Γράφει: Αλέξανδρος Δαμουλιάνος

Το 1960 στην «Αίθουσα του θρόνου» του Τάσου Αθανασιάδη, πέρα από τα υψηλά νοήματα και τους συμβολισμούς της υπόθεσης, γεννιέται μέσα από τη μήτρα της Λογοτεχνίας η, παγκόσμιας έκτασης, συμφιλίωση μεταξύ των λαών της Ελλάδας και της Γερμανίας.

Στο ξεκίνημά της η ιδιωτική τηλεόραση –αρχές δεκαετίας 90’- στράφηκε σχεδόν αποκλειστικά στην Ελληνική λογοτεχνία δημιουργώντας εμβληματικές παραγωγές.

Το 2017 το Call me by your name –Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου- του Αντρέ Ασιμάν μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Λούκα Γκουαντανίνο με χρηματοδότες μεταξύ άλλων τις Ιταλικές περιφέρειες του Λάτσιο και της Λομβαρδίας προβάλλοντας την επαρχιώτικη βόρεια Ιταλία.

Ας βρούμε τις διαφορές ανάμεσα στα τρία γεγονότα που προαναφέρθηκαν και στα σημερινά Ελληνικά λογοτεχνικά πράγματα.

Τα υπουργεία Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού θα μπορούσαν να σχηματίσουν έναν υπέρ-τομέα όπου θα συνενωθούν οι ανάλογοι χώροι, θα αναμορφώσουν τον Ελληνικό πολιτισμό, αθλητισμό και τουρισμό μέσω της αναδιαμορφωμένης και εξαγώγιμης παιδείας με στόχο την οικοδόμηση ενός πνευματικού «Παρθενώνα» του 21ου αιώνα και την ίδρυση των νέο-Ολυμπιακών αγώνων.

Προς το παρόν χαιρόμαστε για την επιτυχία του 49ου Φεστιβάλ του Ζαππείου το οποίο ευχόμαστε να αποτελέσει εφαλτήριο για μια χρονιά όπου το καλό Ελληνικό Βιβλίο θα πάρει τη ρεβάνς και θα μεγαλώσει τα σύνορα της χώρας μας.