Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Φίλιππος Μανδηλαράς γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στην Αθήνα και μόλις τελείωσε το σχολείο, άρχισε να φεύγει μακριά της και να επιστρέφει. Σπούδασε πολλά και διάφορα, μεγάλα και μικρά και τελικά έφτασε να δημιουργεί ιστορίες για παιδιά και εφήβους. Μεταφράζει κιόλας, κάνει και επιμέλειες αλλά δεν τρελαίνεται κιόλας γιατί του αρέσει να δημιουργεί.

Μεταφραστής, επιμελητής, σύμβουλος εκδόσεων, συγγραφέας παιδικών και εφηβικών βιβλίων. Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όπου υπάρχει δημιουργικό κομμάτι, είμαι καλά, όπου όχι, το κάνω για να βιοποριστώ. Σταδιακά απομακρύνομαι από οτιδήποτε δεν κρίνω δημιουργικό.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιο είναι το δικό σας «φορτίο»;

Σε αυτή την ερώτηση θα μπορούσα να απαντώ κάθε μέρα και διαφορετικά γιατί το φορτίο είναι τεράστιο, οπότε μένει να δούμε τι απομονώνουμε σήμερα. Θα κρατήσω για σήμερα «Τα φτερά του έρωτα» του Βέντερς, τις περιπέτειες της Πίπης Φακιδομύτης και τη σιωπή μετά από ένα χαμένο στο πόντο αγώνα μπάσκετ.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Να κάτι που δεν το γνωρίζω καθόλου! Φαντάζομαι στους αφηγηματικούς τρόπους, στις εικόνες, στο κέφι και στις ελλείψεις.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το στενότερο περιβάλλον έπαιξε ρόλο έμπνευσης όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω. Τώρα πια, μόνο το ευρύτερο περιβάλλον στέκεται ως πηγή έμπνευσης. Το στενότερο το χρειάζομαι δικό μου.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία, τραγούδι, φράση);

Αυτή τη στιγμή μου ήρθε (δεν ξέρω γιατί) το The great gig in the sky κι η φοβερή αφήγηση της Clare Torry δίχως καμία απολύτως λέξη. Pink Floyd από το Dark side of the Moon.

Αγαπημένη εικόνα;

Ένα παιδί που κοιμάται

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Το φως του χειμώνα

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Τα βιβλία

Αγαπημένο: Όνομα, Λουλούδι, Γεύση Μυρωδιά;

Του γιου μου. Αδύνατο να διαλέξω ομορφιά ανάμεσα στα λουλούδια. Πικάντικη. Εσπεριδοειδή.

Ένας κακός εφιάλτης;

Καλύτερα να μην ψάξω να βρω.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Η ηρεμία.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικρο διήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις(θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): ταξίδι, χρυσός, θεός, αετός

«Τον βλέπεις τον αετό πώς πετάει ακούραστος στον ουρανό;» ρώτησε ο σκοτεινός θεός ακολουθώντας με το βλέμμα του το ταξίδι του βασιλικού πουλιού. «Έτσι κι εσύ, καλέ μου Φόβε, άνοιξε τα φτερά σου και σκέπασέ τους όλους!».

Πέταξε ο Φόβος κι έγινε ο αετός τέφρα στο φίλημα χρυσού ηφαιστείου.

Σας ευχαριστώ