«Προυστ. Πριν, τούτο το μυθικό όνομα ήταν για εκείνη όπως τα ονόματα ορισμένων πόλεων –Κάπρι, Αγία Πετρούπολη– όπου ήταν βέβαιο ότι δεν θα πατούσε το πόδι της ποτέ». Η Κλάρα είναι κομμώτρια σε μια κωμόπολη της γαλλικής επαρχίας. Μια μελαγχολική αφεντικίνα, ένας σύντροφος όμορφος σαν πρίγκιπας της Ντίσνεϊ και μια γάτα που δεν επιτρέπει να τη χαϊδεύουν είναι η καθημερινότητά της. Ο χρόνος κυλάει αργόσυρτα, στον ρυθμό των περιστατικών που εκτυλίσσονται στο κομμωτήριο και των νοσταλγικών σουξέ πο...

Η πρώτη εκδοχή της "Χίμαιρας", η γυμνή κι απέριττη, του 1936, λες και πρόκειται για έργο διαφορετικό σε σχέση με την κατοπινή, ευρύτερα γνωστή, εκδοχή του '53. Χωρίς τις εκτενείς μυθολογικές αναφορές, τα ποιητικά παραθέματα, τις πολλές φιλοσοφικές αναλύσεις, ο λόγος εδώ, που δεν "θυμίζει τη θάλασσα", επιγραμματικός, νηφάλιος, παραθετικός, ακολουθεί με γαλήνη, σαν ενιαία κινηματογραφική σεκάνς, την απεγνωσμένη εσωτερική πορεία της Ξένης από την κουπαστή του καραβιού της άφιξης...

Όπως γράφτηκε μετά τον θάνατό του, "ο Φιτζέραλντ ήταν καλύτερος από ό,τι μπόρεσε να συνειδητοποιήσει ποτέ ο ίδιος γιατί, ουσιαστικά και μεταφορικά, επινόησε μια γενιά...". Εκπρόσωποι αυτής της χαμένης γενιάς του Μεσοπολέμου, ο Ντικ και η Νικόλ Ντάιβερ, πλούσιοι, όμορφοι, ευφυείς, δίνουν πάρτι μυθικά, δημιουργούν απερίγραπτη ατμόσφαιρα για τους φίλους τους, είναι αφάνταστα ελκυστικοί. Ζουν μια φαινομενικά ανέμελη ζωή πλούτου και περιηγήσεων. Και όμως πίσω από την αστραφτερή επιφάνεια κ...

«Προυστ. Πριν, τούτο το μυθικό όνομα ήταν για εκείνη όπως τα ονόματα ορισμένων πόλεων –Κάπρι, Αγία Πετρούπολη– όπου ήταν βέβαιο ότι δεν θα πατούσε το πόδι της ποτέ». Η Κλάρα είναι κομμώτρια σε μια κωμόπολη της γαλλικής επαρχίας. Μια μελαγχολική αφεντικίνα, ένας σύντροφος όμορφος σαν πρίγκιπας της Ντίσνεϊ και μια γάτα που δεν επιτρέπει να τη χαϊδεύουν είναι η καθημερινότητά της. Ο χρόνος κυλάει αργόσυρτα, στον ρυθμό των περιστατικών που εκτυλίσσονται στο κομμωτήριο και των νοσταλγικών σουξέ πο...

Η πρώτη εκδοχή της "Χίμαιρας", η γυμνή κι απέριττη, του 1936, λες και πρόκειται για έργο διαφορετικό σε σχέση με την κατοπινή, ευρύτερα γνωστή, εκδοχή του '53. Χωρίς τις εκτενείς μυθολογικές αναφορές, τα ποιητικά παραθέματα, τις πολλές φιλοσοφικές αναλύσεις, ο λόγος εδώ, που δεν "θυμίζει τη θάλασσα", επιγραμματικός, νηφάλιος, παραθετικός, ακολουθεί με γαλήνη, σαν ενιαία κινηματογραφική σεκάνς, την απεγνωσμένη εσωτερική πορεία της Ξένης από την κουπαστή του καραβιού της άφιξης...

Όπως γράφτηκε μετά τον θάνατό του, "ο Φιτζέραλντ ήταν καλύτερος από ό,τι μπόρεσε να συνειδητοποιήσει ποτέ ο ίδιος γιατί, ουσιαστικά και μεταφορικά, επινόησε μια γενιά...". Εκπρόσωποι αυτής της χαμένης γενιάς του Μεσοπολέμου, ο Ντικ και η Νικόλ Ντάιβερ, πλούσιοι, όμορφοι, ευφυείς, δίνουν πάρτι μυθικά, δημιουργούν απερίγραπτη ατμόσφαιρα για τους φίλους τους, είναι αφάνταστα ελκυστικοί. Ζουν μια φαινομενικά ανέμελη ζωή πλούτου και περιηγήσεων. Και όμως πίσω από την αστραφτερή επιφάνεια κ...