Βιβλίο Τα δαιμόνια
Συγγραφέας Davidson Andrew
Κατηγορία Φιλοσοφία - Αλληγορία
Εκδότης Τόπος
Συντάκτης-ρια Έλλη Δέδε

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Βαθμολογία: 10/10

Ένα εκδοτικό γεγονός που άφησε το στίγμα του την περασμένη δεκαετία (2008), είναι η εμφάνιση του Καναδού Andrew Davidson στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα με ένα έργο ,που δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί «σταθμός »,καθώς διαθέτει και το μεγαλείο και την πρωτοτυπία ,για να το αξίζει!!

Πρόκειται για τα ΔΑΙΜΟΝΙΑ ,βιβλίο που έλκει τον τον τίτλο του από τα τερατόμορφα γλυπτά, τα οποία κοσμούσαν τις υδρορροές των Καθεδρικών Ναών. Στο βιβλίο θα γνωρίσουμε τη δοξασία που γέννησε αυτήν την αρχιτεκτονική νοοτροπία, καθώς και τη σημειολογία τους.(χαρακτηριστικό πασίγνωστο δείγμα τους, οι πέτρινοι «συμπρωταγωνιστές» του Κουασιμόδου στο anime της Disney Notre Dame).

Θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς πώς είναι δυνατόν να συσχετιστούν όλα αυτά με το βασικό πρωταγωνιστή του βιβλίου που είναι ένας νεαρός καλλονός- πρωταγωνιστής και παραγωγός αισθησιακών ταινιών στην μεγαλύτερη ανατροπή της ζωής του.

Ενώ απολάμβανε μια ζωή μέσα στη χλιδή και τις σαρκικές απόλαυσης ,ακλουθώντας το μότο “sex drugs and rock and roll”, ο πορνοστάρ ήρωας μας πέφτει θύμα ενός τροχαίου ατυχήματος –με αποτέλεσμα να υποστεί εγκαύματα, που τον παραμόρφωσαν φριχτά και τον οδήγησαν στην απώλεια του πέους του.

Όσο ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης σε ένα υποδειγματικό νοσοκομείο, βιώνει βήμα-βήμα την αποσύνθεση του κορμιού και την παραίτηση από μια ζωή κατεστραμμένη , ώσπου εισβάλλει στην καθημερινότητά του η μυστηριώδης Μαριάνε Εγκελε-τρόφιμος της ψυχιατρικής πτέρυγας του Νοσοκομείου, με διαγνωσμένη σχιζοφρένεια.

Η Μαριανε-διακεκριμένη γλύπτρια- τον πλαισιώνει με πρωτόγνωρη στοργή και τρυφερότητα και στηρίζει την αποθεραπεία του. Παράλληλα ,ισχυρίζεται ότι αγαπιούνταν σε προηγούμενη ζωή, που χρονολογείται από τη Γερμάνια του Μεσαίωνα, οπού εκείνη ήταν καλόγρια – αντιγραφέας χειρογράφων κι εκείνος μισθοφόρος που αυτή περιέθαλψε όταν εγκαυματίας κατέφυγε στο Μοναστήρι Εγκελθαλ .…

Καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας αλλά και της εγκατάστασης του ήρωα στο κάστρο-σπίτι της, η Μαριανε διαβάζει στον ήρωα χωρία της ΚΟΛΑΣΗΣ του Δάντη και του αφηγείται 4 ιστορίες οι οποίες γνώμονα έχουν την αγάπη ως δύναμη θυσίας. «Μια αριστοκράτισσα απαρνείται την άνεσή της για έναν αγρότη». «Ένας Ιταλός μεταλλουργός καλείται να δείξει την αγάπη του κάτω από τη σκιά του ‘Μαύρου Θανάτου’» «Μια Γιαπωνέζα υαλουργός πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην αγάπη και τη σωτηρία της» «Κι ένας ομοφυλόφιλος Βίκινγκ επιλέγει να προστατέψει την οικογένεια του αγαπημένου του,που μόλις τον έχει αποπέμψει».

Μέσα από την προσωπική του Κόλαση με παραστάτη το αγαπητικό παράδειγμα της Εγκελε, ο άλλοτε ηδονιστής ήρωας, αναβαπτίζεται, γνωρίζοντας επιτέλους την αγάπη ως παραχώρηση εαυτού. Έτσι αγγίζει την Ομορφιά που ποτέ δεν του προσέφερε η αισθητική αρτιότητα του σώματός του.

Η περιληπτική αποτίμηση της ιστορίας προδιαγράφει ηδη ένα ενδιαφέρον βιβλίο. Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, μπροστά στην πολυεπίπεδη αναγνωστική εμπειρία που αποτελούν τα αριστουργηματικά ΔΑΙΜΟΝΙΑ.

