Γράφει: Λεύκη Σαραντινού

Ο Πάνος Κεβόπουλος γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και είναι Δημόσιος Υπάλληλος. Στον ελεύθερο χρόνο του γράφει τραγούδια (στίχο). Η έξοδος είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και για αυτό μας μίλησε εδώ στο Bookia.

Στον επίλογο στο τέλος του βιβλίου σας γράφετε ότι η αρχική ιδέα για το βιβλίο σας ξεκίνησε από κάποια κείμενα που είχαν γραφτεί «για πλάκα», όπως λέτε. Θέλετε να μας πείτε πώς ακριβώς κατέληξε να γίνουν αυτά ολόκληρο μυθιστόρημα;

Μια Κυριακή του Ιουνίου του 2021, ήμασταν για μπάνιο στη θάλασσα με τον καλό μου φίλο και συγγραφέα του «ο Βαρδάρης φύσαγε λερός» Παντελή Κάλλια, φυσικά μαζί με τις γυναίκες μας. Ήρθε η στιγμή κάποτε που θα έπρεπε να αφήσουμε την παραλία, αλλά η σύζυγός μου κωλυσιεργούσε χαρακτηριστικά. Εγώ την παρακινούσα «άντε ντύσου κάποια στιγμή να φύγουμε». Όταν εκείνη εν τέλει ντύθηκε, αναφώνησε: «ενδύθηκα». Αυτόματα γεννήθηκε μέσα μου ο συνδυασμός δύο λέξεων: «ενδύθηκε την ένδειά του» είπα. Το ακούει ο Παντελής, του αρέσει ο συνδυασμός και με προτρέπει να γράψω κάποιο τραγούδι. Του απάντησα πώς να γράψω τραγούδι με μία γλώσσα που «ομιλείτο» πριν τόσες δεκαετίες; Μου λέει τότε γράψε ένα κείμενο. Έτσι σκάρωσα ένα κειμενάκι τριών γραμμών το οποίο ενσωματώθηκε στο βιβλίο στη σελ. 24:

«Σηκώθηκε αργά από την παλιά καρέκλα, ενδύθηκε την ένδειά του, κράτησε από το χέρι στοργικά την ντροπή του, που συχνά τη φανταζόταν σαν ένα μικρό κορίτσι με κόκκινα μάγουλα να του κλείνει το μάτι και ξεκίνησε για να συναντήσει Εκείνον.»

Άρεσε στον Παντελή και με προέτρεψε να δημιουργήσω έναν ήρωα με τα χαρακτηριστικά που περιέγραφα. Πράγματι, αμέσως πήρε μέσα στο μυαλό μου μορφή ο ήρωάς μου ο Μανώλης, σκληρός και ρακένδυτος, και έτσι σιγά – σιγά, σελίδα τη σελίδα, κεφάλαιο το κεφάλαιο από μία «πλάκα», ο Μανώλης βίωσε συγκλονιστικές περιπέτειες, τις οποίες τις ζούσα και εγώ μαζί του κατά τη διάρκεια της συγγραφής και έπειτα και οι αναγνώστες του βιβλίου, σύμφωνα με τα σχόλιά τους.

Απ’ όσο γνωρίζω δεν έχετε κάποια σχέση με την Κρήτη. Για ποιον λόγο επιλέξατε να τοποθετήσετε την υπόθεση του μυθιστορήματός σας εκεί;

Η ιστορία αρχίζει με ένα αποτρόπαιο έγκλημα τιμής το έτος 1917. Δε σκέφτηκα ούτε για μία στιγμή κανένα άλλο μέρος της χώρας, που θα ταίριαζε καλύτερα ως ο χώρος που θα εξελισσόταν η βασική μου ιστορία, παρά μόνο σε κάποιο ορεινό χωριό της μεγαλονήσου. Επιπλέον, θα έπρεπε προκειμένου να εξυπηρετηθεί η μυθοπλασία, να καταφέρει να κρυφτεί αποτελεσματικά ο Μανώλης ο Φονιάς, σε σημείο που δε θα μπορούσε εύκολα να εντοπιστεί. Ο Ψηλορείτης λοιπόν και μία σπηλιά σε υψόμετρο πάνω από δύο χιλιάδες μέτρα, του πρόσφεραν την αγκαλιά που αναζητούσε τον πρώτο καιρό μετά το φονικό. Ένα μπαλκόνι της σπηλιάς ο Μανώλης το ονομάζει ΕΞΟΔΟ, καθώς φλερτάρει διαρκώς με την «έξοδο» από τη ζωή και τη λύτρωσή του. Πέρα από τις ανάγκες της μυθοπλασίας που μόλις ανέφερα, η Κρήτη είναι ένας χώρος μαγικός, με πλούσια ιστορία, πολιτισμό, μοναδικούς ανθρώπους, υπέροχη φύση, νησί που έχω αγαπήσει.

