Γράφει: ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΗΚΟΥΛΗΣ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και κατοικεί στο Μαρούσι. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες. Δημιούργησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Ασχολείται με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Το 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα: «Η Πόλη Φοβάται», με το διήγημα «…για ένα τσιγάρο» και «Η κρυφτή γυναίκα» με το διήγημα «Η μαγική εικόνα». Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: «Όταν στέρεψε η αντοχή» (2013), «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές» (2014), «Ακόμη θυμάμαι» (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα: «Όσα δεν έγιναν λέξεις» (2016), «Μυστική Διαθήκη» (2018), «Αιώνιοι Ψίθυροι» (2019), «Η Κατάρα των Μάγιερ» (2020), «Σε Μαύρο Φόντο» (2021), «Χρυσάφι και μέλι» (2022), «Δώδεκα ημέρες θύελλας» (2023), «Έρωτες από πηλό» (2024).

Ασχολείστε με φωτογραφία, ζωγραφική, ποίηση, στιχουργική. Η ενασχόληση με τη συγγραφή, η οποία συμπληρώνει το καλλιτεχνικό παζλ της προσωπικότητάς σας, πιστεύετε ότι ήταν ένα αναπόφευκτο επακόλουθο της διαρκούς σας αναζήτησης για μία νέα δίοδο έκφρασης; 

Αν με ρωτούσατε πριν είκοσι χρόνια θα σας έλεγα πως δύσκολα θα γινόμουν συγγραφέας. Είχα μάθει στα ποιήματα και τους στίχους που γράφονται μέσα σε λίγα λεπτά και τα έγραφα τόσο αβίαστα που μου αρκούσε. Ήρθε όμως ώρα που τη μικρή ιστορία ενός τραγουδιού ή ενός ποιήματος, θέλησα να την πω με περισσότερα λόγια. Ένα μυθιστόρημα όμως έχει εντελώς άλλη διαδικασία. Οι λίγες διαλεχτές λέξεις πρέπει να γίνουν πολλές σελίδες και να ρέουν με διαρκές ενδιαφέρον, λογοτεχνικό ύφος, να υπάρχουν ξεχωριστοί χαρακτήρες, πλοκή, ανατροπές. Αυτά απαιτούν χρόνο, αφοσίωση, πολύπλευρη έρευνα, σκληρή δουλειά, κλείσιμο για μήνες λες και ασκητεύεις. Πλέον, μετά από δώδεκα βιβλία, μπορώ να πω ότι η συγγραφή ήταν αναπόφευκτο επακόλουθο, σαν μια γεύση που δεν είχα ακόμη δοκιμάσει, κι όταν τη γεύτηκα, ενθουσιάστηκα, κόλλησα, έγινε ανάγκη, μια απαραίτητη και πεντανόστιμη καθημερινή μου τροφή.    

Είστε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Συναναστρεφόμενη με συγγραφείς που είτε είναι ανερχόμενοι είτε παλαιότεροι στον χώρο του βιβλίου, αφουγκράζεστε την αγωνία τους, την ικανοποίηση, την απογοήτευση, τα συναισθήματα χαράς ή λύπης, τα οποία αφορούν στην έκδοση, την κυκλοφορία και την απήχηση των βιβλίων τους; 

Συναναστρέφομαι με αρκετούς συγγραφείς και νέους και παλιότερους και νομίζω ότι λίγο ως πολύ όλοι τα ίδια βιώνουμε. Και χαρές και συγκίνηση και ενθουσιασμό και αγωνίες και απογοητεύσεις. Παραπονιόμαστε συχνά που το βιβλίο μας δεν υπάρχει παντού, μας φταίει η προώθηση και άλλα πολλά. Αν όμως δεν αγαπάς τη συγγραφή καλύτερα να κάνεις κάποια άλλη δουλειά. Η συγγραφή θέλει μεράκι και αγάπη, θέλει αφοσίωση, τρέλα. Το κάθε βιβλίο είναι ξεχωριστό. Δε θυμάμαι ποτέ να μην έχω ένταση περιμένοντας να ολοκληρωθεί η επιμέλεια του κάθε νέου βιβλίου. Είμαι στα κόκκινα μέχρι να βρούμε εξώφυλλο και να κλείσει η έκδοση. Νομίζω ότι όσα βιβλία κι αν εκδώσω έτσι θα νιώθω πάντα και θα συνεχίσω να κάνω τα ίδια όπως και στο πρώτο μου: Το πήρα στα χέρια μου, το κοίταξα όλο περηφάνεια, μετά το αγκάλιασα και το χάιδεψα σαν νεογέννητο μωρό, το φίλησα στοργικά και του έδωσα χίλιες ευχές σαν την καλή νεράϊδα. Το ίδιο θα κάνω μόλις πάρω και το καινούργιο στα χέρια μου, και ξέρω ότι κάποιοι θα γελούν μ’ αυτό που λέω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.   

