Και φτάνουμε στην Πέμπτη, που είναι «ίσως η χειρότερη ημέρα της εβδομάδας. Δεν είναι απολύτως τίποτε από μόνη της. Απλώς βρίσκεται εκεί για να σου υπενθυμίζει πόσο ατελείωτη είναι η εβδομάδα σου» (σελ. 12). Η ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν, ύστερα από τρία χρόνια και τέσσερα βιβλία δεν είναι πια η ίδια γυναίκα. Από άνθρωπος που λαχταρά την απομόνωση, που κρύβεται για να μην τη βρουν τα ψυχικά τραύματα του παρελθόντος της, έχει αρχίσει να κοινωνικοποιείται και ήδη σχημάτισε έναν κύκλο ανθρώπων γύρω της. Κάπου κάπου αποζητά την ηρεμία στη ρουτίνα της αλλά οι άνθρωποι γύρω της τη γεμίζουν, την τονώνουν και τη βοηθάνε. Κι όμως, το παρελθόν της είναι εκεί. Πέρασαν είκοσι τρία χρόνια από μια βραδιά που σημάδεψε τη ζωή της Φρίντα Κλάιν εκεί, στο Μπράξτον, και ενώ νόμισε πως απαλλάχτηκε έρχεται μια παλιά της συμμαθήτρια και ζητά τη βοήθειά της. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα η Φρίντα να παλέψει με τους φόβους της και να αντιμετωπίσει την αλήθεια; Και τι συνέπειες θα έχει αυτό στην υπόλοιπη ζωή της, στην ψυχοσύνθεσή της, στον χαρακτήρα της;

Οι συγγραφείς έχουν δουλέψει εξαντλητικά πάνω στην προσωπικότητα της Φρίντα Κλάιν. Κατάφεραν να την αντιπαθήσω στην αρχή της σειράς, κυρίως λόγω του τρόπου που χειρίζεται τις υποθέσεις της: «εγώ θα κάνω αυτό που πρέπει, αδιαφορώντας αν με ψάχνουν οι γύρω μου, ώστε να νιώσω ότι αποδίδεται δικαιοσύνη, πολλές φορές με έκνομα μέσα, προκαλώντας πονοκέφαλο στην Αστυνομία». Σταδιακά όμως άρχισαν να πέφτουν μικρές ψηφίδες από αυτό το στέρεο οικοδόμημα και άρχισε να αποκαλύπτεται μια πολύπλευρη προσωπικότητα, ολοκληρωμένη, με πολλά ανθρώπινα μειονεκτήματα. Γύρω από την πρωταγωνίστρια κινείται ένας ολόκληρος μικρόκοσμος: η ανιψιά της, Χλόη, η γυναίκα του αδελφού της και μάνα του κοριτσιού, Ολίβια, ο ουρανοκατέβατος στην κυριολεξία εργάτης Γιόζεφ, ο φοιτητής της, Τζακ, που βρήκε τον έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο της Χλόης, ο δικός της θεραπευτής, Ρούμπεν, ο Σάντι, ένας άντρας που την αγαπά πολύ κι απέδειξε πως είναι ικανός να κάνει τα πάντα για κείνη χωρίς εγωισμούς και ο αστυνομικός επιθεωρητής Κάρλσον, όλοι τους άνθρωποι που αλληλεπιδρούν με τη Φρίντα, τη στηρίζουν, την αναζητούν όταν χάνεται, της συμπαραστέκονται, τη βοηθούν. Και η παρουσία τους στη ζωή της είναι απαραίτητη στη «Σημαδεμένη Πέμπτη».

Η κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος, πλην της περαιτέρω παρουσίασης της ηρωίδας, είναι πολύ καλή και δοσμένη σωστά, με αγωνία και ανατροπές. Το γεγονός πως η ψυχοθεραπεύτρια επιστρέφει στη γενέτειρά της για να ανακαλύψει τον ένοχο για ένα έγκλημα που διαπράχτηκε είκοσι τρία χρόνια πριν (τις συναρπαστικές λεπτομέρειες τις αφήνω στον αναγνώστη να τις απολαύσει μόνος του) και κάνει έρευνα μεταξύ ενός πολύ στενού κύκλου πρώην φίλων και συμμαθητών / συμμαθητριών μου θύμισε την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα της Αγκάθα Κρίστι όπως αποδόθηκε και επιλύθηκε. Αέναοι κύκλοι γύρω από πρόσωπα που πριν ήταν αθώα ή ένοχα και τώρα μια μικρή λεπτομέρεια τους άλλαξε θέση στο γήπεδο, μικρά μυστικά που δεν πρέπει να έρθουν στο φως και η μνήμη που δε συγκρατεί γεγονότα τόσο παλιά είναι γνωρίσματα που τα χειρίστηκαν σωστά οι συγγραφείς και χωρίς υπερβολές. Δεν κουράστηκα ούτε βαρέθηκα, μιας και η ψυχογράφηση των χαρακτήρων είναι λεπτοκεντημένη. Τι συνέβη λοιπόν στη Φρίντα τότε, από τι κρύβεται και γιατί ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσει; Σημειωτέον ότι ανακαλύπτει πως η μάνα της έχει όγκο στον εγκέφαλο και αργοπεθαίνει, οπότε δεν είναι και η καταλληλότερη στιγμή να την επισκεφθεί.

