το μεγανθές». Αν συλλογιστείς λιγάκι το όνομά του, γίνεσαι σοφός.

Ένας κακός εφιάλτης;

Ένας; Πολύ αισιόδοξος είστε…

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Αν βάζεις στόχους πρέπει και να τους πετύχεις. Και εγώ σιχαίνομαι ό,τι και όσα σήμερα αποκαλούμε «επιτυχία». Ακόμη και στις πιο ειρηνικές περιόδους, σπάνια ή σχεδόν ποτέ δεν μπορείς να συναντήσεις μια αναίμακτη επιτυχία.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: λέξεις, εικόνες, δέντρο, άγγελος και Παράδεισος.

Μου ζητάτε να επινοήσω μια κατάσταση. Το θέμα είναι να μην επινοείς την πραγματικότητα, αλλά να την αντιγράφεις πιστά, φωτογραφίζοντας τα πρόσωπα που αγωνίζονται μέσα της.

Σας ευχαριστώ.