Οι «Έρωτες από πηλό» είναι ένα βιβλίο στις σελίδες του οποίου δίνεται η δυνατότητα στα πρόσωπα που εμπλέκονται, να εξεταστούν στο «μάθημα» της φιλίας και του έρωτα, και στο τέλος να βαθμολογηθεί ο καθένας ξεχωριστά. Ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο γνωρίζει τους ήρωες, μαθαίνει τους χαρακτήρες τους, παρακολουθεί τη δράση τους και στο τέλος γίνεται και ο ίδιος βαθμολογητής τους. Συμφωνείτε με τη διαπίστωσή μου; 

Συμφωνώ. Οι ήρωες καλούνται να δώσουν το δείγμα τους στη φιλία, τον έρωτα, τη ζωή, την ειλικρίνεια, την αξιοπρέπεια, τις ψυχικές τους δυνάμεις, το θάρρος τους. Εμπλέκονται με την προδοσία και ο καθένας δρα διαφορετικά. Έχουν φόβους και φιλοδοξίες και τις εκφράζουν. Ψυχογραφώ σε βάθος όλους τους ήρωες φανερώνοντας και τα θετικά και τα αρνητικά τους στοιχεία. Τα όνειρα, τα συναισθήματα, τα διλήμματα, οι ενοχές, τα σκοτεινά τους σημεία ξεδιπλώνονται στις σελίδες κι έτσι ο αναγνώστης μπορεί να τους κρίνει ανάλογα με τη δική του συνείδηση.  

Έλσα, Μάρκος, Φαίδρα, τρία πρόσωπα διαφορετικά. Τρεις διαφορετικές κοσμοθεωρίες, τρία διαφορετικά όνειρα για τη ζωή και το μέλλον. Κι όμως, ένα γεγονός θα ανατρέψει τα πάντα και θα οδηγήσει τα πρόσωπα αυτά σε μία δίνη, τη δύναμη της οποίας δεν θα μπορούν να ελέγξουν. Τελικά, οι «ανατροπές» που συμβαίνουν στις ζωές των ανθρώπων και τις αλλάζουν άρδην, μας αποδεικνύουν την αδυναμία του ανθρώπου να ορίσει τη ζωή του ή τη δύναμη του ανθρώπου να τη συνεχίσει; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη; 

Πρώτα απ’ όλα πιστεύω στην ελεύθερη βούληση που έχει δοθεί στους ανθρώπους. Η όποια μοίρα μας ακολουθεί μπορεί να μας φέρει μπροστά σε ένα γεγονός, όμως από εκεί κι έπειτα το πώς θα το διαχειριστούμε είναι αποκλειστικά δική μας απόφαση. Η Έλσα, ο Μάρκος και η Φαίδρα,  βρέθηκαν μπροστά σε μια μεγάλη δοκιμασία και ο καθένας λειτούργησε ανάλογα με τις ψυχικές του δυνάμεις και την ηθική του. Το τι έκαναν και πού κατέληξαν, το έχτισαν με τα χέρια τους. Οι δρόμοι τους είχαν άλλες κατευθύνσεις και αυτό υπογραμμίζει και τη διαφορετικότητά τους. Κάποιους ανθρώπους οι δοκιμασίες τους δυναμώνουν και τους αλλάζουν προς το καλύτερο, άλλους πάλι, τους καταπίνουν και τους κάνουν χειρότερους. Είναι όμως θλιβερό να μη μαθαίνεις από τα λάθη σου.   

