Η αληθινή ζωή παίρνει πάντα νόημα από το στόχο μας. Εάν ο στόχος μας είναι υλικός και αναφέρεται στο εγώ, στο θυμό και στον ανταγωνισμό, συνήθως έχει τη γεύση αντικρουόμενων συναισθημάτων, π.χ. της χαράς, του φόβου, της νίκης, της αποτυχίας, του θριάμβου αλλά και της απελπισίας. Τα άτομα που στηρίζονται στο τρίπτυχο εγώ-θυμός-ανταγωνισμός είναι μάλλον δυστυχισμένα, προβληματικά, επικεντρωμένα στον εαυτό τους, αδύναμα, μοναχικά και αξιολύπητα.

Όταν ο στόχος της ζωής έχει γεύση αγάπης και αλήθειας, δημιουργεί άτομα κοινωνικά, προσαρμόσιμα στις δυσκολίες της ζωής, στοργικά και με επιείκεια για τις αδυναμίες των άλλων.
Το να γίνει κανείς ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος είναι προσωπική υπόθεση, ανεξάρτητα από συγκυρίες. Γιατί στη ζωή η στάση που παίρνουμε καθορίζει το γεγονός.
Αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη και δυσκολότερη αλήθεια της ζωής.

"Στην παράξενη μοίρα των ανθρώπων όταν συναντηθούν η αγάπη, η γνώση, η φιλία και η κατανόηση γιορτάζουν την τέχνη της αληθινής ευτυχίας".