Βιβλίο Δικτατορία
Συγγραφέας Γιάννης Συμεωνίδης
Κατηγορία Πολιτικό μυθιστόρημα
Εκδότης Άπαρσις
Συντάκτης-ρια Διονύσης Λεϊμονής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Το μυθιστόρημα του δημοσιογράφου Γιάννη Συμεωνίδη συνιστά ένα μυθιστόρημα με έντονα ψυχαναλυτικά στοιχεία, τόσο των χαρακτήρων του έργου όσο και του πολιτικού συστήματος, κι όχι μόνο μιας δικτατορίας, αλλά και του κοινοβουλευτισμού, υπαρκτών καθεστώτων μέσα από την εναργή ματιά του δημοσιογράφου-συγγραφέα Γιάννη Συμεωνίδη.

Η γραφή του κινηματογραφική, οι ήρωες απτοί, μια ρεαλιστική απεικόνιση της σύγχρονης κοινωνίας και της πολιτικής σκηνής, χωρίς σε καμιά περίπτωση να χαρακτηριστεί από τον αναγνώστη ως πολιτικό μυθιστόρημα. Αντίθετα, η περίτεχνη πλοκή του μαρτυρά καλή σχέση με τη γραφή, εξοικείωση με τη συγγραφή συνδυάζοντας τον περιγραφικό λόγο και την απεικονιστική απόδοση μιας κοινωνίας σε ένα ενδιαφέρον και άκρως γοητευτικό ντοκιμαντέρ.

Το σενάριο, ενδιαφέρον, ο λόγος του δημοσιογραφικός τόσο, όσο να μην δημοσιογραφοποιηθεί το λογοτεχνικό κείμενο, ο ρυθμός καταιγιστικός με αφοπλιστική αμεσότητα, καθιστούν το εν λόγω  μυθιστόρημα, ένα ενδιαφέρον, ζωντανό απείκασμα της σύγχρονης κοινωνικής  και πολιτικής πραγματικότητας.

Οι τίτλοι των κεφαλαίων του ευρηματικοί, συνυποδηλωτικοί της πρόθεσης του συγγραφέα να στρέψει την προσοχή όλων μας σε ένα κοντινό μέλλον, που οφείλουμε να διασφαλίσουμε πάση θιυσία…

• Το μυθιστόρημα ξεκινά 1η Απριλίου του 2027 όπου της κηδείας προηγείται η γιορτή
• 8 Απριλίου του 2027 ο κόσμος δέχεται μια απειλή, που αν έφτανε νωρίτερα, θα ήταν απειλή
• 9 Απριλίου 2027 οι παλιές αγάπες πάνε στο νεκροταφείο, όχι στον Παράδεισο
• 17 Απριλίου 2027 ξεκινά το κυνήγι του χαμένου συγγραφέα
• 20 Απριλίου 2017, όλα όμορφα και άσχημα τελειώνουν,
• Ενώ Μάϊο του 2027 όλα εδώ πληρώνονται
• 13 Ιουνίου 2027 ένας έρωτας κρύβεται εκεί που ξέχασε κανείς να ψάξει,
• Ενώ την ίδια μέρα μια έκπληξη δεν προαναγγέλλεται, αν θέλει να λέγεται έκπληξη
• 25 Οκτωβρίου του 2045 αν τίποτα δεν μπορεί να σε σκοτώσει, σε σκοτώνουν οι ενοχές…

Στη «Δικτατορία» του ο Γιάννης Συμεωνίδης αναπτύσσει έναν «μύθο», που όλοι μάλλον καλά γνωρίζουμε, βιώσαμε ή βιώναμε, έναν μύθο στον οποίο κυριαρχούν υποκείμενα σε -άρχης, όπως ο Τραπεζιτάρχης, ο Επαναστατάρχης και ο Ανταρτάρχης… σε μια εποχή που καταρρέει μέσα σε ένα σύστημα που συνεχώς φθίνει… Πρόσωπα εξουσίας, μιας αυταρχικής εξουσίας, δυναστικής και αποτρόπαιης, που μπορεί να ομοιάζουν κατά πολύ με πρόσωπα που καταδυναστεύουν και τη δική μας καθημερινότητα, πρόσωπα αναγνωρίσιμα, μιας και η αυταρχικότητα δεν έχει ούτε γεωγραφικό ούτε ιστορικά όρια.

Κι ένας «κάτι περισσότερο από συγγραφέας» ήρωας, που έχει εξασφαλίσει την εύνοια του συστήματος, έτοιμος να παραδοθεί από τη μια με βουλιμία στην εύκολη ζωή, ένας άνθρωπος που όπως και πολλοί άλλοι υπεραγαπούν σε βαθμό υπερβολικό το εγώ, που όπως χαρακτηριστικά λέει ο συγγραφέας, αγαπούν τον μισό εαυτό τους πιο πολύ απ’ όσο μισούν τον άλλο τους μισό, αντιμετωπίζοντας όμως τελικά το μένος των ισχυρών, που δεν συγχωρούν και δεν ανέχονται παρείσφρηση νέων διεκδικητών εξουσίας.