Ένα μυθιστόρημα πολυδιάστατο, που συνδυάζει αριστοτεχνικά τη γοτθική ατμόσφαιρα με το ιστορικό στοιχείο πάνω σε ένα βαθύ φιλοσοφικό υπόβαθρο, διαποτισμένο με ψήγματα φαντασίας.

Σύλληψη άκρως πρωτότυπη το σπονδυλωτό αυτό έργο συνενώνει το συναίσθημα με τη λογική, την αλήθεια με το όνειρο.

Ένα επιδέξιο κράμα ρομαντισμού και ρεαλισμού, που προσφέρει υπέρτατα μηνύματα γύρω από την αλήθεια του Ανθρώπου και του Έρωτα ανυψώνοντας το ένα μέσα από το άλλο. Το μεγαλείο του Ανθρώπου αναδεικνύει τον έρωτα ως αντιστάθμισμα στην κόλαση και ο έρωτας ανυψώνει τον άνθρωπο ως το «θείο»..

Έργο εμβληματικό συμπλέκει ΜΟΝΑΔΙΚΑ τις αρχετυπικές έννοιες του Έρωτα ,του Πόνου και του Θανάτου σε ένα «χορό» φρενήρη, σε ένα κοκτέιλ « μεθυστικό »,που αναδεικνύει την Αλήθεια της Αγάπης. Μια γοητευτική Αλληγορία που συνδιαλέγεται ευθέως με την Κόλαση του Δάντη, μεταφέροντάς την σε διαφορετικές εποχές με απώτερο σκοπό την προσωπική λύτρωση του καθενός, που περνά μεσα από αύτη.

Η ιστορία ξεκίνα με την πιο παραστατική και ζωηρή περιγραφή που μπορεί να υπάρξει για μια τόσο φριχτή παραμόρφωση κι ενώ πρόκειται για σκηνές αποτρόπαιες, η μαεστρία του συγγραφέα τις απαλύνει μέσα από έναν τόνο χιουμοριστικό, σχεδόν σκαιώδη, σύμφυτο με το χαρακτήρα του ήρωα-αφηγητή, που αμβλύνει την τραγικότητα των γεγονότων…

Η Πρωτοπρόσωπη αφήγηση με πινελιές χιούμορ και με την επίκληση στον αναγνώστη συνιστά ισχυρό επικοινωνιακό ατού του βιβλίου, αρπάζοντας τον αναγνώστη κατευθείαν στη δίνη της πλοκής, με μια αμεσότητα που δεν του επιτρέπει να νιώσει «θεατής ».Έτσι, καθιστά τον αναγνώστη κοινωνό της ιστορίας που πλέον ανάγεται σε προσωπικό βίωμά του. Ενα βίωμα που μπορεί να αγγίξει τον καθένα.

Μέσα από τις σελίδες του έργου, ο αναγνώστης θα απογειωθεί από το κυνικό σήμερα του Κέρδους και της Τεχνολογικής Ανάπτυξης, στη Γερμάνια του Μεσαίωνα, τη Σκανδιναβία των Βίκινγκς, την Κεντρική Ευρώπη της Πανώλης ,τη μυστηριακή Άπω Ανατολή όλα αυτά με μοναδικό όχημα την Αγάπη, η οποία είναι η μοναδική δυναμη που μπορεί να κοιτά τον Ήλιο και το Θάνατο «κατάματα ».Η μοναδική δύναμη που δινει κουράγιο στον «ποιητή» να καταδυθεί στα βάθη της κόλασης.

Η Αγάπη στα ΔΑΙΜΟΝΙΑ μέσα από τις 4 ιστοριες διαιρείται στα 4 βασικά της συστατικά. «Η ιστορία της Αγρότισσας συμβολίζει την Πίστη, η ιστορία του Μεταλλουργού συμβολίζει την Υποστήριξη, η ιστορία της Γιαπωνέζας αντιστοιχεί στην Αυταπάρνηση, η ιστορία του Βικινγκ διδάσκει την Ανεξικακία.».Όλα έχουν κοινό παρανομαστή τη Θυσία.

Η Φωτιά που στους Πυθαγόρειους κ τον Ηράκλειτο συνιστά αρχή του Κόσμου είναι εδώ το κυρίαρχο στοιχείο, που εξαγνίζει και καθαγιάζει εν τέλει.

Στον Αντίποδα είναι ο Πάγος, που κι εκείνος «καίει ».Στοιχεία ανυπέρβλητα που μόνο η Αγάπη μπορεί να «διαπεράσει» μέσα από το μαρτύριο.

