Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να γράψεις για μορφές δημιουργών του καλλιτεχνικού βεληνεκούς του Αλέξη Ακριθάκη και του Μίλτου Σαχτούρη. Η δυσκολία όμως δεν είναι στην ίδια τη γραφή. Η δυσκολία βρίσκεται στον κίνδυνο που υπάρχει να μειώσεις την ακτινοβολία της ζωής τους και την προσφορά του έργου τους.

Ωστόσο, όλα διευκολύνονται όταν φθάνει η στιγμή συνάντησης σε έναν και τον αυτό χώρο του δημιουργού-καλλιτέχνη με τον εμπνευστή και δάσκαλό του. Και η στιγμή αυτή είναι πάντοτε μαγική, θα έλεγα συνταρακτική... Στην περίπτωση των Ακριθάκη-Σαχτούρη η μοναδική αυτή στιγμή μετουσιώθηκε σε απτή πραγματικότητα με την υλοποίηση της έκθεσης που με μεγάλη χαρά φιλοξενούμε στο χώρο μας, στο Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο της Ύδρας.

Πρόκειται για το έργο αυθεντικών δημιουργών, που, παρότι έχουν φύγει από κοντά μας, ζουν ωστόσο καθημερινά ανάμεσα μας έχοντας μετατρέψει έναν ολόκληρο κόσμο, τον κόσμο των συναισθημάτων και της έμπνευσης τους, σε έργα ανεξίτηλα της δικής του ο καθένας τέχνης. Και η μετατροπή έγινε αυθόρμητα, πηγαία και απλά, με όσα λίγα και ευτελή μέσα διέθεταν: την πένα και το χαρτί του ο Σαχτούρης, τη γραφίδα και το χρωστήρα του ο Ακριθάκης.

Τα έργα τους, ποιητικά και ζωγραφικά, είναι καταθέσεις ψυχής, πάθους, αγάπης, ειλικρίνειας, θάρρους και προπάντων μετριοφροσύνης. Εκεί ακριβώς έγκειται και το μεγαλείο των δύο σπουδαίων καλλιτεχνών. Ταγμένος αποκλειστικά στην ποίηση, ο πολυβραβευμένος Μίλτος Σαχτούρης, Υδραίος την καταγωγή, δισέγγονος του θρυλικού ναυμάχου του 1821 Γεωργίου Σαχτούρη, έζησε
όλη του τη ζωή με προσήλωση σε έναν στόχο, όπως ο ίδιος τον είχε διατυπώσει: "να είναι ένας και στους εύκολους και στους δύσκολους καιρούς: να είναι ο εαυτός του και να γράφει αυτά που λέει η καρδιά του και το μυαλό του...". Εμείς θα προσθέσουμε υποδεικνύοντας και τη μεγάλη επιρροή του ποιητή από το χώρο της ζωγραφικής και των χρωμάτων: ήταν αυτό αναμφίβολα το μέσον του για να δώσει ο Σαχτούρης άλλη υφή και διάσταση σε όντα και πράγματα! Ο ίδιος άλλωστε ο ποιητής μιλούσε πάντοτε για "ζωγραφισμένη ποίηση..."

Και αυτή ακριβώς η εσωτερική επαφή ποίησης και ζωγραφικής, αυτός ο συνδετικός κρίκος με την άλλη μεγάλη καλλιτεχνική μορφή, τον Αλέξη Ακριθάκη, είναι διάχυτα παντού σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Ο Ακριθάκης, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο, δημιουργούσε ποίηση... ζωγραφίζοντας.

Ο στόχος και η κατεύθυνση είναι από τον ίδιο τον καλλιτέχνη διατυπωμένα: "Στη ζωγραφική είναι περιττά τα λόγια. Στην ποίηση είναι περιττά τα σχέδια. Κι όμως σχεδιάζεις ένα ποίημα ή γράφεις μια ζωγραφική..." έγραφε ο Ακριθάκης.

Ο πρόωρα χαμένος καλλιτέχνης μας, ο " Έλληνας μέχρι τα μύχια της ψυχής του...", σύμφωνα με την ιστορικό τέχνης Μαρία Κοτζαμάνη, με τους πηγαίους αυτοσχεδιασμούς του χεριού, τα μοναδικά χρώματα του χρωστήρα του και την αλήθεια της τέχνης του, ειδωμένη πάντοτε μέσα από τη δική του εσώτερη ματιά, σφράγισε αναμφίβολα την εποχή του με το έργο του.

Η ιδιαίτερη πατρίδα του Μίλτου Σαχτούρη, η Ύδρα, χρωστούσε ανέκαθεν την απότιση "φόρου τιμής" στο μεγάλο της τέκνο. Η επαφή και η μετάγγιση αληθινής τέχνης στο ευρύ κοινό όφειλε και οφείλει πάντα την ίδια απότιση στον Αλέξη Ακριθάκη. Είμαστε ευτυχείς και ιδιαίτερα υπερήφανοι που αποδίδεται σήμερα συνδυασμένο το χρέος αυτό μέσω του Ιστορικού Αρχείου-Μουσείου μας!
Εκφράζουμε τέλος τις θερμές μας ευχαριστίες τόσο στην ιστορικό τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης κ. Μαρία Κοτζαμάνη όσο και στην κ. Φώφη Ακριθάκη για την εν γένει συμβολή τους και την αγαστή, σε όλα τα επίπεδα, συνεργασία τους για την υλοποίηση της έκθεσης αυτής.

(από τον πρόλογο της Ντίνας Αδαμοπούλου, Προϊσταμένης Γ.Α.Κ. / ΙΑΜ Ύδρας)