Γράφει:

Όταν κοιμήθει ένας ποιητής
οι λέξεις θρηνούν,
και κανένας άνθρωπος, κανένας στίχος - δεν είναι ικανός
για να μιλήσει.

Πως θα μπορούσα λοιπόν να προλογήσω πέρα από μία μικρή στροφή μου τη ζωή, το έργο και τον θάνατο του ποιήτή Γιάννη Κοντού;

21/01/2015, οι εφημερίδες και ο λογοτεχνικός χώρος παγώνουν με την είδηση∙ σε ηλικία 72 ετών - ξημερώματα:

«Έσπασε το μολύβι.
Έσπασε το χέρι.
Έσπασε η γλώσσα.

- Όλοι φωνάζουν - »

είχε γράψει εκείνος που αναπαύεται.

Γεννημένος στο Άιγιο το 1943, εμφανίζεται στο χώρο των γραμμάτων και της ποίησης σε ηλικία 22 ετών, εκδίδοντας στη διάρκεια της ζωής του 15 ποιητικές συλλογές (με την πρώτη να χρονολογείται το 1970), δύο πεζά και τρία βιβλία για παιδιά. Το 1980 κυκλοφόρεί δίσκος με μελοποιημένα ποιήματά του από τον συνθέτη Νίκο Καλλίτση, με τον τίτλο “Απόπειρα”. Πολυγραφότατος, θεωρείται από τους βασικούς εκπροσώπους της γενιάς του ’70 με το σύνολο του έργου του να διαμορφώνει το λογοτεχνικό τοπίο της Ελλάδας από τη μεταπολίτευση έως σήμερα.

Το 1973 πήρε τη χορηγία του Ιδρύματος Ford, το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή «Ο αθλητής του τίποτα» και το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου.

Το έργο του στο χώρο των γραμμάτων - πέραν της γραφής και της κριτικής - σημαντικό, ενδεικτικά και ελάχιστα αναφέροντας το βιβλιοπωλείο Ηνίοχος που διατήρησε μαζί με το Θανάση Νίαρχο από το 1971-1976, καθώς και την πολυετή συνεργασία του με τις εκδόσεις Κέδρος και Μεταίχμιο μετέπειτα, αναδεικνύοντας με τη συμβολή του το έργο πολλών νέων και καταξιωμένων ποιητών.

Η αγάπη του για την τέχνη δεν περιοριζόταν μόνο στη συγγραφή ποίησης και πεζών, αλλά, όπως οι περισσότεροι λάτρεις των τεχνών, επεκτεινόταν στο θέατρο και τη ζωγραφική, με πολλά βιβλία του να συνοδεύονται από έργα Ελλήνων ζωγράφων. Το 1992 εκδόθηκε μια επιλογή ποιημάτων του με τίτλο «Όταν πάνω από την πόλη ακούγεται ένα τύμπανο», σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, εικονογραφημένη από τον ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά.

Τόσα και πόσα άλλα στριμώχνονται για να ανοίξουν και να κλείσουν ένα κεφάλαιο που δεν κλείνει με λίγα λόγια, αναμένοντας για περισσότερα στην αφιερωμένη σε εκείνον βραδιά την Τρίτη 17 Μαρτίου, ώρα 20:00 στον πολυχώρο Μεταίχμιο.

Ως τότε λοιπόν κρατώ στα χέρια μου την ανθολογία του «Τα ποιήματα», των εκδόσεων Τόπος (2013), και γράφω ως επίλογο για εκείνον με τα λόγια του - από τη ποιητική συλλογή του «Τα Οστά»:

5
Άκουσα πολλά τραγούδια
και επικλήσεις στη ζωή μου.
Πρόσεχα μόνο μην τσαλακωθεί
το πουκάμισο και το μυαλό μου.
Εποχές του σίδερου – εποχές του κεριού.

22
Όταν πεθάνεις, θα κυλάω μεγάλους
βράχους προς την πόλη – δεν θα υπάρχει
όμως ήχος -

Καλό ταξίδι ποιητή, σ’ευχαριστούμε εμείς - κι ο στίχος.

Δέσποινα Ντάση
Άθήνα, 11.03.2015