Βιβλίο Τρωική ραψωδία
Συγγραφέας Μιχάλης Σπέγγος
Κατηγορία Ιστορικό Μυθιστόρημα
Εκδότης Επίμετρο
Συντάκτης-ρια Χρύσα Μαστοροδήμου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ο Μιχάλης Σπέγγος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1963. Κατέχει διδακτορικό δίπλωμα στην Πειραματική Πυρηνική Φυσική. Έχει ασχοληθεί με την πρόζα αλλά και το θέατρο. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί εννιά μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων/νουβέλες και έχουν ανεβεί εννιά θεατρικά έργα του. Από καιρού εις καιρόν συμμετέχει σε ασκήσεις δημιουργικής γραφής.

Η ιστορία του Τρωικού Πολέμου τόσο γνώριμη σε όλους από τα μαθητικά μας χρόνια και συνάμα τόσο γοητευτικά ανεξερεύνητη εμφανίζεται και συστήνεται εκ νέου μέσα από την πάντα γοητευτική γραφή του Μιχάλη Σπέγγου. 

Γιατί να διαβάσει κανείς ξανά την ιστορία του Τρωικού Πολέμου; Τι είναι αυτό που μια νέα θέαση της την κάνει μοναδική; Πόση συγκίνηση να σου προφέρει μια ιστορία που ήδη γνωρίζεις την έκβαση, την πορεία και το αναμενόμενο (;) τέλος. Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που αναδύονται στον αναγνώστη πιάνοντας στα χέρια του το καλαίσθητο βιβλίο Τρωική Ραψωδία από τις εκδόσεις Επίμετρο. Η απάντηση έρχεται από την πρώτη κιόλας σελίδα καθώς ο Τηλέμαχος συστήνεται και παρουσιάζει τον σκοπό και τους ήρωες της αφήγησης του μαζί με τον Έλενο γιο του Πρίαμου και δίδυμο αδελφό της Κασσάνδρας.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση εισάγει απευθείας στην ιδιαίτερη κατάσταση του πρωταγωνιστή ή των πρωταγωνιστών μεταφέροντας μας αβίαστα με άμεσο και φυσικό τρόπο σε μια πραγματικότητα που απέχει αιώνες από το παρόν μετατρέποντας μας σε μέρος αυτού του μυθολογικού και συνάμα τόσο ρεαλιστικού κόσμου. Οι μικρές προτάσεις που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας σε συνδυασμό με την ενδελεχή παρουσίαση των αξιακών, ηθογραφικών, λαογραφικών στοιχείων της περιρρέουσας πραγματικότητας πλείστη από συνωμοσίες, φιλοδοξίες, έρωτες, πάθη αλλά και ηρωικές σκέψεις και δράσεις είναι σαν να φέρνουν στα μέτρα του σύγχρονου αναγνώστη ένα ένδοξο και μακρινό παρελθόν μεταμορφώνοντας το σε κάτι προσηνή και οικείο.

Συνάμα τα λογικά επιχειρήματα, η προσεκτική ανάλυση αιτίου και αιτιατού, η ρεαλιστική θέαση ακόμη και του υπερφυσικού, η άρτια δομή και κυρίως η ικανότητα του συγγραφέα να πετυχαίνει την ταύτιση του αναγνώστη με τους ήρωες -παρόλο που απέχουν τόσο πολύ χωροχρονικά - είναι λίγα μόνο από τα στοιχεία που κάνουν αυτό το ανάγνωσμα εξαιρετικά ενδιαφέρον. 

Η αφήγηση από την πλευρά ενός ήρωα που δε γνωρίζουμε αρκετά στοιχεία μεταμορφώνει τη γνωστή ιστορία σε μια νέα και άγνωστη διαδρομή με πολλά και φρέσκα στοιχεία που είχαμε λησμονήσει η αγνοούσαμε. Σε αρκετά σημεία ο αναγνώστης θα συναντήσει και κάποιες σχεδόν άγνωστες πληροφορίες για τη ζωή των εμπλεκομένων γεγονός που μαρτυράει τη μεγάλη έρευνα του συγγραφέα.

Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης αναδεικνύονται πανανθρώπινες αξίες που υπερβαίνουν καιρούς και εποχές και αναδεικνύουν εσαεί τα ζητούμενα του ανθρώπου που βλέπει πέρα από ιδιοτελή και μικροσκοπικά όρια αλλά γίνεται και μια συνεχή προσπάθεια της κατανόησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, αξιών και αναγκών της εποχής.

