Βιβλίο Το μισό των κενταύρων
Συγγραφέας Διαμαντής Αξιώτης
Κατηγορία Διηγήματα
Εκδότης Επίκεντρο
Συντάκτης-ρια Χρυσούλα Βακιρτζή

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ανά τους αιώνες, όπως και σε κάθε θάλασσα ή προφορικό μύθο, γοργόνες θα μαγεύουν με το τραγούδι τους. Θα μαγεύουν τους άνδρες ναυτικούς, τα φρεσκολουσμένα ξέπλεκα μαλλιά τους να στάζουν μύρο, ύδωρ,  αρμύρα και με κρασί βιβλικής άμπελου να εμβαπτίσουν Κενταύρους. Το άλλο τους μισό δηλαδή, που πατά γερά στη γη και απαιτεί, τολμά, διεκδικεί να κατακτήσει νέους γιους, ηπείρους Μικράς Ασίας, Θράκης, Βυζαντίου, όπως και την ξέφρενη σύγχρονη εποχή μας. Γιατί, στο μισό μιας γοργόνας κι ενός κενταύρου, υπάρχει και ενυπάρχει μια άλλη ήπειρος, αυτή της μοναξιάς, του υπέρ μηδέν εκχυνόμενου έρωτα –ως  βάση θετικής δημιουργίας.

Με αυτήν τη βάση / πυρήνα έμπνευσης κινούνται τα έντεκα αφηγήματα διπλής όψεως, τα οποία έχουν τον γενικό τίτλο  «Το μισό των Κενταύρων». Συγγραφέας τους ο γνωστός, καταξιωμένος Καβαλιώτης Διαμαντής Αξιώτης, γνωστός και από τις τεκμηριωμένες ποιητικές ανθολογίες που επιμελήθηκε. Στο «Μισό των Κενταύρων», όπως διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθόφυλλου.  το ένα μισό αντικατοπτρίζει τη σκοτεινή, άγρια πλευρά της ανθρώπινης φύσης που βουλιάζει στη λάσπη του ένστικτου και επιζητεί να αυτοκαταστραφεί στη δίνη του πάθους, ενώ το άλλο μισό διανύει τις φωτισμένες πεδιάδες της λογικής, επιχειρώντας να απλωθεί ως το βάθος του ουρανού. Τον Κένταυρο επιλέγει ως σύμβολο αυτού του διπλού κόσμου ο συγγραφέας για να υποδηλώσει το έλλογο που συνδέεται ακατάλυτα στο ίδιο σκαρί με το άλογο.

Ο Διαμαντής Αξιώτης εκφράζεται για τον διπλό του κόσμο με λέξεις σμιλεμένες, ενός ανθρώπου που περιπλανήθηκε σε στέρνες μιας πλούσιας, αλλά ωστόσο ανέγγιχτης παράδοσης, για να χαθεί στη συνέχεια με ταχύτητα σε φωτισμένες σύγχρονες λεωφόρους, από όπου ακροάστηκε και μας μεταφέρει τον παλμό της εποχής μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

• Αντί προλόγου
• Το πέρασμα της γοργόνας
• Ένας απόγονος με τρομαγμένα εντόσθια
• Μακριά είναι η Βεγγάζη και τα Γιάννινα
• Έκτομος Ουριήλ
• Το διοξείδιο μιας ολόσωμης γυναίκας
• Ο φόβος είναι η μία πλευρά
• Ιππεύουσα λέαιναν
• Και ενδύματα ενεδύετο λαμπρά
• Λατομία του άλλου σώματος
• Οι γυναίκες που κατέβηκαν απ' το πλοίο
• Αύγουστος στα γόνατα
• Έξι κριτικές

Το "εγώ" είναι η λογική μας, είναι οι αμυντικοί μηχανισμοί που αναπτύσσει η ψυχή μας όταν το "εκείνο" συγκρούεται με το "υπερεγώ". Είναι το μόνο κομμάτι της ψυχής που ελέγχουμε.

Διαβάζοντας κανείς την θεωρία του Φρόυντ θα έλεγε ότι ο άνθρωπος δεν έχει καμία ελπίδα, αφού κινείται ανάμεσα στο Υπερεγώ και το Εκείνο, δηλαδή ανάμεσα σε αυτά που του επιβάλλονται από την -συνήθως κακή- κοινωνία και την -άπληστη- φύση του.  Η πιο ισχυρή διέξοδος απέναντι σε όλα τα εμπόδια της ευτυχίας είναι η φαντασία (η οποία έστησε το περιγραφόμενο σκηνικό με τα ταξίδια, τα καράβια, την θάλασσα), την οποία το Εγώ ελέγχει απόλυτα. Πίσω από όλα για τον ποιητή βρίσκεται ένα ισορροπημένο Εγώ που δεν έχει μείνει στο Εκείνο, αλλά έχει καλλιεργήσει τον εαυτό του αποκτώντας μια σφαιρική αντίληψη και ένα σύστημα θεώρησης του περιβάλλοντός του καταφέρνοντας έτσι να ξεφύγει από την δυστυχία που του επιβάλλει το ένστικτο.

Η όλη αφήγηση του Αξιώτη χαρακτηρίζεται από μια ‘γήινη’ γραφή, όπου η συνειρμική γραφή συναντά την ψυχανάλυση και την Ασκητική του μεγάλου μας Καζαντζάκη. Η, αμιγώς αρρενωπή / στιβαρή αυτή γραφή του συγγραφέα, αποφεύγει τον σκόπελο του ποιητικού αφηρημένου λόγου. Έτσι ώστε, οι έντεκα αφηγήσεις να παραπέμπουν σε εδάφια από τη  βιβλική Έξοδο και στη ρήση «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε ως άμμος της θαλάσσης». Με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο ‘αυτό’, το ‘εγώ’ και το ‘υπερεγώ’ της ανθρώπινης ύπαρξης στο διαχρονικό της επίπεδο.