Αυτοβιογραφία ενός Πολίτη που γεννήθηκε το 1915 στο Μπεσίκτας, μεγάλωσε στο Κουσκουντζούκι και στο Τζιχαγκίρ για να μεταναστεύσουν οικογενειακώς το 1971 στην Αυστραλία. Αναμνήσεις από τους παγκόσμιους πολέμους (δυστυχώς με εκτενέστατες αναφορές για να δείξει τον τρόπο συμπεριφοράς των Τούρκων απέναντι στους Ρωμιούς στρατιώτες), από την καθημερινότητα της Πόλης, περιγραφές τόπων και τοπίων, οδών και ανθρώπων, μαρτυρίες για τα Σεπτεμβριανά και γενικότερα για τη στάση των Τούρκων πριν το 1955 και μετά. Σε γενικές γραμμές νιώθω ότι τα κείμενα αυτά είναι αποσπασματικά και τοποθετήθηκαν άτακτα μέσα στο βιβλίο, χωρίς συνοχή και κάποιο δέσιμο. Θα μου πεις αναμνήσεις είναι, ναι συμφωνώ, η τελική επιμέλεια όμως του βιβλίου θα μπορούσε καπως να συνδέσει τα γεγονότα και να δημιουργήσει ένα ενιαίο σύνολο. Γιατί εκεί που διαβάζω για το Πάσχα στην Πόλη να διαβάσω για την αρχιτεκτονική εκκλησιών που χάθηκαν για να επεκταθεί ένας δρόμος; Ή γιατί αν διαβάσω σε δύο διαφορετικ΄σημεία για τα Σεπτεμβριανά; Στο βιβλίο υπάρχουν και λίγες φωτογραφίες που πλαισιώνουν το κείμενο. Η γραφή δεν είναι κουραστική, διαβάζεται άνετα. Μου έκανε εντύπωση η θετική εικόνα του συγγραφέα για τον Κεμάλ Ατατούρκ, γιατί παρότι τελικά διώχτηκε από την Πόλη του, δεν μίσησε γενικά τους Τούρκους, παρέμεινε αντικειμενικός και ορθός κριτής της πραγματικότητας.