Βιβλίο Ψωμί
Συγγραφέας Χρίστος Τσιαήλης
Κατηγορία Διηγήματα
Εκδότης Γκοβόστης
Συντάκτης-ρια Ανδρέας Καπανδρέου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ο Χρίστος Τσιαήλης έκανε την εμφάνισή του στα λογοτεχνικά δρόμενα με τρία βιβλία γραμμένα στην αγγλική γλώσσα, α) τη συλλογή επτά διηγημάτων με τίτλο "Throwing Diceona Chessboard" (Authorhouse, 2010), την ποιητική συλλογή "The Green Divorce" (Authorhouse, 2012), καθώς και το πρώτο μυθιστόρημα από την τριλογία Επιστημονικής Φαντασίας - The Omniconstants Trilogy με τίτλο "Klotho Surfaces" (Αρμίδα, 2016).

Μετά από τις πιο πάνω εκδόσεις στα αγγλικά αλλά και συμμετοχές του σε συλλογικούς τόμους αποφάσισε να εκδώσει το πρώτο του προσωπικό βιβλίο στην ελληνική γλώσσα. Το βιβλίο έχει τίτλο «Ψωμί» και κυκλοφόρησε το 2017 από τις Εκδόσεις Γκοβότση.

Μέσα από τις ιστορίες του ο συγγραφέας μάς μεταφέρει σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον όπου πρωταγωνιστούν άνθρωποι απλοί, καθημερινοί με τις δικές τους όμως ιδιαιτερότητες, εμμονές και σε κάποιες περιπτώσεις, ψυχώσεις.

Μερικά από τα διηγήματα είναι διαποτισμένα με στοιχεία της λογοτεχνίας του φανταστικού η οποία τους προσδίδει μια άλλη «μαγεία». Το γεγονός ότι κάποιοι από τους ήρωες ή άλλα στοιχεία των διηγημάτων εμφανίζονται και σε επόμενες ιστορίες του βιβλίου μας επιτρέπει να χαρακτηρίσουμε (κάποια τουλάχιστον από) τα διηγήματα σπονδυλωτά καθιστώντας τα ακόμα πιο ενδιαφέροντα.

Τη συλλογή προλογίζει η συγγραφέας Κωνσταντία Σωτηρίου η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Είναι αυτή η ανθρώπινη αίσθηση της ματαίωσης, της μοναξιάς, του ανολοκλήρωτου, που καθιστά τα κείμενα στο ψωμί τόσο γοητευτικά. Είναι ο σπαραγμός που απορρέει από το αναπόφευκτο τέλος που σου αφήνει αυτή την αίσθηση γροθιάς στο στομάχι που σε στοιχειώνει. Και, τέλος, είναι η ανάγκη να επιστρέψεις στην ανάγνωση της συλλογής, όχι τόσο για να κατανοήσεις κάποιους ίσως δυσνόητους όρους όσο για να χωνέψεις την απελπισία και τη σκοτεινιά που ο κόσμος βαθιά μέσα στο Ψωμί εκπέμπει»

Από τη συλλογή ξεχώρισα το εσχατολογικό, τελευταίο στη σειρά διήγημα «Δίδυμες στα σκοτεινά – επαναδιαπραγμάτευση».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Δεκατέσσερις διαφορετικοί κόσμοι ενώθηκαν σε ένα υπερφυσικό, φαντασιακό επίπεδο - εκεί που η σύγκρουση του Σύγχρονου Ανθρώπου με το Σύστημα είναι τόσο επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, και οι γέφυρες φθείρονται από την τριβή με τον στυγνό ρεαλισμό. Άλλες ιστορίες παγιδεύουν τους ήρωές τους σε κόσμους-μινιατούρες ενώ άλλες εκρήγνυνται με μια ολιστική γεύση από παγκοσμιοποίηση. Πόση ελκτική ισχύ χρειάζεται ένας ταπεινός μαγνήτης για να υπερνικήσει τη δύναμη του Πεπρωμένου, και να διεισδύσει στην απόλυτη συνέπεια του Νόμου των Συμπτώσεων;

«Αν και ετερόκλητες, οι αφηγήσεις αυτού του βιβλίου έχουν κάτι κοινό: βασίζονται λιγότερο σε όσα εντυπώνουν και περισσότερο σε όσα μας αφήνουν να φανταστούμε. Οι προεκτάσεις τους, εφιαλτικές και ονειρώδεις, μοιάζουν με το υπέροχα έντρομο δέρμα ενός μωρού καθώς αγγίζει τα πρώτα αντικείμενα της ζωής του, ενώ ο συγγραφέας τους, δρομέας στη συνοριακή γραμμή που ενώνει την πεζογραφία με την ποίηση, μοιάζει με τη Νηπιαγωγό του διηγήματος, εκείνη που μαθαίνει στα ξεχωριστά παιδιά την Ιστορία μόνο και μόνο για να τα ξεπροβοδίσει εκτός αυτής - προς τα μέρη απ’ όπου τα ξεχωριστά παιδιά θα επιστρέφουν πάντοτε ξεχωριστά. Εδώ, στον κόσμο μας, φαίνεται να τους λέει, ο παράδεισος δεν υπάρχει πια. Τον φάγαμε σε είδος. Εδώ υπάρχει μόνο το ζυμάρι, τους λέει. Το ψωμί -οι κρυμμένες μας δυνατότητες- βρίσκεται κάπου αλλού: και μας περιμένει».

(Δημήτρης Τανούδης, συγγραφέας)