Ασχολείστε χρόνια με τη δημοσιογραφία, σπουδάσατε στη Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου αλλά και είστε απόφοιτος Ηλεκτρονικών στη Σιβιτανίδειο. Πολυάσχολος και πολυπράγμων. Σε ποιο τομέα αισθάνεστε πως είστε ο εαυτός σας;

Όντως ασχολήθηκα με πάρα πολλά αντικείμενα. Γόνος αγροτικής οικογένειάς, από την οποία έμαθα το κάθε τι γύρω από την πολύ δύσκολη ζωή του γεωργοκτηνοτρόφου. Στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πύργου Τήνου αξιώθηκα να είμαι από τους δυο πρώτους και που εισήχθηκαν στο προπαρασκευαστικό έτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Δεν κατάφερα να προχωρήσω εκεί, αλλά μαθήτευσα σε αξιολογότατους επωνύμους τηνιακούς Μαρμαρογλύπτες (Στρατής Φιλιππότης, Κοσμάς Θεοτικός) από τους οποίους έβαλα τα πρώτα ένσημα του ΙΚΑ σε ηλικία μόλις 16 ετών. Μετά την αποφοίτησή μου από το τότε εξατάξιο γυμνάσιο Τήνου εισήχθηκα στη Δημόσια Σχολή Ηλεκτρονικών Σιβιτανιδείου και μετά τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις εργάστηκα ως ηλεκτρονικός στην Αθήνα και στην Τήνο. Παράλληλα ασχολήθηκα ενεργά με την πολιτική, την ερασιτεχνική δημοσιογραφία και γενικότερα με τα κοινά σε διάφορα πόστα και αρμοδιότητες. Οι δραστηριότητές μου δε σταμάτησαν εκεί. Έγινα υπάλληλος τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στον Δημόσιο, ώσπου συνταξιοδοτήθηκα και έχοντας πλέον περισσότερο χρόνο ελεύθερο από εργασίες γράφω πεζά ως ρεπορτάζ στο facebook είτε ποιήματα επηρεασμένος από την καθημερινότητα τα οποία και αυτά αναρτώνται στο τοίχο μου. Πάντα με ότι ασχολούμαι το αγαπώ και προσπαθώ να το κάνω το καλύτερο δυνατόν. Τελικά, είμαι ένας πολυπράγμων και ενεργός πολίτης, όπως και σεις αναφέρετε, που έτσι πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι όσοι ασχολούνται με την πολιτική.

Το πρώτο ποιητικό σας βιβλίο «Τα κορωνοποιήματα» είναι αυτοέκδοση και είναι φορτισμένο συναισθηματικά από την εποχή της πανδημίας. Μια εποχή που άλλοι δημιουργοί εμπνεύστηκαν κι άλλοι άφησαν τη συγγραφική τους ταυτότητα στο κλειδωμένο συρτάρι, γιατί τους έπνιγε όλη αυτή η ζοφερή διαβίωση. Πιστεύετε πως η Τήνος από μόνη της σας βοήθησε να γράψετε;

Ο κορονοϊός άφησε τα σημάδια του εσαεί. Οι άνθρωποι φοβήθηκαν και εγώ φοβήθηκα. Δεν ήταν, δεν είναι δυνατόν να μείνουμε αδιάφοροι σ’ αυτό το θέμα. Η κοινωνία μας έχει αλλάξει ριζικά μετά αυτή την πανδημία. Το αναφέρω χαρακτηριστικά σε πολλά από τα ποιήματα μου στο βιβλίο αυτό. Η Τήνος πάντα μου δίνει επί πλέον ερεθίσματα για συγγραφή. Ποιήματα βέβαια έγραψα τόσο στην Αθήνα την περίοδο του κορονοϊού, ακόμη και μέσα στο πλοίο για το νησί μας.

Γράφετε τα ποιήματά σας με ομοιοκαταληξία. Είναι συνήθεια της εποχής που μεγαλώσατε, που διδαχτήκατε ή σας αρέσει να γράφετε με ρίμα;

Είναι γεγονός ότι στα σχολικά μας χρόνια διδαχτήκαμε την ποίηση με ομοιοκαταληξία. Πολύ αργότερα και στις τελευταίες τάξεις του τότε εξατάξιου Γυμνασίου διδασκόμαστε ορισμένα ποιήματα χωρίς ομοιοκαταληξία. Κυρίως εκείνα που μας έχουν μείνει στη μνήμη είναι αυτά που έχουν ομοιοκαταληξία τα οποία απαγγέλθηκαν και τραγουδήθηκαν. Θεωρώ τη συγγραφή ποιήματος με ομοιοκαταληξία δυσκολότερη απ’ ότι αυτή με την ελεύθερη γραφή, την οποία εξ’ ίσου μπορώ να γράψω. Τα ποιήματα με την ομοιοκαταληξία μπορούν ευκολότερα να γίνουν τραγούδι, φτάνει να βρεθεί κατάλληλος ενδιαφερόμενος συνθέτης ή τραγουδοποιός.