Οι ήρωές μας βαδίζουν κάποιοι από το σκοτάδι στο φως και κάποιοι από το φως στο σκοτάδι. Τελικά, πόσο εύκολο είναι να επιτευχθεί η λυτρωτική κάθαρση των πρωταγωνιστών, ακολουθώντας αντίθετες διαδρομές σε μια ιστορία; 

Μα αυτό είναι το συναρπαστικό σε ένα μυθιστόρημα, να έχεις διαφορετικούς ήρωες που ακολουθούν διαφορετικές πορείες κι όλα αυτά να πρέπει να τα δέσεις με τέτοιο τρόπο που να δείχνουν αληθινά και στο τέλος να υπάρχει η λυτρωτική κάθαρση παρόλο που στη ζωή δεν επιτυγχάνεται πάντα. Οι αντιθέσεις και οι ανατροπές βγάζουν τις πραγματικά δυνατές ιστορίες. Ένας συγγραφέας αναζητά μπερδεμένες καταστάσεις και πολύπλοκους ήρωες και με την έξυπνη διαχείριση όλων αυτών αποδεικνύει και το πόσο καλός είναι. Για να δημιουργήσεις όμως διαφορετικούς χαρακτήρες, ακόμα και ακραίους, χρειάζεται να αφήσεις στην άκρη τον εαυτό σου και να μπεις βαθιά στη δική τους ψυχή. Κάποιες φορές αυτό είναι κόντρα ρόλος για τον συγγραφέα όμως αν δεν τους καταλάβεις σε βάθος δεν μπορείς να εκφράσεις τη δική τους αλήθεια.     

Οι «ΕΡΩΤΕΣ ΑΠΟ ΠΗΛΟ» προσφέρουν στον αναγνώστη ανάμεικτα και έντονα συναισθήματα. Ως μυθιστόρημα μπορεί να περιγράφει μία φανταστική ιστορία, όμως μέσα σ’ αυτό συναντάμε ανθρώπους που απολαμβάνουν την ελευθερία τους γευόμενοι κάθε στιγμή της ζωής τους, ανθρώπους που κυνηγούν το χρήμα και την εξουσία, ανθρώπους που επιζητούν την αναγνωρισιμότητα χωρίς ηθικούς φραγμούς αλλά και ανθρώπους που αναζητούν την ευτυχία σε απλά πράγματα. Ανακαλύπτουμε, δηλαδή, ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Θα θέλατε να συμπληρώσετε; 

Όλοι οι ήρωες του βιβλίου είναι άνθρωποι που θα μπορούσαν να ζουν ανάμεσά μας. Όσα κάνουν, όσα λένε, ο τρόπος που συμπεριφέρεται, είναι ίδια με πολλών ανθρώπων του σήμερα. Το άσχημο είναι ότι στην πραγματική ζωή δεν πληρώνουν όλοι το αντίτιμο που τους αναλογεί ούτε αλλάζουν όταν έρθουν αντιμέτωποι με τις αλήθειες και τα λάθη τους. Οι ηθικές αξίες και η ανθρώπινη ζωή στις μέρες μας, δυστυχώς, έχουν υποβαθμιστεί. Το κυνήγι του χρήματος, της δόξας και της εξουσίας μοιάζει με εθιστικό ναρκωτικό που τους ωθεί να θέλουν όλο και πιο πολύ  να ζουν την ουτοπία τους. Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί είναι αναλώσιμοι από το ίδιο το σύστημα που κυνηγούν. Η πληρότητα και η ευτυχία βρίσκεται σε πιο απλά πράγματα.  

Αφιερώνετε το βιβλίο σας στις ψυχές που ζουν για την τέχνη. Μήπως, τελικά, όσοι ζουν για την τέχνη αγαπούν την ίδια τη ζωή, γιατί η ζωή είναι τέχνη;  

