Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Γεννήθηκα στη Χαλκίδα και σπούδασα γραφικές τέχνες στη σχολή Βακαλό στην Αθήνα και αγιογραφία στην Εικονουργία. Εμπνευστής μου σε αυτό το μαγικό ταξίδι των χρωμάτων ήταν ο δάσκαλος μου Γιώργος Κόρδης που με έμαθε τι θα πει να μη χορταίνεις να ζωγραφίζεις. Από τότε έχω ζωγραφίσει πάνω από 30 βιβλία και έχω γράψει τρία παραμύθια που αγαπώ πολύ: “Ο Kηπουρός του Ουρανού”, “Η Mυγδαλιά και το Φεγγάρι” και το “Μαζί”. Τελευταίο μου βιβλίο είναι το δώρο των πουλιών από τι εκδόσεις εν πλώ.

Παράλληλα, δημιούργησα το εργαστήρι Πέτρα – Ψαλίδι – Χαρτί όπου έκανα μαθήματα ζωγραφικής και ραπτικής.

Από το 2012, ζωγραφίζω παραμύθια πάνω σε χρηστικά αντικείμενα όπως παπούτσια, καπέλα, κεραμικά, έπιπλα καθώς και σε τοίχους δωματίων.

Το 2019 άνοιξα τον εργαστήριο μου στην Αθήνα, το Nadeen Αrt Shop.

Ζωγράφος, γραφίστρια, αγιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Ο πρώτος και βασικός ρόλος είναι της μητέρας. Τα υπόλοιπα ακολουθούν. Θα ήθελα να ζωγραφίζω παραμύθια κι ότι έχω μέσα στο κεφάλι και στην καρδιά μου αλλά η ζωή χρειάζεται και τα υπόλοιπα για να λειτουργήσει. Θα ήθελα να ήμουν μουσικός, αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια για εμένα. Ραδιόφωνο έκανα τα χρόνια που ζούσα στην Κρήτη και μου λείπει πολύ, αλλά τραγουδάω διαρκώς κι έτσι κάπως σβήνει το μεράκι.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το δικό μου "φορτίο" είναι η μελοποιημένη ποίηση. Μεγάλωσα με αυτά τα τραγούδια και τα έχω μέσα μου ως εικόνες που καταφεύγω κάθε στιγμή που θέλω να κρυφτώ, να χαρώ, να κλάψω να γελάσω, να ονειρευτώ!

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Υπάρχουν πάντα σε κάθε ζωγραφιά μου μικρές κρυφές λεπτομέρειες που παραπέμπουν σε κάποιο ποίημα ή τραγούδι. Είναι το παιχνίδι μου αυτό, να κρύβω τραγούδια μέσα στις εικόνες.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Εμπνευστές μου οι αγαπημένοι μου φίλοι. Όταν φτιάχνω κάτι, έχω πάντα κάποιον στο μυαλό μου.Λειτουργεί ως προσευχή και αφιέρωση.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Όλα τα τραγούδια από τις Μικρές Κυκλάδες του Μίκη Θεοδωράκη.

Αγαπημένη εικόνα;

Ψηλά στο βουνό. Ένα τραπέζι ξύλινο, παλιό, φθαρμένο, κάτω από μια κληματαριά. Δύο φλυτζάνια του καφέ που αχνίζουν, δυο χέρια που κρατιούνται, γλυκό του κουταλιού και κρύο νερό από την πηγή, και στο βάθος θάλασσα.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Τα φιλιά κι οι αγκαλιές.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δε θα ήθελα να έπρεπε, ούτε να στερηθώ! Αρκετά με αυτό!

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Όνομα: Μυρτώ.
Λουλούδι: Γιασεμί.
Γεύση: Ρυζόγαλου.
Μυρωδιά: Ανοιχτής και γενναιόδωρης αγκαλιάς.

Ένας κακός εφιάλτης;

Δεν είναι εφιάλτης να μην μπορείς να αγαπάς και να αγαπιέσαι;

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να ζω μέσα στην αγάπη και την ευγνωμοσύνη. Να ζήσω ως τα βαθειά γεράματα και να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): φωνή, ουρανός, ήχος, άρωμα και χρώμα.

"Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε"...έπαιζε το ραδιόφωνο κι η φωνή του εκφωνητή, σκορπούσε άρωμα νοσταλγίας, όπως ο αποψινός ουρανός που είχε κάτι από το χρώμα των ματιών του πατέρα μου, που γίνονταν γκρί, όταν ήθελε να πει πολλά και σιωπούσε.

Σας ευχαριστώ.