Μετά τις "Άγρυπνες αντιλόπες" (Μανδραγόρας, 2013) η Χαρά Ναούμ επανέρχεται με τη δεύτερη συλλογή της να μιλήσει με το γνώριμο ώριμο τρόπο των νέων ανθρώπων για όσα βιώνουμε και πονάμε (τα σταφύλια/ άμα προσεκτικά τα ακροαστείς/ πονούν) αλλά και σε όσα αντιστεκόμαστε μετέωροι σαν τα γεφύρια, ελεύθεροι σαν τα βράδια μας πίσω απ\' τα πουλιά. Λιτή, ουσιαστική, με σαφήνεια και απαλότητα στη διάταξη της γραφής της διαμορφώνει το προσωπικό της ύφος με βαθειά γνώση όσων συμβαίνουν γύρω της αλλά και με απόφαση να τους αντιμάχεται με τη μοναδικότητα της τέχνης της.