«οι άνθρωποι του έπους μας έχουν πλήρη επίγνωση του πόσο εφήμερος είναι ο βιος τους. Το ζητούμενο, ως υπέρτατος σκοπός ήταν –όπως και είναι – η αθανασία. Όχι μέσω ενός παραδείσου, που τότε στη δική μας μεριά του κόσμου δεν υπάρχει, αλλά μέσω της αιώνιας δόξας και μνημόνευσης.»

«Ήττα σημαίνει επιστροφή χωρίς τα όπλα του αρχηγού τους.»

«πολεμικές μονομαχίες ως μια ανάγκη αποφυγής άσκοπης αιματοχυσίας, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται για την εποχή. Οι αρχηγοί μεταξύ τους. Αυτοί άλλωστε μετράνε την εποχή του Χαλκού, ας μη γελιόμαστε ούτε να προσπαθήσουμε να εξωραΐσουμε τα πράγματα. Είναι προφανώς και μια επίδειξη παλικαριάς, αλλά δεν είναι το κύριο. Η ανάγκη υπαγορεύει τους κανόνες.»

Παρόμοια σε όλη την αφηγηματική διαδρομή ο συγγραφέας μας εισάγει στις ξεχωριστές πεποιθήσεις, τις φιλοδοξίες και τις προσδοκίες των πρωταγωνιστών της Τρωικής Ραψωδίας ρίχνοντας φως σε πολλά γεγονότα που γνωρίζαμε επιδερμικά ή καθόλου. Οι διπλωματικές κινήσεις, οι δολοπλοκίες, οι άτυπες συμμαχίες και συμφωνίες αναλύονται αριστοτεχνικά επεξηγώντας κάθε κίνηση των εμπλεκομένων χωρίς η αφήγηση να γίνεται κουραστική. Οι αναλυτικές περιγραφές των μαχών σε μια αέναη επίδειξη δύναμης περνούν συνάμα και ένα έντονο φιλειρηνικό μήνυμα:

«Πρέπει να φύγω από δω. Στο κάτω κάτω μου ανατέθηκαν μόνο θρησκευτικά καθήκοντα – δεν αντέχω άλλο. Ποτέ δε θα συμφιλιωθώ με την έννοια του μαζικού θανάτου που πρεσβεύει ο πόλεμος. Η εικόνα των μισοφαγωμένων πτωμάτων με στοίχειωσε. Θα κουβαλάω αυτή τη φρίκη σαν αρρώστια στο αίμα μου. Την κουβαλάω (σελ. 307)».

Στο επίκεντρο βέβαια πάντα ο έρωτας που παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην Τρωική Ιστορία ωθεί πράξεις και αποφάσεις, πρωτοστατεί στη δράση και εξέλιξη των γεγονότων αλλά συνάμα αναδεικνύονται εκ νέου έρωτες γνωστοί αλλά και άγνωστοι ή έρωτες που δεν είχε κάποιος τολμήσει να περιγράψει πάντα μέσα στην ιδιότυπη ηθική του πολέμου κάτι που τολμά ο συγγραφέας.

Η εμφάνιση των Σκυθών και των Αμαζόνων αλλά και ο ρόλος πολλών δευτερευόντων προσώπων που οι κινήσεις και πράξεις τους θα αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο στην εξέλιξη της ιστορίας είναι μερικά ακόμη από τα πολλά καινοτόμα στοιχεία της αφήγησης.

Μύθος και ρεαλισμός συμπλέουν αρμονικά αιτιολογώντας κάθε μικρό ή μεγάλο συμβάν μέσα από την πραγματικότητα της εποχής όπου ημίθεοι και απλοί άνθρωποι βιώνουν την αγωνία του θανάτου, των πεθυμιών και προσδοκιών τους αλλά και των λαθών τους στο έπακρο. Η Τρωική Ραψωδία προσφέρεται για πολυεπίπεδη ανάγνωση και γιατί όχι σαν συμπληρωματικό κείμενο στην ανάγνωση των κλασσικών κειμένων.

Εν κατακλείδι πρόκειται για μια απολαυστική μυθιστορηματική αφήγηση που θα μας κάνει να δούμε με διαφορετική ματιά την πάντα προσφιλή ιστορία του Τρωικού Πολέμου.