Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Φέτος το καλοκαίρι στην Τήνο οι εκδόσεις «Βακχικόν» είχαν την τιμητική τους στις βιβλιοπαρουσιάσεις. Αν εξαιρέσουμε φυσικά το 7ο διεθνές λογοτεχνικό Φεστιβάλ, που είχε γνωστούς Έλληνες και ξένους συγγραφείς από διάφορα μέρη του κόσμου και που διοργανώνει εδώ και χρόνια στο νησί ο Ποιητής Ντίνος Σιώτης και το περιοδικό του «Κοινωνία των (δ)εκάτων».

Μετά την παρουσίαση λοιπόν του «Γκρο πλάνο» της Ευαγγελίας Μινάρδου-Αδάμου, το βράδυ της ογδόης Αυγούστου, έγινε και η παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής «Πέρασε καιρός» της Εύας Λούμπα. Και τα δυο πονήματα εκδόθηκαν το 2020 από τις εκδόσεις «Βακχικόν» αλλά λόγω της πανδημίας και της απαγόρευσης βιβλιοπαρουσιάσεων, παρουσιάστηκαν φέτος στο Τηνιακό αναγνωστικό κοινό με επιτυχία.

Στην όμορφη πλατεία των Πλατειών της Έξω Μεριάς Τήνου, υπό τους ήχους των πουλιών και απολαμβάνοντας ένα όμορφο φεγγάρι, διαβάστηκαν ποιήματα και μίλησαν για την συγγραφέα και την ποιητική της συλλογή ο ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας Κώστας Δανούσης ενώ διαβάστηκε η εισήγηση του Τηνιακού Ποιητή Ντίνου Σιώτη, ο οποίος δεν κατάφερε να βρεθεί για λόγους υγείας. Την εκδήλωση χαιρέτησαν ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Μιχελής, ο εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Σύρου, Τήνου και Μυκόνου Δωρόθεου Β’ και ο Πρόεδρος της Αδελφότητας των Τηνίων εν Αθήναις κ. Σκαρής Μανώλης. Ποιήματα της συλλογής διάβασαν η συγγραφέας Καλλιόπη Αναστασάκη και η Πρόεδρος των Γυναικών Τήνου κ. Περράκη οι οποίες, εκτός την όμορφη απαγγελία των ποιημάτων, μίλησαν για τη συγγραφέα και το ποιητικό της έργο.

Ο Ποιητής Ντίνος Σιώτης έγραψε μεταξύ άλλων: «Η ποίηση είναι μία συνεχής, επίπονη, επίμονη και μοναχική ενασχόληση και παίρνει χρόνια η τριβή μαζί της για να φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Οπότε θα κρίνουμε την Εύη Λούμπα για αυτό που είναι και για αυτό που πάει να μας πει: εκφράζεται πολύ προσωπικά για διάφορα θέματα που απασχολούν μια σκεπτόμενη γυναίκα, έναν δημιουργικό άνθρωπο που βρίσκει χρόνο, ανάμεσα σε τόσα άλλα, «για αυτοβελτίωση, για αυτοέκφραση, για ζωγραφική, για υποκριτική και για ορθοφωνία», όπως μας πληροφορεί το βιογραφικό της. Μέσα σε όλα αυτά κάπου χωράει και η ποίηση. Οπότε  ας μην υποτιμήσουμε την φιλότιμη προσπάθεια που κάνει για να εκφραστεί μέσω των στίχων της». Και ολοκλήρωσε: «Η ποιήτρια κατορθώνει και μας δίνει ποιήματα που μας μεταδίδουν τη συγκίνησή της και τα συναισθήματά της και τις σκέψεις της για τη ζωή και για ό,τι την απασχολεί. Ας γίνει ο χρόνος σύμμαχός της ώστε να μπορέσει να ωριμάσει και η ποίησή της να μας παρηγορεί μέσα στην ξηρασία που ζούμε».

