Γράφει: ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΗΚΟΥΛΗΣ

Η Άννα Γαλανού κατάγεται από τα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης και ζει στην Αθήνα. Γράφει από πολύ νεαρή ηλικία, έχοντας ασχοληθεί με τα περισσότερα είδη του πεζού και του έμμετρου λόγου: μυθιστοριογραφία, διηγήματα, ποίηση, παιδική λογοτεχνία, παραμύθια, στίχους, θεατρικά και δοκίμια. Για το έργο της συνολικά έχει τιμηθεί με πολλά πανελλήνια βραβεία και διακρίσεις, αλλά το σημαντικότερο βραβείο από όλα είναι η εκτίμηση και η αγάπη των αναγνωστών της που την ακολουθούν πιστά όλα αυτά τα χρόνια. Η συγγραφή για την ίδια ανέκαθεν ήταν τρόπος έκφρασης, εξωτερίκευσης των βαθύτερων συναισθημάτων και των πνευματικών της ανησυχιών. Με άλλα λόγια, ο δικός της τρόπος ζωής, ακατάλυτος στον χρόνο. Ανήκει σε εκείνους τους ευτυχισμένους ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να ασχολούνται με αυτό που ευχαριστεί την ψυχή τους και γεμίζει το «είναι» τους. Σε αυτούς που η κάθε μέρα τους είναι ευλογημένη!

Στην πρώτη μου ερώτηση, κα Γαλανού, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Όταν ο/η αναγνώστης/αναγνώστρια θα έχει τελειώσει την ανάγνωση του νέου σας βιβλίου, τι «γεύση» θα θέλατε να του έχει αφήσει;

Η ιστορία του βιβλίου είναι ένας ποταμός συναισθημάτων και ταυτόχρονα έχει πλούσιες αφηγηματικές περιγραφές σε ιστορικά και ηθογραφικά στοιχεία. Είναι μυθιστόρημα που εστιάζει στις αξίες της ζωής και των ανθρώπων, στην αληθινή αγάπη, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Θα ήμουν ευτυχής αν κάθε αναγνώστης το εισέπραττε αυτό.

Περιγράφετε μια μοναδική ιστορία αγάπης, η οποία γιγαντώνεται με το πέρασμα των χρόνων και, παρά τις αντιξοότητες, στέκει αγέρωχη. Κατά πόσο θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση ένας τέτοιος δυνατός δεσμός; Η σύγχρονη εποχή ευνοεί τέτοιου είδους σχέσεις; Επίσης, αξίζει να αγωνιστεί κάποιος για να διατηρήσει έναν δεσμό;

Αυτό που λέτε είναι η βάση της μυθοπλασίας του βιβλίου, αν και η πλοκή δε στηρίζεται μόνο σ’ αυτό το στοιχείο. Η αγάπη, όταν είναι αληθινή, άδολη και δε ζητά ανταλλάγματα, είναι πραγματική ευλογία και παράδειγμα για όλους μας. Η σύγχρονη εποχή καλά θα κάνει να αφουγκραστεί την παλιότερη σ’ αυτόν τον τομέα.

Στο βιογραφικό σας διαβάζω πως η συγγραφή για εσάς υπήρξε ανέκαθεν τρόπος έκφρασης και εξωτερίκευσης των βαθύτερων συναισθημάτων και πνευματικών ανησυχιών. Αυτή αποτελεί ουσιαστικά και την απάντηση στην ερώτηση που θα σας έθετα: «Τι σημαίνει για εσάς η συγγραφή ενός βιβλίου»; Θα θέλατε, ωστόσο, να εμπλουτίσετε κάπως περισσότερο την απάντηση αυτή, δίνοντας κάποιες αναλυτικότερες πληροφορίες για τα κίνητρα που σας ωθούν στη συγγραφή των βιβλίων σας;

Γράφω από πολύ μικρή, να φανταστείτε πήρα ένα πανελλήνιο βραβείο σε ηλικία 15 ετών. Για μένα λοιπόν το γράψιμο είναι η ίδια μου η ζωή, ο τρόπος που κινούμαι και αναπνέω. Κίνητρα με την κυριολεκτική έννοια του όρου δεν υπάρχουν, υπάρχει όμως μια εσωτερική ώθηση, ένα σπρώξιμο της ψυχής να αποκαλυφθεί ακόμα περισσότερο.

Είστε από τους τυχερούς ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό που τους ευχαριστεί. Πιστεύετε ότι είναι το ιδανικό για κάποιον να ασχολείται με αυτό που αγαπά; Πώς το γεγονός αυτό επηρεάζει ή διαμορφώνει τη ζωή του;

Είναι αλήθεια ότι πράγματι θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που ακολουθεί αυτό που αγαπά. Δυστυχώς, οι συνθήκες σήμερα είναι δύσκολες και ελάχιστοι άνθρωποι κάνουν αυτό που πραγματικά θα επιθυμούσαν. Αυτό έχει μεγάλες συνέπειες. Εκνευρισμό, κατάθλιψη, απομόνωση και αδιαφορία για ουσιαστικά πράγματα. Όλα μπαίνουν στον λευκό καμβά ενός ατάλαντου ζωγράφου που τραβά απλώς χρωματιστές γραμμές. Κάποια στιγμή αυτές οι γραμμές θα ξεθωριάσουν και ο καμβάς θα ξαναγίνει λευκός. 

