Μια υπέροχη ιστορία πόνου, λύπης, αγάπης, μίσους, συγχώρεσης και λύτρωσης. Στο βιβλίο αυτό εκτυλίσσονται δύο ιστορίες, που χρονικά διαφέρουν, όμως είναι δεμένες μεταξύ τους με κάποιο τρόπο. Η πρώτη ιστορία, μας μιλά για την Ζωή, ένα 15χρονο κορίτσι, το οποίο ζει σ’ένα χωριό στον Βόλο. Λόγω της φτώχειας και της ανέχειας της οικογένειάς της, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το χωριό της και να κατέβει στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπηρέτρια στο αρχοντικό του Αριστείδη και της Δώρας. Ενάμιση χρόνο μετά την εγκατάστασή της στην Αθήνα, ο εφιάλτης ξεκινά. Κάποια τραγικά γεγονότα θα διαδραματιστούν και θα την στιγματίσουν. Αυτά τα γεγονότα θα σταθούν ικανά για να αλλάξουν όλη την πορεία της μετέπειτα ζωής της.

Η δεύτερη ιστορία, μας μιλά για τον Αντώνη. Είναι ένα νεαρό παλικάρι, γύρω στα 20, μόνιμος κάτοικος Αμερικής, υιοθετημένος και πολύ ευτυχισμένος με την οικογένειά του. Αυτός και η οικογένειά του έρχονται για τις καλοκαιρινές διακοπές στην Πάρο. Στο νησί θα γνωρίσει την Εβίνα, την οποία ερωτεύεται παράφορα και ένα ειδύλλιο αναπτύσσεται.

Ο Αντώνης χωρίς να το θέλει ή να το επιδιώξει θα έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν του και θα αρχίσει να ανακαλύπτει πράγματα γι’αυτό. Μαζί με την Εβίνα θα προσπαθήσουν να ξετυλίξουν αυτό το κουβάρι του παρελθόντος και θα έρθουν αντιμέτωποι με πρόσωπα και καταστάσεις που και η πιο ζωηρή φαντασία δεν θα μπορούσε να περιγράψει.

Το βιβλίο αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό, με γρήγορη πλοκή και πολύ ωραία γραφή. Η κ. Κακαβογιάννη με ιδιαίτερη μαεστρία έχει καταφέρει ακόμη και τα δευτερεύοντα πρόσωπα του βιβλίου, με κάποιο τρόπο, να τα κάνει εν μέρει πρωταγωνιστές, αφού κάθε ένα από αυτά έχει παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της κύριας ιστορίας.

* Πολλές φορές η δυστυχία δεν βρίσκει λόγια για να εκφραστεί, η σιωπή λέει περισσότερα. --------> σελίδα 20

** Καθετί δυνατό και αληθινό για να αντέχει και να ανθίζει πρέπει να κρύβει μέσα του τη συγχώρεση και την αγάπη. ------------------> σελίδα 446