Βιβλίο Οι κοινωνίες των ζώων
Συγγραφέας Θεοδόσης Π. Τάσιος
Κατηγορία Κοινωνικές επιστήμες
Εκδότης Αγγελάκης
Συντάκτης-ρια Κωνσταντίνος Μπούρας

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ο μεγάλος διανοητής κι εμβριθής σύγχρονος στοχαστής, Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και πολυβραβευμένος διεθνώς, Θ. Π. Τάσιος, είναι από τους λίγους φωτισμένους, ελεύθερους νόες που αρθρώνουν σήμερα έναν λόγο ανθρωπιστικό, ουχί όμως κατ’ ανάγκην και ανθρωποκεντρικό, όπως αποδεικνύεται σε αυτό το σπάνιας ομορφιάς βιβλίο κόσμημα, που τιμάει όχι μόνον τον συγγραφέας του, αλλά κυρίως – και πρωτίστως – τον αναγνώστη. Η συνδημιουργική διαδικασία τής ανάγνωσης, αγαπητοί φίλοι και συνοδοιπόροι στο Καθαρό Πνεύμα, είναι επιλογή κι ως εκ τούτου ιερά.

Το ομηρικόν Φάος όταν συναντάει την Αλήθεια και την ειλικρίνεια της ευγενικής τιμιότητας προσεγγίζει το Κάλλος και την Αρμονίαν, την μόνην δυνατήν Ισχύν για το πρόσκαιρο και τραγικό ανθρώπινο είδος που έχει και συνείδηση της μοναξιάς του και την ενοχή του παρασιτισμού του πάνω σε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη Γαία που μας φιλοξενεί.

Τα ζώα, από βρισιά και υποτιμητικός υπαινιγμός αναβιβάζονται στο επίπεδο τής συνοδοιπορούσης ψυχής σε αυτό το πεποικιλμένον με εικόνες και θετική ευδιαθεσία πόνημα ενός πνευματικού ανθρώπου που είναι ταγός και οδηγός στα μαύρα σκοτάδια του μετά-βιομηχανικού ρομποτικού Μεσαίωνα που διατρέχουμε περιδεείς.

Η κοινωνική συμπεριφορά των ζώων στις μικρές τους ομάδες είναι στο στόχαστρο του μελετητή κι ερευνητή και προς μεγάλην μας έκπληξιν, αυτά τα «ταπεινά» (σε σχέση μ’ εμάς, την περίφημον «κορωνίδαν της Δημιουργίας»), αυτά τα ελαχίστης (νομίζουμε) ως προς εμάς μαθηματικής νοημοσύνης, έχουν παρ’ όλα αυτά έναν κατά πολύ μεγαλύτερο από τον μέσον όρον των συνανθρώπων μας δείκτη της «συναισθηματικής» λεγομένης «νοημοσύνης», αφού αποδεικνύονται περισσότερον αλληλέγγυα κι επιδεικνύουν εντονωτέραν και συστηματικοτέραν ενσυναίσθησιν, όπως αποδεικνύει επιστημονικώς  ο πολύπειρος συγγραφέας στο Κεφάλαιο 3. «Ενσυνείδητη Κοινωνικότητα» και συγκεκριμένα στο υποκεφάλαιο 3.2. «Συμπάθεια ζώου προς ζώο». Αυτό που ευχήθηκα διαβάζοντάς το είναι να τους μοιάσουμε τάχιστα, έτσι ώστε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο και λιγότερο αυτοκαταστροφικό αύριο.

Κακά τα ψέματα, αγαπητοί φίλοι, «Η Αλήθεια θα μάς λυτρώσει», μόνο που ελάχιστοι έχουν ώτα δια να την ακούσουν. Ο Πλανήτης Γαία ασφυκτιά ΚΑΙ από την ανθρώπινη πλεονεξία, αλαζονεία, ματαιοδοξία, μωροφιλοδοξία, αλλά όχι μόνον… Ας μην υπερεκτιμούμε την ανθρώπινη επιρροή τόσο πολύ. Ενδεχομένως να είμαστε για τον πλανήτη μία ορδή από αιμοβόρους και σαρκοβόρους τερμίτες, όμως δεν είμαστε το καρκίνωμα της Γής. Μπορεί να μην είμαστε ούτε οι λυτρωτές ή οι σωτήρες της. Ακόμα κι αν δεν ασπαζόμεθα τις θεωρίες του Δαρβίνου ως προς την καταγωγή μας από το ζωϊκό βασίλειο, ακόμα κι αν είμαστε απολύτως πεπεισμένη για την ουρανίαν καταγωγήν του Homo Sapiens (ή του Homo Interneticus), όμως αυτά τα ταλαίπωρα όντα που συμπάσχουν μαζί μας στην άκρη του Γαλαξία, σε μια κατάσταση πόνου, δουλείας, στερήσεως (τεχνητής ή νομοτελειακής), αξίζουν και χρήζουν αμέσου κατανοήσεως από το ισχυρόν και κυρίαρχον ανθρώπινον είδος.

Αυτό το βιβλίο που είναι γραμμένο με επιστημονική επάρκεια, σχολαστική μέθοδο αλλά κι αγγελικό χιούμορ, ελαφρά ειρωνικό κι ακόμα περισσότερο αυτοσαρκαστικό, είναι ένα καλό έναυσμα για συζήτηση που επιβάλλεται να φουντώσει και να πυρπολήσει όλα τα ανθρώπινα μυαλά, όχι για το καλό των ζώων, υπέρ της ακρεοφαγίας και υπέρ της διαφυλάξεως ειδών που τείνουν να εξαφανιστούν ή εξανδραποδίζονται καθημερινώς, αλλά για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε εμείς τον εαυτό μας, να κερδίσουμε, να κατακτήσουμε και να διατηρήσουμε την πολυπόθητη αυτογνωσία που θα μας εξασφαλίσουμε τόσο την επιβίωσή μας όσο και την αρμονική συνύπαρξή μας με όλα τα έμβια όντα, έμψυχα και «άψυχα». Διαβάζοντας παρόμοια βιβλία από ανεξάρτητους και αδέσμευτους, ελεύθερους νόες, τείνω να πιστέψω πως «όλα είναι θεός» και πως πρέπει όλοι να τιμήσουμε τον θείο σπινθήρα εντός μας, λαξεύοντας τον θεμέλιον λίθον τής υπάρξεώς μας και φιλοτεχνώντας ο κάθε ένας μας ένα ατομικό διαμάντι με άπειρους ιριδισμούς, διαθλάσεις, ανακλάσεις, διαπιδύσεις κι ενισχύσεις τού επαυξημένου (αθροιστικώς και γεωμετρικώς) Επιστητού.

Μετά λόγου γνώσεως, ταπεινώς και με θαυμασμό για τον Ολικό Καθηγητή Θ.Π. ΤΑΣΙΟ, Αιώνιος φοιτητής και μαθητής, Κωνσταντίνος Μπούρας