...Συναντιέται και επιβεβαιώνει τις νέες αντιλήψεις των πολιτών για τα πολιτικά κόμματα και τους "πολιτικούς".
Τα θεωρούν κλειστές κάστες, ολιγαρχίες συνδεδεμένες με συμφέροντα και όχι με ιδεολογικά κίνητρα, λόμπυ εξουσιών ολιγαρχικού τύπου... Ότι μια οργανωμένη μειοψηφία, ένα κόμμα-λόμπυ συμμετέχει στην αγοραπωλησία. Ότι τα κόμματα μη-κόμματα που είναι διατεθειμένα σε περισσότερες παραχωρήσεις στα οικονομικά πληρώνονται περισσότερο από τις οικονομικές εξωθεσμικές εξουσίες. Στην Ελλάδα λόγω της ιδιομορφίας των εθνικών ζητημάτων είναι περισσότερο αποδεκτά από εξωελλαδικές δυνάμεις τα κόμματα, τα πρόσωπα που είναι διατεθειμένα για εθνικές παραχωρήσεις.
Η αρχική μεταπολιτευτική λατρεία των πολιτών προς τα κόμματα μετεξελίχτηκε τελευταία σε αντιπάθεια και περιφρόνηση. Οι πιστοί έγιναν κριτές, το κομματικό ποίμνιο πολίτες. Τα μαντριά σύμφωνα με την γνωστή έκφραση άδειασαν.
Στην αρχή του κύκλου εντάσσονταν σ \'αυτά τα καλύτερα στοιχεία. Τώρα παραμένουν σ \'αυτά τα πλέον καθυστερημένα και ωφελιμιστικά. Οι πολίτες αμφισβητούν τα κόμματα ως θεσμούς αντιπροσώπευσης, λειτουργίας της δημοκρατίας αλλά και ως θεσμούς κοινωνικής ενσωμάτωσης. Ενσωματώνουν πελάτες, συντεχνίες όχι την κοινωνία. Η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς αυτά προκαλεί μεγάλες ανατροπές στο πολιτικό σύστημα. Η συμμετοχή σε αυτά μετεξελίχθηκε σταδιακά σε απομάκρυνση, σε διαφοροποίηση της εκλογικής συμπεριφοράς τους και τελευταία στην μη συμμετοχή στις διαδικασίες της μεγάλης κατάκτησης των σύγχρονων δημοκρατιών, την καθολική ψηφοφορία, στις εκλογές. Η αρνητική ψήφος, η ψήφος διαμαρτυρίας, το χαμηλό ποσοστό εμπιστοσύνης, το κανένας και τα διαρκώς μεγεθυνόμενα ποσοστά αποχής είναι έκφραση της κρίσης, των κενών και των αδιεξόδων της "υπαρκτής Δημοκρατίας" στην Ελλάδα.