Η ζωή είναι τέχνη και η τέχνη είναι τρόπος ζωής. Στο βιβλίο μου ο Ζαν Κλοντ το εκφράζει σε όλο του το μεγαλείο. Σε κάποιο σημείο λέει: “Τότε ζούσα μόνο για την τέχνη μου. Δημιουργούσα τέχνη κι ήταν ό,τι πιο σημαντικό για μένα. Οι καλλιτέχνες μπορεί να είναι συχνά στον κόσμο τους, να έχουν πάθη και ιδιοτροπίες, έχουν όμως πλούσια κοιτάσματα ευαισθησίας και δύναμης μέσα τους”. Η ζωή λοιπόν ενός πραγματικού καλλιτέχνη δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Ζει για την έμπνευση και τη δημιουργία κι αυτά ζητούν θυσίες, έχουν προκλήσεις που λίγοι τις αντέχουν. Η τέχνη δεν είναι δουλειά, είναι τρόπος έκφρασης της ψυχής πατώντας στα χνάρια της φαντασίας. Είναι ανάγκη, αγάπη, έρωτας, μαγεία, χάσιμο και ονειροπόλημα. Είναι μια διαρκής διαδρομή αναζήτησης, είναι το ξύπνημα των ιδεών, ένα ταξίδι μέσα από διαφορετικούς τρόπους έκφρασης που αναδεικνύεται με τη δημιουργία.   

Τι σημαίνει για εσάς το ΚΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ; 

Καλό βιβλίο για εμένα είναι αυτό που θα πιάσω στα χέρια μου και δε θα θέλω να το αφήσω μέχρι να τελειώσει. Είναι το βιβλίο που θα το θυμάμαι καιρό μετά και θα θέλω να κουβεντιάζω γι’ αυτό. Είναι η ιστορία που θα με αγγίξει με τον τρόπο που είναι γραμμένη και ας έχω διαβάσει κι άλλα παρεμφερή. Είναι ο μύθος που θα με πείσει ότι όσα διάβασα θα μπορούσαν να είναι αλήθεια.  

Γνωρίζοντας ότι ο καλλιτέχνης βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση για έκφραση και δημιουργία, θα ήθελα να μας ενημερώσετε για τα άμεσα σχέδιά σας. 

Όπως κάθε Μάρτιο έτσι και φέτος περιμένω με την ίδια πάντα χαρά και συγκίνηση το καινούργιο βιβλίο. Έχει ήδη ολοκληρωθεί και πλέον μπορώ να αποκαλύψω τον τίτλος του: Η σπηλιά του Νοτιά. Είναι μια ιστορία που μου εκμυστηρεύτηκε μια γυναίκα και εγώ την έφερα στα μέτρα ενός μυθιστορήματος, με ένα όμορφο θρύλο και πολλές μεγάλες αλήθειες για την οικογένεια, τους γονείς, την κοινωνία, τις σχέσεις, τη ζήλια, την προδοσία, τις παράνομες σχέσεις, τα ψέματα, τα λάθη της νιότης. Πιστεύω πως αυτό το μυθιστόρημα θα λειτουργήσει σαν καθρέφτης στις ζωές πολλών ανθρώπων και κυρίως των γυναικών και θα τις κάνει να δουν πράγματα που ίσως ηθελημένα κλείνουν τα μάτια.  

Η ηρωίδα μου ως νέα, έκανε λάθη και επιπολαιότητες αγνοώντας πού θα την οδηγήσουν. Σε μια δύσκολη ώρα αναγκάστηκε να κάνει επιλογές και να πάρει ζόρικες αποφάσεις. Πολλά χρόνια μετά, βρέθηκε ξανά μπροστά στο ίδιο χαοτικό δίλημμα. Και τότε κατάλαβε πως τα λάθη και τα ψέματα αργά ή γρήγορα επιστρέφουν και μας εκδικούνται. Πως αυτό που νομίζουμε δεν είναι πάντα η αλήθεια, αλλά μια ψευδαίσθηση που συντηρούμε στο μυαλό μας από ανάγκη για κάτι άλλο. Τι γίνεται όμως όταν οι ψευδαισθήσεις ξαφνικά καταρρεύσουν; Μαθαίνουμε τελικά απ’ τα λάθη μας; Αλλάζουμε;  

Είμαι σίγουρη ότι σ’ αυτήν την ιστορία η κάθε γυναίκα θα συναντήσει ένα δικό της κομμάτι, μια δική της εμπειρία, μια κρυφή της επιθυμία, ένα λάθος της, μια απροκατάληπτη συμπεριφορά της. Καθαρά γυναικεία υπόθεση αυτό το βιβλίο.  Κι όποιος άντρας το διαβάσει θα μάθει πολλά για τις γυναίκες.     

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδα όλα σας τα βιβλία και να εκφράζεστε πάντα μέσα από τις τέχνες σας! 

Σας ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου.