Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Ο Μιχαήλ Άγγελος Αυγερινός γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1993. Σπούδασε Μηχανικός Πληροφορικής, έχει δίπλωμα στις τουριστικές επιχειρήσεις και γνωρίζει Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά και Ισπανικά. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στον τομέα του τουρισμού. Εκτός από το διάβασμα και το γράψιμο, ασχολείται με τη μουσική γράφοντας στίχους. Το Στιγμιότυπο θανάτου είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.
Το διάβασα με πολλή προσοχή αλλά και αγωνία. Πιστεύω πως μπήκε γερά στον κόσμο της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Το Bookia βρίσκεται πάντα κοντά στους νέους λογοτέχνες θέλοντας να τους προβάλλει, για να γνωρίσουν οι αναγνώστες τη γραφή τους αλλά και τις απόψεις τους. Γι αυτόν τον λόγο αναζήτησα τον συγγραφέα για μια κουβέντα ώστε να μας συστήσει ο ίδιος το βιβλίο και τους ήρωές του.
Κύριε Μιχαήλ Άγγελε Αυγερινέ, ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Ένας καλός αναγνώστης γίνεται εν δυνάμει ένας καλός συγγραφέας. Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη συγγραφή και ειδικότερα να ασχοληθείτε με την αστυνομική λογοτεχνία;
Πράγματι, το να είναι κανείς καλός αναγνώστης είναι προαπαιτούμενο για να αναπτυχθεί το «μικρόβιο» της συγγραφής και να προκύψει μια καινούρια ιστορία. Ωστόσο, αυτό επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το πώς θα γίνει η μετάβαση από αναγνώστης σε συγγραφέας. Με την έννοια ότι τα λογοτεχνικά είδη που κέρδισαν έναν αναγνώστη, είναι αυτά στα οποία θα επιχειρήσει να μπει στη συγγραφή. Έτσι κι εγώ, έχοντας διαβάσει αρκετή αστυνομική λογοτεχνία, πήρα την απόφαση να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου στο συγκεκριμένο είδος.
Από ποια αστυνομική σχολή έχετε επηρεαστεί; Σκανδιναβική, τη γαλλική polar, τη Σκωτσέζικη tartannoir, τη μεσογειακή, ή τη Λατινοαμερικάνικη; Ή έχετε απομυζήσει διάφορα στοιχεία από όλες τις σχολές;
Από τη Σκανδιναβική και την Ελληνική προέρχονται τα περισσότερα βιβλία που έχω διαβάσει και είναι λογικό ότι έχω επηρεαστεί. Επίσης, ο τρόπος που οι Αμερικανοί ξετυλίγουν τις ιστορίες τους είτε σε λογοτεχνικό είτε σε κινηματογραφικό επίπεδο, μου αρέσει πολύ και σίγουρα έπαιξε ρόλο στο πώς έστησα τη δική μου πλοκή.
Έχουν σημασία για σας οι ετικέτες, οι κατηγορίες; Ακολουθείτε ένα συγκεκριμένο μοντέλο στην αφήγησή σας; Π.χ. ορθόδοξο, σκληρό, ανθρώπινο ή αγωνίας;
Όταν έχεις κατά νου μια ιστορία που πιστεύεις πως αξίζει να ειπωθεί, ψάχνεις τον καλύτερο δυνατό τρόπο να τη στήσεις, ώστε να κρατήσεις το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Προσωπικά μου αρέσει να διακόπτω τη ροή της πλοκής με μικρά κεφάλαια τα οποία έχουν στόχο να εντείνουν το μυστήριο και στο τέλος να έχουν συμμετάσχει στη δημιουργία μιας ευρύτερης εικόνας. Στο Στιγμιότυπο Θανάτου χρησιμοποιώ flash backs για να ενώσω χρονικά και νοηματικά δύο διαφορετικές ιστορίες.
Εγκλήματα εκδίκησης, στοιχήματα, εμπόριο λευκής σαρκός, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς, για ενοχές στα σώματα ασφαλείας; Πώς γεννήθηκε στη φαντασία σας ο Αξιώτης; Με ποια ανθρώπινα υλικά τον χτίσατε;
Πιστεύω ότι παντού πρέπει να υπάρχει ενσυναίσθηση. Ο Αξιώτης είναι ένας χαρακτήρας ο οποίος στην αρχή του βιβλίου πιστεύει ότι τα έχει δει όλα και πως έχει κατασταλάξει στις απόψεις του γύρω από τη δουλειά του, τον εαυτό του και τους ανθρώπους. Και τα γεγονότα της πλοκής έρχονται να τον διαψεύσουν.
Η αστυνομική λογοτεχνία μπορεί να έχει ποιητικές εικόνες και όμορφες λέξεις;
Κάθε είδος μπορεί να τα έχει αυτά, αρκεί να προκύπτουν αβίαστα και να ταιριάζουν με την ταυτότητα και την ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Ποιων προδρόμων της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας ζηλέψατε τη γραφή τους και θελήσατε να τους μοιάσετε; Όχι όμως να τους μιμηθείτε.
Ο Πέτρος Μάρκαρης είναι αναμφίβολα ένας μετρ του είδους. Ωστόσο, διαβάζοντας και ξεκινώντας την περιπέτεια της γραφής κατάλαβα ότι αυτό που έχει σημασία είναι ο κάθε συγγραφέας να βρει τον προσωπικό του δρόμο όπου θα χαράξει την πορεία του.
