Βιβλίο γινάτι
Συγγραφέας Γιάννης Καλπούζος
Κατηγορία Ιστορικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ψυχογιός
Συντάκτης-ρια Μάγδα Παπαδημητρίου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

«Η ουσία βρίσκεται στη περπατησιά του καθενός μας και το αποτύπωμα του….»

Ο Γιάννης Καλπούζος, αγαπημένος συγγραφέας χιλιάδων αναγνωστών, μετά το «Σέρρα» επιστρέφει στα πάτρια εδάφη. Την Ήπειρο. Που τη γνωρίζει τόσο καλά, που την έχει περπατήσει και ποιήσει. Το κάθε βιβλίο του είναι ξεχωριστό μα το «γινάτι» είναι ένα βιβλίο που με κέρδισε πραγματικά. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που η Ποίηση υπάρχει σε κάθε πρόταση, παράγραφο, σελίδα του. Εικόνες, περιγραφές που με ταξίδεψαν. Ο παθιασμένος έρωτας του Ζώτου με τη Χαβαή πλουμισμένος με λέξεις και συναισθήματα σε ταξιδεύει μέσα στην ιστορία, τη λίμνη των Ιωαννίνων, τα σοκάκια και τις γειτονιές.

Γράφει στη σελ. 164, «Η μέρα μου ξημερώνει γιατί ανάβεις το φως κάθε αυγή. Αναπνέω γιατί μου στέλνεις την πνοή σου. Υπάρχω σε τούτη τη γης, γιατί περπατάς πάνω της.» Ή στη σελ. 289. «Τον παρέσυρε στο αυλάκι της. Έσβηνε σιγά-σιγά η μια φλόγα, αποκαθηλωνόταν το γινάτι και υψωνόταν η φωτιά του έρωτα. Γιτάτι είναι και ο έρωτας, όμως αλλιώτικο. Ποθεί το ‘να κορμί να κατακτήσει το άλλο , να το κάνει δικό του..». Μας γνωρίζει μέσα από τους ήρωες, τους πολέμους της Μικρασίας, μας θυμίζει το πόσο κτήνος γίνεται ο άνθρωπος στο πόλεμο «εμένα με κατατρώγει το θεριό του ανθρώπου σαν βρεθεί στον πόλεμο».

Βλέπει τα γεγονότα κι από τις δυο πλευρές. Δεν εκθειάζει τους μεν και κατηγορεί τους δε. Και οι Έλληνες και οι Τούρκοι έκαμαν φριχτά εγκλήματα. Ο Ζώτος βρέθηκε μπροστά σε βιασμούς που έκαναν οι Έλληνες στις Τουρκάλες. Έλληνες ήταν εκείνοι που έφραξαν το στόμα τους με κομμάτια φουστανιών για να μη τσιρίζουν. Βίασαν και την Εσμά, την ανιψιά της Χαβαή που γύρω της πλέχθηκε ολάκερη ιστορία. Ο συγγραφέας μας γνωρίζει τη ζωή των Εβραίων στη πόλη που με κομμουνιστές αγωνιζόταν για δικαιότερο κράτος. «Πρέπει να κτίσουμε δικαιότερο κράτος. Να μην υπάρχουν φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις. Μήτε κοινωνικές. Να μην έχει ο ένας εισοδήματα εκατό χιλιάδες το μήνα και ο άλλος πεντακόσιες δραχμές…..».

Μας μιλά ακόμη για το ρόλο της Αλλιάνς, για τον Ποιητή Γιοσέφ Ελιγιά, για τους κομμουνιστές που για τις τότε κυβερνήσεις τάραζαν την νόμιμη τάξη. Ακόμη, τον σιορ Δονάτο, το σοφό της λίμνης που έλεγε πολλά σωστά λόγια. Προφητικά θα έλεγα που όταν ο αναγνώστης διαβάσει το «Γινάτι» θα διαπιστώσει πώς τα περισσότερα ισχύουν και σήμερα. Όπως «η ιδεολογία μπορεί να σου δώκει φτερά ή να σου γίνει σαμάρι. Όταν δεν ξέρεις ούτε την Αλφαβήτα, σ’ όποιας ομπρέλας την ιδεολογία και να σταθείς από κάτω δεν θα χεις λόγο ή ο λόγος σου θα είναι σαν καλικαντζούρα. Οι λίγοι θα διαφεντεύουν κι άθελα σου θα συμμετέχεις και στο στραπατσάρισμα της ομπρέλας».

