Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Ελένη Μπετεινάκη (Facebook, Instagram, Youtube, Email, Podcast) γεννήθηκε σε μια κωμόπολη του Ηρακλείου, τις Αρχάνες, και ζει στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι νηπιαγωγός, γράφει και αφηγείται ιστορίες και παραμύθια. Διαβάζει πολύ, αγαπά την Ιστορία, τη Λαογραφία, τη θάλασσα και το… ποδήλατό της.

Αρθρογραφεί από το 2010 σε εφημερίδες και ηλεκτρονικές σελίδες, το προσωπικό της Blog Ζητούνται Αναγνώστες και την εβδομαδιαία στήλη «Τα παραμύθια του Σαββάτου» στην ηλεκτρονική ειδησεογραφική σελίδα www.cretalive.gr.

Με τον τίτλο «Ζητούνται Αναγνώστες!» είναι και η Κυριακάτικη ραδιοφωνική εκπομπή της, που ασχολείται με το βιβλίο (παιδικό και ενηλίκων) στο RadioMe 88,4 FM. Το 2015 της απονεμήθηκε από το ΙΒΒΥ, Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, το Βραβείο σε Νηπιαγωγό «Βούλα Κουλουμπή», για την εισαγωγή με τους πιο ευφάνταστους τρόπους των παιδιών της προσχολικής ηλικίας στον κόσμο του παιδικού βιβλίου.

Νηπιαγωγός, αρθρογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, αφηγήτρια παραμυθιών… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όλοι μαζί συνυπάρχουν αρμονικά. Είμαι εγώ. Σαν κομμάτια ενός παζλ που ενώνονται και ολοκληρώνουν την εικόνα.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Ακούω παραμύθια από πολύ μικρό παιδί. Μεγάλωσα σε έναν τόπο γεμάτο θρύλους, παραδόσεις, μοναδική φύση και απόλυτη ελευθερία έκφρασης και κίνησης. Πολλά ακούσματα παράδοσης και ανάγνωσης όλων των βιβλίων που μπορούσα να βρω στον τόπο μου. Όλο αυτό αν λέγεται «φορτίο» είναι για μένα η περιουσία, η ζωή και η έμπνευσή μου.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Όλοι οι ήρωές μου είναι κομμάτια από όσα έζησα στον τόπο που μεγάλωσα. Είναι τα βιώματα, οι αναμνήσεις, τα μικρά αποτυπώματα από τα παιδικά μου χρόνια. Είναι τα ακούσματα, τα διαβάσματα, αυτά όλα που καθόρισαν την πορεία μου. Η ανάγκη να εκφραστούν και να μη μείνουν στη λήθη στιγμές πολύτιμες, έγιναν παραμύθια, έγιναν βιβλία, έγιναν αγαπημένοι χαρακτήρες χιλιάδων παιδιών. Μην ξεχνάτε επίσης πως είμαι νηπιαγωγός με διδακτική εμπειρία πολλών χρόνων μέσα στην τάξη που με βοηθάει να καταλάβω τι ακριβώς θέλουν τα παιδιά και που επίσης αποτυπώνεται στα βιβλία μου.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Παίζει τεράστιο ρόλο. Ζω μέσα στα βιβλία αφού ο σύζυγός μου είναι βιβλιοπώλης και η δική μου δουλειά στο Νηπιαγωγείο επίσης έχει άμεση σχέση με παιδικά βιβλία και παραμύθια. Νομίζω πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς βιβλία. Είναι σαν οξυγόνο για μένα, όπως και η γραφή. Δεν υπάρχει ούτε μία μέρα στη μέχρι τώρα ζωή μου που να μην έχω γράψει κάτι… Ούτε μία!

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Είναι πάρα πολλά. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο. Γενικώς λατρεύω τους μύθους και τα παραμύθια όλων των λαών του κόσμου κι αυτό νομίζω πως είναι η …αδυναμία μου.

Σαν φράση με έχει σημαδέψει το: Κι αυτό θα περάσει!

Ποια μουσική να σας πω; Ακούω τα πάντα και …πάντα. Ίσως, τραγούδια παλιών ροκ συγκροτημάτων και μπαλάντες να είναι τα αγαπημένα. Λατρεμένο τραγούδι το: Ain't No Sunshine του Μπιλ Γουίδερς (Κυκλοφόρησε το 1971) !

Αγαπημένη εικόνα;

Σαν ερασιτέχνης φωτογράφος αγαπώ πολύ την Ανατολή στο μικρό ενετικό λιμάνι της πόλης μου, το Ηράκλειο. Τα τελευταία 13 χρόνια σχεδόν καθημερινά τη φωτογραφίζω. Είναι για μένα η αρχή, η ελπίδα, το χρώμα, η υπόσχεση για την κάθε καινούργια μέρα που ξημερώνει…Όλες οι μικρές και όχι τόσο γνωστές γωνιές της πόλης μου.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Το είπα ήδη. Ναι, το διάβασμα είναι για μένα κάτι σαν οξυγόνο!

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δε θα το ήθελα (χαχαχα!). Τα βιβλία που έχω διαβάσει (και πιστέψτε με είναι χιλιάδες) με τον όρο να δοθούν σε βιβλιοθήκη ή παιδιά και να αποκτήσουν ξανά ζωή!

Αγαπημένο όνομα; Αλέξανδρος - Φίλιππος (τα έχουμε και τα δυο στην οικογένεια)
Λουλούδι; Τριαντάφυλλο
Γεύση; Τα ντολμαδάκια της μαμάς μου
Μυρωδιά; Αγιόκλημα, λεμονανθός, γιασεμί
Ένας κακός εφιάλτης; Να αρρωσταίνουν τα αγαπημένα μου πρόσωπα

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να τελειώσω τις ιστορίες για το Μεγάλο Κάστρο (Το Ηράκλειο), την πόλη μου, και για παιδιά και για μεγάλους. Να αφοσιωθώ αποκλειστικά στο γράψιμο και να κάνω ένα πολύ μεγάλο και μακρινό ταξίδι!

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): αστέρι, σκανταλιά, ξωτικό, χώμα και κούκλα.

Η Ναταλία ήταν μια κούκλα με μυτερά αυτιά, που θύμιζαν ξωτικό. Τις νύχτες την άφηνα κοντά στο παράθυρο. Ένα βράδυ έκανε μια σκανταλιά. Προσπάθησε να φτάσει ένα αστέρι που έπεφτε. Σκόνταψε, έπεσε από ψηλά και βρέθηκε στο χώμα. Δεν τη βρήκα ποτέ ξανά.