Στο ποίημά σας «Ένα σκληρό περιβάλλον» πιστεύω πως αντιπροσωπεύετε τα πιστεύω ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Οι στίχοι «που το κέρδος είναι ένας θεός» και «η ελπίδα, ο φόβος και η πρόνοια σύμβουλοι μας αναγκαίοι είναι πια» είναι αυτά που νιώθαμε οι περισσότεροι, που συζητούσαμε αλλά εισπράτταμε από τις ειδήσεις. Πόσο φοβηθήκατε αυτή την περίοδο κι αν πιστεύετε πως έμειναν τα απόνερά της σήμερα στις συνήθειες της κοινωνίας;

Θεωρώ ότι πάντα η οικονομία είναι αυτή που «κυβερνά» σε κάθε εποχή με τον τρόπο της, ακόμη και σήμερα, είτε στη χώρα μας, είτε παγκοσμίως. Η επιβίωση του κάθε λαού είναι ο πρώτος και κυρίαρχος λόγος για τον οποίο ενδιαφέρεται και αγωνίζεται, ή προσαρμόζεται αναλόγως με τα πιστεύω του και τις δυνατότητες του. Τα απόνερα της περιόδου αυτής έμειναν και θα μένουν για πολύ, μέχρι την έλευση ενός ακόμη πλέον συνταρακτικού γεγονότος.

Στο ποίημα «Οι απ’ αιώνες αυθεντίες» γράφετε για την παγκόσμια αυτοκρατορία που κρατά τα ηνία. Πιστεύετε πως η τράπουλα των λαών θα ανακατευτεί από την αρχή και θα χαθεί όπου υπάρχει η λαϊκή κυριαρχία; Θα κυβερνούν οι λίγοι και θα υπακούουν οι πολλοί;

Οι άνθρωποι καθοδηγούνται από προβεβλημένες προσωπικότητες, οι όποιες επηρεάζουν τα μέγιστα τους λαούς. Αυτό πιστεύω ότι γίνεται και σήμερα. Πάντα οι λίγοι κυβερνούν.

Και από τα Κορωνοποιήματα πάμε στα «Ποιητικά σμιλεύματα» που εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Οσελότος. Τον τίτλο τον εμπνευστήκατε από την ποίηση και το σμίλευμα του μαρμάρου, αφού σπουδάσατε στη Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου; Και πώς επιλέχθηκε η εικόνα του εξωφύλλου;

Ο τίτλος είναι επηρεασμένος από το ποίημά μου «Τι να σμιλέψω ο άσημος» και παράλληλα μου το πρότεινε ο αγαπητός μου φίλος και καθηγητής Πανεπιστημίων Ιταλίας κ. Γιάννης Κορίνθιος, ο οποίος προλογίζει και το βιβλίο μου με τίτλο «Ποιητικά Σμιλεύματα». Βέβαια, ρόλο έπαιξε και ο μαντρακάς με τον οποίο εργάστηκα και κατασκεύασα ορισμένα γλυπτά και υπέρθυρα. Η δε φωτογραφία του εξωφύλλου, επιλέχτηκε διότι δείχνει τον κάματο, τη φτώχεια και την αλληλεγγύη των Τηνιακών στα δύσκολα χρόνια.

Στη νέα σας ποιητική συλλογή γράφετε για αξίες και ιδανικά, για αλληλεγγύη. Αξίες που χάθηκαν με τον κορωνοϊό. Άλλαξε η κοινωνία, το εγώ επικράτησε και δεν ξέρω που θα μας οδηγήσει αυτή η σαθρότητα. Πιστεύετε πως οι συγγραφείς, οι δημιουργοί της Τέχνης έχουν τη δύναμη να μιλήσουν με το έργο τους στις καρδιές των πολιτών;

Όπως αναφέρετε, χάθηκαν αξίες και ιδανικά και με τον κορωνοϊό, αλλά και με το πλήθος των πληροφοριών που συλλέγονται από τα κοινωνικά δίκτυα του παγκόσμιου ιστού, που δυστυχώς από πολλούς και κυρίως νέους επιλέγονται τα δυσμενή. Οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι καλλιτέχνες, πάντα συμβάλλουν με τα έργα τους για ένα κόσμο πιο ανθρώπινο. Το αρνητικό για την Ελλάδα μας είναι ότι ο πολύς κόσμος δε διαβάζει όσο θα έπρεπε. Πιστεύω όμως πως αν ένα ποίημα γίνει τραγούδι θα το αγαπήσει περισσότερο.