Ακούμε νοερά την Ελληνική Εστουδιαντίνα, μας γνωρίζει τη ζωή της Αμαλίας Βάκα ή Χανούμ, γνωρίζει στους νεότερους τις πλάκες γραμμοφώνου, ηχογραφημένα παλιότερα στη Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη και Αμερική. Όταν φάνταζαν οι μελωδίες σαν να έρχονται μακριά ενώ το γρατσούνισμα της βελόνας πρόσθετε περισσότερο στους αμανέδες και στα ανατολίτικα άσματα, όπως πολύ όμορφα μας περιγράφει ο συγγραφέας.

Από τα χρόνια που εκτυλίσσεται η ιστορία μέχρι σήμερα, αναρωτιόμαστε αν υπάρχει τελικά ατομική ευθύνη. Ακόμη δεν το παραδεχόμαστε. Ούτε παλεύει κανείς μέσα του για να βγάλει το κακό που κρύβει μέσα του. Πράγματι δύσκολο. Ίσως φταίει που ακόμη βρισκόμαστε στην ίδια θέση.

Ακόμη μας θυμίζει το παράπονο των προσφύγων που σίγουρα οι παλιότεροι, όσοι ζουν, δεν ξεχνούν. Στη σελίδα 273, «Μας βρίζουν Τουρκόσπορους, λεφούσια και λιαχούτηδες». Πολλοί όμως νεότεροι, απόγονοι των προσφύγων, ξέχασαν. Έχω ακούσει από τα στόματα τους λόγια αρνητικά για τους τωρινούς πρόσφυγες. Ξεχνούν και η κοντή μνήμη των Ελλήνων επαναλαμβάνει τα τραγικά λάθη.

Για ένα βιβλίο 566 σελίδων θα ήθελα πολλά να γράψω αφού τσάκισα πάρα πολλές σελίδες. Είναι ένα βιβλίο με πολλά μηνύματα που σε προβληματίζουν, σε αναγκάζουν να αφήνεις το βιβλίο στην άκρη για να μονολογήσεις ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σε κάθε στροφή. Το καλό και το κακό γινάτι των ηρώων θα το γνωρίσετε μόνοι σας. Θα κλείσω με ένα απόσπασμα που είμαι σίγουρη πώς όταν το διαβάσετε θα ταρακουνηθείτε. Όχι ότι δεν τα γνωρίσετε οι περισσότεροι μα ότι μας θεωρούν σκλάβους από τότε οι ξένες δυνάμεις δεν το είχα ακούσει….

Σελ 470, «Δάνειον θα μας δώσουν οι ξένοι αντεροβγάλτηδες εκμεταλλευταί της ελληνικής χώρας μόνον όταν εννοήσουν ότι μας τοκίζουν ασφαλώς με ωφελήματα δι’ εαυτούς εκατόν τοις εκατόν. Το δάνειον ούτε η δουλική ικεσία ούτε η περίφρων στωμιλία και το ποδογλύψιμον των οικονομικών μαγείρων των ξένων κρατών εκ μέρους του κ. Καφαντάρη θα μας το παράσχη. Το δάνειον θα δοθή αφού επί τρεις τέσσερας γεννεάς σκλάβοι οι Έλληνες θα πληρώνομεν ίσως και φόρον του χώματος του τάφου μας….».

Καλοτάξιδο να είναι το «γινάτι» και εύχομαι να μπει στις καρδιές των αναγνωστών όπως όλα τα προηγούμενα.