Το βιβλίο σας «ΡΙΖΙΜΙΟ», αν και πραγματεύεται την ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, παράλληλα μας προσφέρει μία ξενάγηση -θα μπορούσα να ισχυριστώ- ιστορική, γεωγραφική αλλά και λαογραφική, στην ιδιαίτερη πατρίδα σας, την Κρήτη. Ο/η αναγνώστης/αναγνώστρια με τον τρόπο αυτόν συλλέγει χρήσιμες πληροφορίες και εμπλουτίζει τις γνώσεις του για το νησί. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;

Αυτός ήταν ο σκοπός μου, ο αναγνώστης να γνωρίσει την κρητική γη με τα χωριά και τους ανθρώπους της, με τα πανηγύρια και τις χαρές τους, τις παραδόσεις και την ιστορία μας, τις βόλτες στα τείχη και στα στενά σοκάκια του Χάνδακα. Να γνωρίσει τον μικρόκοσμο της επαρχίας, την παλιότερη αλλά και τη σύγχρονη ανθρωπογεωγραφία του νησιού, να «συναντήσει» τον Νίκο Καζαντζάκη στον λόφο του Μαρτινέγκο και να νιώσει δέος κοιτώντας τον θεό της Κρήτης, που αναπαυμένος ατενίζει το σύμπαν από την κορυφή του Γιούχτα απέναντι. Η Κρήτη έχει πολιτισμό, έχει κουλτούρα, έχει ξεχωριστά ήθη και έθιμα, έχει ανθρώπους που τα σέβονται και τα τηρούν. Δεν είναι μόνο ρακή και μπαλοθιές.

Η αγάπη σας για την Κρήτη είναι διάχυτη στο βιβλίο σας. Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας, εσείς ετοιμάζετε περίτεχνα το βάθρο στο οποίο θα την ανεβάσετε με τη μεγαλοπρέπεια και τη δόξα που της αρμόζει. Τι σημαίνει για εσάς η Κρήτη;

Η Κρήτη είναι η προέκταση της ύπαρξής μου. Ένα δάκρυ είναι η Κρήτη, που γίνεται ποτάμι και ποτίζει τους κήπους της καρδιάς μου.

Στο ενεργητικό σας έχετε έναν μεγάλο αριθμό βιβλίων. Ποια είναι συνήθως τα θέματα στα οποία εστιάζετε και κατά πόσο η καθημερινότητα με τα γεγονότα της και τη ρουτίνα της μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση για εσάς;

Τα θέματα που με απασχολούν είναι κοινωνικά, ιστορικά και ηθογραφικά. Έχω γράψει βιβλία για τον κοινωνικό ρατσισμό, για την κακοποίηση και την έμφυλη βία, για τις οικογενειακές σχέσεις και πώς διαμορφώνονται στο πέρασμα των χρόνων, για τα προσφυγικά του Πειραιά, την Τρούμπα καθώς και για την πορεία του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού. Για την εξελικτική κατάσταση στην Ελλάδα από τον πόλεμο και μετά, για την περίοδο του μεσοπολέμου, για την Α’ περίοδο της εικονομαχίας, για την Ενετοκρατία του 16ου αιώνα, κυρίως στην Κρήτη, για τους κουρσάρους και πειρατές της ίδιας περιόδου, για την οθωμανική κυριαρχία, τους Σεφαραδίτες της Θεσσαλονίκης και  πολλά μα πάρα πολλά ακόμα.

Η καθημερινότητα δεν εμπνέει, δημιουργεί, δυστυχώς, μόνο θλίψη και ερωτήματα.

Στη σημερινή εποχή του διαδικτύου, ο/η συγγραφέας βρίσκεται σε άμεση επαφή με το αναγνωστικό του/της κοινό. Θα ήθελα να μας προσδιορίσετε το μέγεθος της δύναμης που έχει αυτή η επαφή σ’ εσάς και κατά πόσο η σχέση αυτή επιδρά στον ψυχισμό και την πορεία ενός ή μίας συγγραφέως γενικότερα.

Με το διαδίκτυο ασχολούμαι τόσο όσο. Δεν είναι δουλειά του συγγραφέα να είναι όλη μέρα παρών στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Εκτός κι αν γράφει κάποιος άλλος τα βιβλία… Απαντώ φυσικά στους φίλους μου στο facebook, κάνω αναρτήσεις στο μέτρο που μπορώ και όχι πάντα, δεδομένου ότι κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου γράφω 13 ώρες το λιγότερο την ημέρα. Σε μια γενικότερη απάντηση θα σας έλεγα ότι η υπερπροβολή βλάπτει το έργο μας. Ο συγγραφέας δεν είναι σταρ. Για τη δουλειά του μιλούν οι ιστορίες του και οι αναγνώστες του.

Η τελευταία μου ερώτηση αφορά στο τι ερμηνεία θα δίνατε για τον όρο «βιβλίο». Τι αποτελεί το βιβλίο για εσάς;

Το βιβλίο για μένα είναι η κινητήριος δύναμη για να υπάρχω. Είτε ως συγγραφέας είτε ως αναγνώστης. Διαβάζω περίπου 50 βιβλία τον χρόνο, συνεπώς το μεγαλύτερο μέρος το περνώ γράφοντας και διαβάζοντας.

Εύχομαι για το «ΡΙΖΙΜΙΟ» να είναι καλοτάξιδο, όπως και για όλα σας τα βιβλία. Η έμπνευση να σας οδηγήσει και σε επόμενο συγγραφικό μονοπάτι.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σας και για τις τόσο εύστοχες και ουσιαστικές ερωτήσεις σας. Να έχετε πάντα υγεία και χαρές στη ζωή σας.