Βιβλίο Θολά νερά
Συγγραφέας Μανόλης Κατεινάς
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Λυκόφως
Συντάκτης-ρια Τόλης Αναγνωστόπουλος

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Έξι αυτοτελείς αστυνομικές ιστορίες με φόντο τα γαλανά και ενίοτε θολά νερά του Αιγαίου με πρωταγωνιστές «κανονικούς» αστυνομικούς τον αστυνόμο Γαλάνη, τον υπαστυνόμο Αγγέλου και την ανθυπαστυνόμο Βαγενά. Το γραφικό νησί της Νάξου έχει την τιμητική του σε όλες τις ιστορίες. Ο συγγραφέας το παρουσιάζει τόσο όμορφα μπροστά μας όχι μόνο επειδή κατάγεται από αυτό αλλά πρωτίστως γιατί ξέρει να γράφει καλά και να αποτυπώνει ακόμα καλύτερα τοποθεσίες, ανθρώπους, συμπεριφορές και νοοτροπίες που προέρχονται από δικές του εμπειρίες και δικά του βιώματα.

Θα ξαναπώ κάτι για το συγγραφέα με κίνδυνο να φανώ εγώ πιο γραφικός από το νησί της Νάξου.

Ο Κατεινάς γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει να διηγηθεί, πώς να το διηγηθεί καθώς και τον τόπο που δρουν οι πρωταγωνιστές του. Με αυτές τις σταθερές, οι ιστορίες του είναι δυνατές, στιβαρές θα έλεγα, όχι γιατί βρίθουν τρομερών σεναρίων και ανατροπών όπως πολλές σύγχρονες αστυνομικές αλλά γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινές, καλογραμμένες, καλοζυγισμένες και με ήρωες χτισμένους ιδανικά για να ενεργούν στο συγκεκριμένο τόπο με τις δικές τους ιδιαιτερότητες. Αν και φιλόλογος πετυχαίνει τον σκοπό του χωρίς φιλολογικές ακροβασίες και περικοκλάδες αλλά με τη βασική συνταγή: Σωστή χρήση της γλώσσας, των χρόνων, υποκειμένων και κατηγορούμενων, επιθέτων και επιρρημάτων. Όλα σε ιδανική αναλογία, τόσο όσο για να αισθανθούμε ότι διαβάζουμε κάτι άρτιο, απλό και κατανοητό. Και πώς πετυχαίνει το επιπλέον, το να κατατάξουμε το βιβλίο σε κάτι ανώτερο από πολλά τετριμμένα;

Με τον ιδανικό συνδυασμό κινηματογραφικής πλοκής και εμβάθυνσης στους χαρακτήρες των ηρώων του. Η κάμερα είναι στον ώμο του Κατεινά ακολουθεί τους πρωταγωνιστές κατά πόδας, είμαστε πλέον δίπλα τους καταλαβαίνουμε ακόμα και τον τρόπο που αναπνέουν και συμπεριφέρονται. Έχουμε στα ρουθούνια μας τα αρώματα που αναδίδονται παντού, νιώθουμε το αεράκι που φυσάει συνέχεια στο νησί, σουλατσάρουμε στα σοκάκια του, χορεύουμε αγκαλιά με άλλους στα πανηγύρια, βουτάμε στα νερά των δαντελένιων ακτών του. Ή όπως το έγραφε ο Καζαντζάκης και το αναφέρει στις πρώτες σελίδες ο Κατεινάς: «Γλύκα μεγάλη έχει το νησί ετούτο, ησυχία πολλή, αγαθά τα πρόσωπα των ανθρώπων, σωροί τα πεπόνια, τα ροδάκινα, τα σύκα, κι η θάλασσα ήρεμη. Ασφάλεια ήταν το πρώτο δώρο που ένιωσα περιδιαβάζοντας στη Νάξο».

Αργότερα φυσικά μέσω των ιστοριών του που σημειωτέων αφιερώνει καθεμιά τους σε συγγραφείς που θαυμάζει ο Κατεινάς θα χαλάσει αυτή την ηρεμία και ασφάλεια. Αρχαιοκαπηλία, ερωτική αντιζηλία, ασέβεια στην πολιτιστική κληρονομιά του νησιού, παράνομος στοιχηματισμός είναι μερικά από τα θέματα που καταπιάνεται και δυστυχώς για κάποιους από τους πρωταγωνιστές του πληρώνονται με τίμημα τη ζωή τους. Οι υποθέσεις δεν είναι εξαιρετικά δύσκολες όπως στα περισσότερα αστυνομικά μυθιστορήματα με συνέπεια οι αστυνομικοί, ντετέκτιβ και επιθεωρητές να αποκτούν υπερφυσικές δυνατότητες για να τις επιλύσουν. Ούτε φυσικά εύκολες καθώς οι θύτες φροντίζουν με διάφορους τρόπους να θολώσουν τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου σαν άλλα καλαμάρια ή θράψαλα που εξαπολύουν τη μελάνη τους για να ξεφύγουν από τους διώκτες τους.

Η μεθοδική δουλειά των «φυσιολογικών» αστυνομικών και κάποια αναπόφευκτα λάθη των θυτών είναι ο συνδυασμός που οδηγεί στη λύση όλων των υποθέσεων και μυστηρίων. Η επίσης «συνηθισμένη» λύση του από μηχανής θεού δεν επιστρατεύεται από το συγγραφέα παρά μόνο στην τελευταία του ιστορία (Εν πλω) η οποία είναι η μόνη που δεν οδηγεί σε θάνατο αλλά σε ελπίδα για ζωή. Εξάλλου η μικρή κοινωνία, η εξωστρέφεια των κατοίκων, η δύσκολη διαφυγή και η νησιώτικη κουλτούρα δεν είναι στοιχεία που μπορούν να κρατήσουν δολοφόνους άφαντους και υποθέσεις στο αρχείο.

Ο Κατεινάς λοιπόν παίζει σε όλη τη διάρκεια εντός έδρας. Με φόντο μνημεία όπως η επιβλητική Πορτάρα, δυνατές και γραφικές εικόνες όπως η θέα από την Ψιλή Άμμο, δρομάκια, ταβερνάκια, ηλιοβασιλέματα, ήθη και έθιμα του τόπου που γνωρίζει άριστα ξεδιπλώνει ιστορίες που είναι εξπέρ όπως αυτή με το «Στοίχημα θανάτου» που αφορά το ποδόσφαιρο με ήρωα το Μηνά Λάμπρου από προηγούμενο μυθιστόρημά του (Αουτσάιντερ) ή το «Έγκλημα στη Νάξο» που είναι βραβευμένη από την ΕΛΣΑΛ και περιέχεται στο συλλογικό έργο Noir Road Stories 2 (Άπαρσις).

Αποτελεί μια κατάθεση ψυχής και αγάπης για ένα τόπο που τον εμπνέει και του προκαλεί δέος με τις ομορφιές και τις ιδιαιτερότητές του. Είναι σίγουρα όμως και το αγκυροβόλι του καθώς φαίνεται εκεί να ηρεμεί, να συγκεντρώνεται και τελικά να παραδίδει σε εμάς άρτια και εξαιρετικά πονήματα.

Πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα.