Μια οικογένεια, μερικοί φίλοι, ένα παραθαλάσσιο σπίτι στις Εβρίδες και ένας φάρος συνθέτουν το πιο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Γουλφ, "Μέχρι το φάρο". Ο κύριος και η κυρία Ράμσεϊ και τα οκτώ παιδιά τους είναι η οικογένεια της Γουλφ. Το σπίτι, που από τα παράθυρά του βλέπει κανείς το φάρο, είναι το εξοχικό σπίτι των παιδικών της χρόνων, μόνο που εκείνο βρισκόταν στην Κορνουάλη και όχι στη Σκωτία.
Απελευθερωμένη από την κλασική δομή του μυθιστορήματος, όπως ο Μαρσέλ Προυστ ή ο Τζέιμς Τζόις, η Γουλφ δεν δίνει βάρος στην πλοκή. Η ιστορία της εκδρομής στον φάρο είναι η αφορμή για να αναδυθούν σκέψεις, σχέσεις, κοσμοθεωρίες, συναισθήματα. Δύο μόνο ημέρες - με απόσταση μεταξύ τους μιας δεκαετίας, ενός παγκοσμίου πολέμου και τριών θανάτων - διαρκεί η εκπληκτική διείσδυση της συγγραφέως στους χαρακτήρες και στις συνειδήσεις των ηρώων της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκκολαπτόμενη ζωγράφος Λίλυ είναι η Βιρτζίνια. Η Λίλυ παρατηρεί την οικογένεια Ράμσεϊ από την απόσταση της φίλης, αν και τα στοργικά της αισθήματα προς την κυρία Ράμσεϊ την επηρεάζουν ψυχικά, τουλάχιστον ως λίγο πριν από το τέλος του βιβλίου. Η μαεστρία της Γουλφ επεκτείνεται στην αναβάθμιση άψυχων πραγμάτων, όπως το σπίτι και ο φάρος, σε σχεδόν αυτεξούσιες οντότητες. Σημαντικό ρόλο επίσης παίζει ο χρόνος και το πέρασμά του. Το παρόν γίνεται αμέσως παρελθόν, σκέφτεται η κυρία Ράμσεϊ. Το μέλλον αγχώνει τον κύριο Ράμσεϊ, όπως και τη Λίλυ, αλλά μόνο ως τη στιγμή της καλλιτεχνικής της ολοκλήρωσης. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.

(εφημερίδα "La Repubblica", Italia)