Αυτό το κομμάτι της αφήγησης με συγκίνησε, μιας και η μητέρα της Φρίντα παραδέχεται πως ποτέ δε θέλησε να αποκτήσει οικογένεια, κάτι που στοιχίζει κυρίως στην ηρωίδα, μια και τα δυο αδέλφια της ήδη έχουν απομακρυνθεί, χιλιομετρικά και συναισθηματικά, από κείνη, ειδικά μετά την αυτοκτονία του πατέρα τους. Η σχέση μιας κόρης που δε γίνεται πιστευτή ούτε αρεστή και μιας μάνας που κλήθηκε να υπηρετήσει τον ρόλο αυτόν χωρίς να ρωτήσουν τη γνώμη της είναι ένας άξονας απόλυτα ρεαλιστικός και αναγνώρισα σε αυτόν διαχρονικές αλήθειες και ανθρώπους της διπλανής πόρτας.

Και μέσα σε όλον αυτόν τον συναισθηματικό κυκεώνα κινείται και η μορφή του Ντιν Ριβ, του δολοφόνου του πρώτου βιβλίου της σειράς, που στέκεται πάντα στο πλευρό της Φρίντα και ανακατεύεται εκεί που δεν τον σπέρνουν. Εξακολουθεί να κινείται στη σκιά, η αστυνομία παραμένει αρνητική στις υποψίες της ψυχοθεραπεύτριας πως ζει και άρα πρέπει να φυλακιστεί για τους φόνους του πρώτου βιβλίου και αναρωτιέμαι πως θα χειριστούν οι συγγραφείς αυτήν την πρωτότυπη, ξεχωριστή πλοκή. Κατ’ εμέ είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που κινείται ο Ντιν Ριβ γύρω της, σα δορυφόρος της, αν συνεχίσει όμως να παρεμβαίνει έτσι, σαν από μηχανής Θεός, και στα επόμενα βιβλία, ίσως το επαναλαμβανόμενο μοτίβο κουράσει. Εμπιστεύομαι όμως τους Nikki French και ανυπομονώ για τη συνέχεια των βιβλίων.

Τέλος, δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί η Φρίντα Κλάιν χειρίστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο τη σχέση της με τον Σάντι. Μου φάνηκε εντελώς άδικο ό,τι έγινε και είναι φυσικό ο Σάντι να αρχίζει να βγάζει έναν κακό εαυτό. Δε λέω ότι ήταν αψυχολόγητο αλλά άδικο. Η Φρίντα έχει τελικά πολύ περισσότερα θέματα να λύσει μέσα της και ελπίζω έγκαιρα, γιατί οι ευκαιρίες στη ζωή έρχονται μια φορά. Έτσι λοιπόν αναμένω πώς θα εξελιχθεί και αυτό το κομμάτι της ιστορίας.

Η «Σημαδεμένη Πέμπτη» είναι το τέταρτο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνίστρια τη Φρίντα Κλάιν και αποτελεί άλλο ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής και αστυνομικής πλοκής. Ο πρωτότυπος τίτλος του «Thursday’s children» αναφέρεται στη συναυλία του ομώνυμου συγκροτήματος στο Μπράξτον τη βραδιά που σημάδεψε τη ζωή της Φρίντα Κλάιν. Ανατροπές, εκπλήξεις, μια Φρίντα που συνεχίζει να μας συστήνεται με τα αρνητικά της και τα θετικά της και μια ιστορία σφιχτοδεμένη και ασφυκτική.

Νομίζω ότι είναι το καλύτερο βιβλίο της σειρας!

Πολύ καλό όπως και το προηγούμενο..

Η Πέμπτη μου άρεσε περισσότερο απ' όλα της υπόλοιπης σειράς με δεύτερη την Τρίτη. Αγωνία, μυστήριο, συγκλονιστικά στοιχεία, ανατροπές ως το τέλος. Επιτέλους μαθαίνουμε για το παρελθόν της Φρίντας και ίσως κατανοούμε λίγο καλύτερα τον ίσως πιο απόμακρο και ψυχρό χαρακτήρα της. Πόσο καθορίζουν τα βιώματα μας και τα τραύματα του παρελθόντος το ποιοι είμαστε; Πόσο μπορούμε να ξεφύγουμε απ' αυτά; Μπορούμε να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας αφήνοντας πίσω το παρελθόν ή θα μας κυνηγάει πάντα σε κάθε μας βήμα; Μερικά από τα ερωτήματα που θέτει η Πέμπτη με συγκλονιστικό τρόπο.