«Δικτατορία», ένα απολυταρχικό καθεστώς , καταπέλτης των ανθρώπινων ελευθεριών, που συνθλίβει με το βάρος της, μια εξουσία οποιασδήποτε απόχρωσης και υφής, που εδραιώνεται βαυκαλίζοντας τα θύματά της για να τα κατασπαράξει ανενδοίαστα στη συνέχεια… Μια εξουσία που καταφέρνει να τρελάνει και τους πιο σώφρονες προκειμένου να απλώσει τα πλοκάμια της γύρω τους, γύρω μας.

Σε όλο αυτό το κατασκευασμένο σχέδιο ένας συγγραφέας σαν τον Πέτρο Αργυρίου, βαυκαλίζεται και ελπίζει δίνοντας διέξοδο στη φιλοδοξία του. ΄Ενας συμβιβασμός μπορεί να εκτοξεύσει τη φήμη του, με ποιο τίμημα όμως; Άνθρωποι που νερώνοντας το κρασί τους ήλπισαν μέσα στην ιστορία να γίνουν μεγάλοι, να κερδίσουν όσα δεν κατάφερνα να κερδίσουν διά της ευθείας οδού…

Ο συγγραφέας στο μυθιστόρημα αυτό, θαρρώ πως θέλει να καταφέρει ένα δυνατό χτύπημα, να ρεζιλέψει ένα σύστημα πολιτικό σαν τη δικτατορία, που μπορεί να έχει άλλο νόημα αλλά εφαρμόζει άλλοτε παρόμοιες κι άλλοτε πανομοιότυπες πρακτικές. Κατακρίνει όσους  στήνοντας μια βιομηχανία παραγωγής τύψεων και ενοχών κατάφεραν, καταφέρνουν και ίσως θα καταφέρνουν στο εγγύς μέλλον να ελέγχουν το πόπολο, μια κάστα δηλαδή «εκλεκτών», οι οποίοι κυβερνούν και κουμαντάρουν τους ανθρώπους επικαλούμενοι τον… Μεγαλοδύναμο!

Έτσι ο συγγραφέας επιχειρεί να απογυμνώσει ένα σαθρό σύστημα, ξεγυμνώνοντας τους θιασώτες του και καταδεικνύοντας σύγκαιρα την πολιτική και ηθική κενότητά τους.

Μεταφέροντάς μας σε έναν μελλοντικό χρόνο, στις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν 2017-20145, κρούει τον κώδωνα των κινδύνων χωρίς να ηθικολογεί αλλά αφυπνίζοντάς μας, ώστε να αποφύγουμε λάθη παρασυρμένοι από μια κούφια ματαιοδοξία. Καταληκτικά θα πω δανειζόμενος ένα απόσπασμα από τον Πρόλογο αυτού του βιβλίου, πως ο Γιάννης Συμεωνίδης ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο που ικανοποιεί τις επιθυμίες του μεν δίχως να θυσιάζει όμως τον προσωπικό του κώδικα τιμής, ο οποίος έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τους νόμους και τους κανόνες που θέτουν οι κοινωνικές συμβάσεις, δεν προκαλεί ευχαρίστηση μόνο στον εαυτό του, αλλά συνεισφέρει και στην κοινωνική ειρήνη. Αυτός που δεν έχει απωθημένα, κόμπλεξ, στερητικά σύνδρομα, αυτός που δεν αυτομαστιγώνεται πιστεύοντας ότι έτσι ξορκίζει το κακό, αυτός που είναι λιγότερο επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο από εκείνον που στην προσπάθειά του να καταπνίγει τους δαίμονές του γίνεται αποκρουστικά μισαλλόδοξος και εχθροπαθής…

Για αυτόν τον άνθρωπο γράφει ο Γιάννης Συμεωνίδης, προσφέροντάς μας ένα συναρπαστικό χρονικό των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα των επόμενων δεκαετιών, οι οποίες δεν είναι τόσο μακριά όσο  φαίνονται…

Ο "κάτι περισσότερο από συγγραφέας", Πέτρος Αργυρίου, είχε κατακτήσει τα πάντα: δόξα, χρήματα, ερωτικές συντρόφους, χιλιάδες θαυμαστές. Πάνω απ' όλα, είχε κατακτήσει την απλόχερη εύνοια του επικεφαλής του ολοκληρωτικού Καθεστώτος - και τη σύζυγό του.

Στην απέλπιδα προσπάθειά του να αποκρύψει τον δεσμό, το βράδυ της ολοκληρωτικής αποθέωσής του θα ψελλίσει ένα αστείο για τη δημοκρατία που θα αποδειχτεί η μοναδική αντιστασιακή πράξη της ζωής του. Θα καταφέρει ο συγγραφέας να ξεφύγει από την οργή του Τραπεζιτάρχη, αλλά και των επαναστατικών ομάδων που αγωνίζονται για την ανατροπή του;

Ο Γιάννης Συμεωνίδης μας προσφέρει ένα συναρπαστικό χρονικό των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα των επόμενων δεκαετιών, οι οποίες δεν είναι τόσο μακριά όσο φαίνονται.