Ανατέμνοντας την Αγάπη τα ΔΑΙΜΟΝΙΑ κατορθώνουν να θέσουν την πρόκληση της στο σημερινό άνθρωπο του Ευδαιμονισμού που πειστικά αντιπροσωπεύει ο πρωταγωνιστής.

Ένας πρωταγωνιστής επίτηδες ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ ,για να ταυτιστεί με καθέναν από εμάς.

Η κοσμοθεωρία του ήρωα, λοιπόν, είναι η επιτομή του κυνισμού. Υλιστής, αυτάρεσκος καιροσκόπος– χωρίς συναίσθημα, αφού έτσι έμαθε να επιβιώνει-παραδομένος στην κοκαΐνη, αφού έτσι έμαθε να απολαμβάνει…

Το σκοτάδι της ψυχής του έρχεται σε τέλεια αντίθεση με την αψεγάδιαστη αρρενωπή ομορφιά του, που του ανοίγει όλες τις πόρτες του πλούτου και της αποδοχής, αλλά τον εγκλωβίζει σε μια θνησιγενή ψευδαίσθηση ευδαιμονίας όπως η Λίμνη το μυθικό Νάρκισσο.

Η παραμόρφωση του ήρωα έρχεται να του στερήσει το μοναδικό δίαυλο επικοινωνίας που ανέπτυξε με τους γύρω -το κάλλος. Η πλέον τερατώδης όψη του ήρωα μας τον απογυμνώνει από κάθε άλλοθι και τον φέρνει αντιμέτωπο με την αλήθεια της άδειας του ψυχής. Ακριβώς όπως το πασίγνωστο Πορτρέτο παραμορφωνόταν συνεχώς ,αντανακλώντας την ασχήμια της Ψυχής του αγέραστου Ντόριαν Γκρέυ καθώς αυτός διαφθειρόταν ολοένα -έτσι κι η σωματική παραμόρφωση στα ΔΑΙΜΟΝΙΑ έγινε μια απροσχημάτιστη αντανάκλαση της φριχτής ψυχής του ήρωα, που δεν είχε μάθει να δίνεται ήρωας για πρώτη φόρα θα συνειδητοποιήσει ότι η ασχήμια του δεν έχει σχέση με τα εγκαύματα του, αλλά με τον Ατομισμό του…

Χωρίς το σώμα να τον κρύβει, μέσα σε τρομακτικούς πόνους , ο ήρωας γνωρίζει το Φως στη Στοργή της Μαριάννε και στην αγάπη των Φίλων και καταδύεται με «φάρο» αυτό στα ερέβη της ψυχής του-για να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της ,χωρίς παραπλανητικούς αντικατοπτρισμούς.

Αυτή είναι η προσωπική του δαντική «Κάθοδος» κι η «Βεατρίκη» του δεν είναι παρά η Ψυχή του εν τέλει. Να τη βρει για να την Προσφέρει Ακέραιη σε όσους αγαπά…

Κάτι που με μάγεψε σε αυτό το βιβλίο είναι ο τρόπος που αναδεικνύει το Μαρτύριο του Κορμιού, το οποίο περιγράφει διεισδυτικά, χωρίς ταμπού, μελοδραματισμούς η εξωραϊσμούς ,πλαισιώνοντας το με αγάπη διαμέσου των κεντρικών ηρώων. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο καταφάσκει το Ανθρώπινο Σώμα σε όλη του την αθλιότητα κι όχι ωραιοποιημένο, άρα Αγαπά τον Άνθρωπο ολιστικά κι όχι δυιστικά.

Να σημειώσω τέλος πως αν και το βιβλίο ενέχει μια μεταφυσική χροιά ,αυτή είναι διφορούμενη κι επιδέχεται και ορθολογιστικής/ιατρικής ερμηνείας, στοιχείο που έκαμψε κάθε μου αντίσταση. .

Με μια φράση τα ΔΑΙΜΟΝΙΑ είναι ένα βέλος που διατρέχει το χώρο και το χρόνο, βαμμένο από το Αίμα της Οδύνης με στόχο την Κάθαρση της Ψυχής. Αφήστε το να προσγειωθεί στη βιβλιοθήκη σας και θα βγείτε πνευματικά πλούσιοι-σε γνώσεις, συναισθήματα, προβληματισμούς.

Δεν έχετε διαβάσει κάτι τόσο ιδιότυπα γοητευτικό –πότε ξανά!! Από τα πιο ξεχωριστά βιβλία της 20ετιας!!!

Οφείλω να εξάρω τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ για την εξαιρετική δουλειά στη μετάφραση, το απολαυστικά μεγάλο σχήμα και τις υπέροχες χοντρές σελίδες με την ευχάριστη γραμματοσειρά.