Στο Στιγμιότυπο θανάτου παρουσιάζετε τον πρωταγωνιστή ως ηθικό, ακέραιο αλλά και ευαίσθητο απέναντι σε άλλους που αμαυρώνουν το Σώμα. Θέλατε να δείξετε στους αναγνώστες ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως συνηθίζουμε στην Ελλάδα να γενικεύουμε τις κοινωνικές τάξεις;
Νομίζω ότι κατά βάθος γνωρίζουμε πως δεν είναι όλοι το ίδιο. Απλώς, επειδή είμαστε λαός που λειτουργεί υπέρ το δέον με το θυμικό, κάπου χάνεται το μέτρο και επικρατεί πολλές φορές η γενίκευση. Αυτό που καταλαβαίνω ότι συμβαίνει, είναι ότι κάποιοι λίγοι «χαλάνε την πιάτσα», ας μου επιτραπεί η έκφραση, και δίνουν αρνητικό πρόσημο σε κάποιους κλάδους ή σε κάποιες ομάδες ανθρώπων. Και αυτό ακριβώς σημειώνω και μέσα στο μυθιστόρημα.
Θα συνεχίσει ο Αξιώτης να πρωταγωνιστεί και στα επόμενα βιβλία σας;
Πιστεύω πως ναι. Όχι επ' αόριστον, αφού ιδανικά θα ήθελα να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου και σε άλλα είδη, αλλά νομίζω πως υπάρχουν ιστορίες στις οποίες θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει.
Η Αναστασία έδωσε στο μυθιστόρημα μια άλλη δυναμική. Δημιουργήθηκε από την αρχή του χτισίματος των ρόλων ή στην πορεία της συγγραφής, ώστε να συνεπάρει τον αναγνώστη;
Η Αναστασία ήταν από την αρχή ένας από τους πυλώνες του βιβλίου. Νομίζω πως η ιστορία της είναι εξίσου σημαντική με την κύρια, αστυνομική, ιστορία που χαρακτηρίζει την πλοκή. Χωρίς αυτήν θα είχαμε ένα τελείως διαφορετικό μυθιστόρημα.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Δεν είμαι υπέρ των επιτηδευμένων μηνυμάτων. Το να προκύπτει ένα μήνυμα μέσα από την πλοκή και την τελική κατάληξη της ιστορίας είναι θεμιτό αλλά η λογοτεχνία δεν πρέπει να στηρίζεται σε προθέσεις. Αυτό που ιδανικά θα ήθελα είναι να καταφέρω να κάνω τους αναγνώστες να σκεφτούν κάποια πράγματα γύρω από τη ζωή. Στο Στιγμιότυπο Θανάτου οι πρωταγωνιστές ζουν καταστάσεις στις οποίες μοιάζει να τιμωρούνται για λάθη που ποτέ δεν έκαναν. Άρα σε δεύτερο επίπεδο, τίθεται το ερώτημα του κατά πόσο είμαστε οι οδηγοί τη ζωής μας και αν έχουμε τον πλήρη έλεγχο, όπως συχνά νομίζουμε.
Υπάρχουν ήρωες που έχετε μπολιάσει στοιχεία του χαρακτήρα σας ή το αποφεύγετε;
Ο πρωταγωνιστής, ο Νίκος Αξιώτης, είναι λάτρης της ροκ μουσικής όπως κι εγώ. Αυτή βέβαια είναι μια επιλογή που έγινε καθαρά για να αποτίσω έναν φόρο τιμής σε ορισμένους μουσικούς. Από εκεί κι έπειτα άντλησα στοιχεία περισσότερο από άλλους ανθρώπους τους οποίους βρήκα ενδιαφέροντες, παρά από τον εαυτό μου.
Η Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία είναι από τα είδη που έχει κατακτήσει τους Έλληνες αναγνώστες. Έχουμε άξιους λογοτέχνες που την υπηρετούν τα τελευταία χρόνια επάξια. Τι έχει να ζηλέψει η ελληνική από την ξένη αστυνομική λογοτεχνία;
Για μένα τίποτα. Όπως και τα Ελληνικά ψυχολογικά θρίλερ δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από κάποια αντίστοιχα του εξωτερικού. Η τυχόν απουσία διεθνούς επιτυχίας δε συνεπάγεται έλλειμμα ποιότητας. Έχει καθαρά να κάνει με τις δυνατότητες και τις επιδιώξεις της βιομηχανίας η οποία διαχειρίζεται τα έργα και με την πολιτική κάθε χώρας για το βιβλίο της.
Ποια είναι η γνώμη σας για το Bookia, όσον αφορά την προβολή των συγγραφέων και των έργων τους;
Δεν υπάρχει βιβλιολάτρης στην Ελλάδα που να μη γνωρίζει το Bookia και όσα προσφέρει στους δημιουργούς και τους αναγνώστες. Πέρα από την προβολή των έργων, το Bookia αποτελεί μια ζωντανή διαδικτυακή κοινότητα για το βιβλίο, η οποία στις ημέρες μας είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Έχετε ξεκινήσει να σκέφτεστε την υπόθεση του επόμενου βιβλίου;
Έχω κάποιες ιδέες για το μέλλον, προς το παρόν θέλω να ευχαριστηθώ την ευκαιρία που μου έδωσαν οι εκδόσεις Κάκτος και να ακολουθήσω το Στιγμιότυπο θανάτου στο ταξίδι του.
Κύριε Αυγερινέ καλοτάξιδο να είναι!
Σας ευχαριστώ θερμά.