Βιβλίο Το κορίτσι της άλλης ζωής
Συγγραφέας Θέμης Κελέκης
Κατηγορία Ιστορία μυστηρίου
Εκδότης Εμπειρία Εκδοτική
Συντάκτης-ρια Χρυσούλα Βακιρτζή

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Όλοι μας έχουμε εξοικειωθεί με ιστορίες ανθρώπων που μιλούν και βιώνουν φαινόμενα, τα οποία δεν μπορούν οι ίδιοι να εξηγήσουν με τη λογική. Οι λεγόμενες «Μεταφυσικές» εμπειρίες τους αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τον κάθε άνθρωπο, μάρτυρα, απλό ακροατή ή μελετητή των φαινομένων αυτών.

Η αδυναμία κατανόησης και εξήγησης από τη μέση κοινή λογική, αλλά κι από την επιστήμη, κάνει αρκετούς ανθρώπους να υποστηρίξουν ότι αυτά τα φαινόμενα δεν υφίστανται ως πραγματικότητα και ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Θα έχετε ακούσει την έκφραση πως οι παλαιότεροι “έβλεπαν” περισσότερα περίεργα πράγματα από εμάς και σίγουρα θα τους έχετε ειρωνευτεί ως αμόρφωτους ή και δεισιδαίμονες, αλλά η εξήγηση ίσως είναι απλή. Οι περασμένες γενεές ζούσαν σε πιο μεγάλη αρμονία με τη φύση, κατανοώντας καλύτερα την αρχέγονη σχέση τους μαζί της και δέχονταν όλα αυτά που βίωναν ως εκφάνσεις του μυστηρίου και του μεγαλείου της. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους οργανικά μέρη της φύσης και δεν τους ξεχώριζαν από αυτή.

Οι σημερινοί άνθρωποι έχουν διαχωρίσει το συναίσθημα από τη λογική και στράφηκαν “προς τα μέσα”, ασχολούμενοι κυρίως με τον εαυτό τους, μακριά από τη φύση. Ο άνθρωπος κέρδισε τη λογική θεώρηση των πραγμάτων αλλά έχασε τον προσανατολισμό του και πλέον αισθάνεται ανίκανος να απαντήσει σε ερωτήματα που σχετίζονται με την ίδια του την ύπαρξη.

Στο μυθιστόρημα, σε ένα ταξίδι του στην Πάτρα, ο ζωγράφος βλέπει τη ζωή του ν’ αλλάζει ολοκληρωτικά όταν στην εκκλησία της, εκεί, Παντάνασσας συναντά εντελώς τυχαία ένα πανέμορφο κορίτσι ντυμένο παρανυφάκι. Από το σημείο αυτό, στην αληθινή τούτη ιστορία, αρχίζει μια συνταρακτική βιωματική περιπέτεια.

Καθώς τα βλέμματά τους συναντιούνται, τόσο ο 35χρονος τότε ζωγράφος –όπως και η νεαρή δεκαπεντάχρονη κοπελίτσα, πιστεύουν πως έχουν γεννηθεί γι' αυτή τη συνάντηση. Ζώντας μαζί, συνειδητοποίησαν ότι έχουν ξανασυναντηθεί, έχουν ζήσει, αγαπηθεί και σε κάποια προηγούμενη ζωή, με τον ζωγράφο να έχει ήδη δική του οικογένεια, καριέρα και δυο παιδιά που τον υπεραγαπούν τώρα πια.

Παρόλα αυτά. όταν η σημερινή ζωή τους και μοίρα αποφάσισε να τους χωρίσει, ο καλλιτέχνης, ο άνθρωπος που αγάπησε και αγαπήθηκε τόσο παράξενα, απέμεινε να αναρωτιέται: Θα συναντηθούν ξανά;

Εν μέσω όλων αυτών, στα 45 του χρόνια, ο ζωγράφος αποσύρεται ολομόναχος σε μια έρημη νησίδα –το Φιδονήσι,που βρίσκεται απέναντι από τη Νέα Ηρακλείτσα Καβάλας, βαριά χτυπημένος. από μελάνωμα, μια πολύ επιθετική μορφή καρκίνου, ενώ οι γιατροί αποκλείουν κάθε πιθανότητα ανάρρωσης. Υποφέροντας τον πόνο, περίμενε το μοιραίο ζώντας με ό,τι ψάρευε από τη θάλασσα, όμως ένα βράδυ βλέπει στο όνειρό του «Το κορίτσι της άλλης ζωής». Αυτή του προτείνει να μπει στη θάλασσα μέχρι το λαιμό και να μείνει εκεί πέντε ώρες πίνοντας κάθε 15 λεπτά μια γουλιά θαλασσινό νερό. Αν και ακόμα και στο όνειρο, η συμβουλή ακούγεται εντελώς παράλογη για έναν εξασθενημένο άνθρωπο μέσα στο καταχείμωνο, εκείνος την ακολούθησε.

«Έπεφτε και χιονόνερο και είχα μουδιάσει ολόκληρος», γράφει ο ίδιος, «το σώμα μου είχε ασπρίσει, δεν το αισθανόμουν πια. Το νερό που έπινα μου έφερνε αναγούλα και προσπαθούσα να μην κάνω εμετό. Αλλά όταν πέρασε εκείνο το πεντάωρο και βγήκα από τη θάλασσα, ένιωσα για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό να πεινάω σαν λύκος. Και ημέρα με την ημέρα η υγεία μου άρχισε να βελτιώνεται με ταχύ ρυθμό».

Η Στεφανία, το κορίτσι της άλλης ζωής, ζώντας κοντά και μεγαλώνοντας στους κόλπους μιας πολύ συντηρητικής οικογένειας, μαζί με τους έντονα θρήσκους γονείς της, «φεύγει» πολύ σύντομα από αυτήν τη ζωή, με βίαιο τρόπο. Και γι’ αυτό έχει μιλήσει και προετοιμάσει σε χρόνους ανύποπτους τον ζωγράφο.

Το βιβλίο έχει γρήγορη πλοκή και διαλόγους, με τον λόγο να ρέει άμεσο, όπως όταν μιλάμε (προφορικός). Το «Κορίτσι», ως στυλ και πλοκή, μας παραπέμπει στο Γαλλικό «Καλημέρα θλίψη», της Φρανσουάζ Σαγκάν, στους ρομαντικούς «Μυστικούς Αρραβώνες», ου Γρ. Ξενόπουλου, αλλά και στο εξίσου βιωματικό «Μπόκα Λούπο», του δικού μας Πάνου Καζόλη. με τον συγγραφέα να μοιράζεται μαζί μας και να μας εξιστορεί τα παράξενα ή συναρπαστικά γεγονότα που σημάδεψαν την ύπαρξή του.