Η Σικελία δεν θα είναι, ποτέ, µια ξένη χώρα για τους Έλληνες. Τα ονοµαστά της µνηµεία, ο γαλανός της ουρανός, το λαµπερό της φως, η ελληνική της ατµόσφαιρα κάνουν αυτόν τον τόπο να αναβλύζει και να µεταδίδει κάτι πολύ ωραίο και δυνατό, που έχει µείνει εκεί από τη Μεγάλη Ελλάδα, ολοζώντανο και ανέπαφο. Αυτό ακριβώς είναι που ενέπνευσε τον Γκαίτε, γυρνώντας από το ταξίδι του στην Σικελία να πει: «Η Σικελία και η Μεγάλη Ελλάδα µε κάνουν να ελπίζω στην αναγέννηση µιας ζωής».
Κι αν η Σικελία δεν είναι πια ελληνική, κι αν ανήκει σήµερα στην Ιταλία, αποµένουν και θαυµάζονται, σε πολλές της πόλεις, περίλαµπροι αρχαίοι ελληνικοί ναοί, θέα­τρα, έργα τέχνης και πλήθος από ιστορικά γεγονότα και παραδόσεις. Προαιώ­νιες µνήµες κι αδιάψευστοι µάρτυρες, που βεβαιώνουν, πως το όµορφο νησί, υπήρξε από τον Η΄ µέχρι και τον Γ΄ αιώνα π.Χ. ένα κοµµάτι από την Ελλάδα, πως µιλιόταν εκεί η ελληνική γλώσσα, πως το διοικούσαν Έλληνες!