«Εικόνες με χρώματα ευωδιαστά,
και μνήμες πολύχρωμες,
στιγμές τρυφερές λίγες ή πολλές,
σκέψεις πονετικές ή όχι, και προβληματισμοί,
συναισθήματα ανάμεικτα και σκόρπια,
όλα μαζί και χώρια
εκρήγνυνται,
σ’ έναν αέναο κύκλο στροβιλίζονται…»

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο Κώστας Δανούσης, ο οποίος προσέγγισε την ποιητική συλλογή «Πέρασε καιρός» μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο. «Τι είναι, λοιπόν, η ποίηση; Στους αιώνες που πέρασαν μάταια οι άνθρωποι, κυρίως οι μεγάλοι τεχνίτες του λόγου, προσπάθησαν να την ορίσουν. Τις περισσότερες φορές ξεγελούσαν τον εαυτό τους. Αίφνης ο μεγάλος Αργεντινός συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες τη θέλει «έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους». Όμορφος και βολικός ορισμός. Όταν όμως προσπαθήσεις να τον αναλύσεις αρχίζουν τα δύσκολα. Τι είναι τελικά το ωραίο και τι οι «περίτεχνα υφασμένες μεταξύ τους λέξεις»; Και έκλεισε τον λόγο του: «Η κ. Λούμπα, με μακρά πορεία στον πολιτισμό, τολμά σήμερα να εκτεθεί, να συνομιλήσει μαζί μας, να μοιραστεί τις ευαισθησίες και τους μύχιους προβληματισμούς τους. Και διάλεξε ένα δύσκολο μέσο, τις λέξεις, σε ένα πεδίο εξόχως ολισθηρό, την ποίηση. Η έκθεση στην αγορά του δήμου συνιστά μια απαιτητική δοκιμασία, από την οποία –προσωπική μου άποψη- βγαίνει άτρωτη. Νικήτρια! Η ποιητική της συλλογή «Πέρασε καιρός» αποτελείται από μικρά αστέρια που, όλα μαζί, συνθέτουν ένα «κόσμο», που δίνει νόημα στη ζωή μας. Η ποιήτρια πατάει στέρεα στη γη. Δεν τρέφει μεταφυσικές αυταπάτες. Βλέπει τον κόσμο ηρωικά, κατάματα και μας στέλνει μια αύρα αισιοδοξίας».

«Όμορφη μέρα»-

«Ποιος πήρε μολύβι πορτοκαλί,
ζωγράφισε το σύννεφο γύρω – τριγύρω,
έβαλε κορόνα χρυσή στην κορυφή του λόφου
κι έγινε η μέρα μας ομορφότερη;»

Την εκδήλωση έκλεισε συγκινημένη η ποιήτρια και αφού ευχαρίστησε τους διοργανωτές και τον κόσμο που την τίμησε είπε μεταξύ άλλων: «για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις, για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες και κάποτε μια στις χίλιες πραγματώθηκαν.. Εκεί πάνω σε βρίσκει η Ποίηση», έγραψε ο Τίτος Πατρίκιος. Και η Κική Δημουλά που έφυγε από κοντά μας πέρσι, ανέφερε κάπου: «Σαν ένα ματσάκι από λέξεις είναι η ποίηση». Είναι αυτές οι λέξεις που στριφογυρίζουν και χοροπηδούν και συνωστίζονται μέσα στον νου επηρεασμένες από τα καλά και τα κακά του κόσμου, λέξεις συνυφασμένες με τη μοναξιά, την απώλεια, τον έρωτα, τον φόβο του θανάτου, τη χαρά, τη σιωπή, που μόνο αν καθίσουν στη λευκή σελίδα ησυχάζουν, γαληνεύουν. Κι είναι νομίζω τόλμη η εξωτερίκευση του εσωτερικού μας εαυτού βαλμένη πάνω στο χαρτί και τελικά αυτό σημαίνει Ποίηση. Η ομορφιά του κόσμου και της ζωής, ειδωμένη από τα μάτια του καθενός από μας. Κι ο Ποιητής δεν κάνει τίποτε άλλο απ’ το να καταγράφει τη ζωή μέσα από τα δικά του μάτια. Καλοτάξιδο να είναι Εύα Λούμπα!

Φως λευκό και γαλάζιο
και μπλε εκτυφλωτικό κι ανελέητο.
Απότομες πλαγιές που τρομάζεις να κοιτάξεις
[χαμηλά προς τη θάλασσα,
μια σειρά από αρώματα γήινα, ξερικά, άνυδρα,
καλντερίμια μ’ αμέτρητα σκαλιά και αυλές σπιτιών
[λευκών
που μοσχοβολάνε νυχτολούλουδο και βασιλικό.