Το μυθιστόρημά σας συνδυάζει στοιχεία από αστυνομικό μυθιστόρημα, ιστορικό, μυστηρίου και κοινωνικό. Εσείς ποιο είδος από αυτά διαβάζετε περισσότερο;

Θα έλεγα πως με ένα μικρό προβάδισμα προηγούνται σε αριθμό τα αστυνομικά μυθιστορήματα στη βιβλιοθήκη μου, χωρίς να αποκλείω καθόλου τις άλλες κατηγορίες που αναφέρατε, οι οποίες σαφώς και με ενδιαφέρουν.

Ποια ιστορική εποχή είναι η αγαπημένη σας;

Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η εποχή που έχω τοποθετήσει κι εγώ τη μυθοπλασία μου, δηλαδή στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με όλες αυτές τις συγκλονιστικές αλλαγές που λάμβαναν χώρα για την πατρίδα μας, οι διαρκείς πόλεμοι, η προσφυγιά κλπ. Βέβαια, εάν ένα μυθιστόρημα είναι πραγματικά καλό συγκινεί και συναρπάζει όποια εποχή κι αν αφορά. Για παράδειγμα, διάβασα πριν λίγα χρόνια το βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού «Περί της εαυτού ψυχής» που αναφέρεται σε μία από τις περιόδους του βυζαντίου, γύρω στο 1100 μ.Χ.. Μία περίοδο που δεν τη γνώριζα και που πίστευα ότι δε θα με συγκινούσε. Απεναντίας όμως, η απαράμιλλη πένα του Ζουργού και όλο το «στήσιμο» της μυθοπλασίας του, μου κράτησε υπέροχη συντροφιά. Συνεπώς, ένα καλό βιβλίο στα χέρια ενός αναγνώστη που διψά για καινούριες γνώσεις, σε όποια εποχή και αν αναφέρεται, προσφέρει ψυχαγωγία, αρκεί να είμαστε «ανοιχτοί» σε αυτό.

Το μυθιστόρημά σας κορυφώνεται αναγνωστικά προς το τέλος, όπως είναι το σωστό, εξάπτοντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Εσείς, ως αναγνώστης και συγγραφέας, ποια πιστεύετε ότι είναι τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν ένα άρτιο μυθιστόρημα;

Επειδή Η έξοδος έχει διαρκή δράση -που όπως μου λένε οι αναγνώστες, καθηλώνει- θα πιστεύατε ότι θα απαντούσα ότι τα στοιχεία αυτά, η πλοκή και η δράση είναι αυτά που συνθέτουν ένα άρτιο μυθιστόρημα. Η αλήθεια είναι ότι εμένα με συναρπάζει κυρίως η τέχνη της γραφή του συγγραφέα. Να σε ταξιδεύει το μυθιστόρημα, ακόμη κι αν οι ήρωες είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Για τον λόγο αυτό θαυμάζω ιδιαίτερα την Καρυστιάνη και τον Ξανθούλη, που οι ήρωές τους μπορεί σε κάποια έργα τους να μην κάνουν τίποτα το σπουδαίο, αλλά η σπουδαία γραφή δίνει σε αυτό το «τίποτα» μια υπέροχη διάσταση.

Στο μυθιστόρημά σας αναφέρεστε στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Θεωρείτε ότι έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε το συλλογικό μας αυτό τραύμα ως έθνος σήμερα, εκατό χρόνια μετά;

Νομίζω πως όχι. Το τραύμα του ξεριζωμού, θα είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς. Σε κάθε σπίτι στη Βόρειο Ελλάδα και όχι μόνο, πάντα θα υπήρχε κάποιος παππούς που κάθε τόσο θα αναφερόταν με πόνο στις χαμένες πατρίδες, κι αυτό από γενιά σε γενιά περνάει και εξακολουθεί να συγκινεί. Η λογοτεχνική προσέγγιση του παρελθόντος μέσα από μυθιστορήματα, διηγήματα κλπ, συντελεί στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και επικοινωνεί τα γεγονότα της εποχής αυτής στις επόμενες γενιές που ενδεχομένως να μην έχουν διδαχθεί την Ιστορία των ετών της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

Πείτε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Υπάρχει κάποιο σχέδιο για επόμενο μυθιστόρημα ή για έτερο λογοτεχνικό είδος;

Αυτή τη στιγμή έχω ξεκινήσει και γράφω το δεύτερό μου βιβλίο, τελείως διαφορετικό από το πρώτο. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Πρωταγωνιστής του έργου, είναι ένας γνωστός δημοσιογράφος που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει, παράλληλα με τις Αρχές, την άγρια δολοφονία του συνεργάτη του και μπλέκει έτσι με κίνδυνο της ζωής του, σε απίστευτες περιπέτειες. Ελπίζω να καταφέρω να αποδώσω την ιστορία όπως την έχω σχηματισμένη στο μυαλό μου, η οποία δε θα στερείται καθόλου δράσης και ανατροπών. Η χρονική περίοδος που είναι τοποθετημένη η πλοκή του έργου, είναι η προηγούμενη δεκαετία, αυτή της οικονομικής κρίσης, ο δε χώρος της δράσης είναι η Αθήνα.

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Κύριε Κεβόπουλε, κι εγώ σας ευχαριστώ θερμά!