Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Η νύχτα της Πηνελόπης».
Η συγγραφέας Πηνελόπη Σταυροπούλου.
Οι εκδόσεις iWrite.

Οι Εκδόσεις iWrite και η ηθοποιός Πηνελόπη Σταυροπούλου παρουσίασαν στο «Cafe - Πολυχώρος Αίτιον» το βιβλίο:

Η NYXTΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
το ημερολόγιο ενός αλκοολικού

Μία αυτοβιογραφία που ξεφεύγει από το στενό ζήτημα τού αλκοολισμού και την αντιμετώπισή του, αγγίζοντας τις φιλικές και συγγενικές σχέσεις, τη στάση ζωής του ανθρώπου και πως όλα αυτά επαναπροσδιορίζονται.

Για το βιβλίο και τη δημιουργό μίλησαν οι:

• Γεωργία Ζώη (Ηθοποιός),
• Γιώτα Κουνδουράκη (Σκηνοθέτης),
• Ελένη Γαληνού (Συγγραφέας),
• Γιώργος Σ. Πολίτης (Συγγραφέας) και
• Λάζος Μαντικός (Δημοσιογράφος).

Αποσπάσματα διάβασαν οι ηθοποιοί Μαρία Αλιφέρη και Γεωργία Ζώη.

Την εκδήλωση άνοιξε η κα Μαρία Αλιφέρη διαβάζοντας ένα απόσπασμα από το βιβλίο τής Πηνελόπης Σταυροπούλου. Πριν όμως, έκανε ένα προσωπικό σχόλιο για την ηθοποιό-συγγραφέα και φίλη της, «Δύο λέξεις από καρδιάς. Δεν είμαι εδώ σήμερα κοντά σας και κοντά στην Πηνελόπη, μόνον επειδή πολύ άμεσα θα συνεργαστούμε αλλά περισσότερο διότι εκτιμώ αφάνταστα τους ανθρώπους που είναι αγωνιστές στη ζωή και η Πηνελόπη είναι ένας πολύ δυνατός αγωνιστής. Πηνελόπη, και σε αγαπώ, και σε εκτιμώ, και σε καμαρώνω!».

Το κείμενο που διάβασε και διαβάστηκαν και στη συνέχεια, ήταν χαρακτηριστικά των προβληματισμών τής κας Σταυροπούλου για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι επηρεάζονται, σκέφτονται και πράττουν, της προσπάθειας της ηθοποιού και συγγραφέως να ψυχογραφήσει τους ανθρώπους αλλά και τον εαυτό της, «...Να μεγαλώνεις, να παθαίνεις και σα δώρο να μαθαίνεις...», ήταν η τελευταία αποστροφή του αποσπάσματος που διαβάστηκε.

Ο κος Μηνάς Παπαγεωργίου εκ μέρους των εκδόσεων iWrite, καλωσόρισε το κοινό στην αίθουσα και αναφέρθηκε στο βιβλίο και στη συγγραφέα του. Δήλωσε ευτυχής για την εκδήλωση, για το πάνελ και το χώρο αλλά και τις δόσεις πρωτοτυπίας που έχει, «...κάτι αναμενόμενο για όσους γνωρίζουν την κα Σταυροπούλου». «Οι πραγματικές ιστορίες κερδίζουν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού και αυτό το βιβλίο θίγει ένα σημαντικό και διαχρονικό ζήτημα». Στο τέλος μετέφερε τους χαιρετισμούς όλης της ομάδας του εκδοτικού από τη Θεσσαλονίκη όπου είναι η έδρα του.

Η κα Σταυροπούλου ανταπόδωσε μιλώντας για τον εκδοτικό της οίκο και το πως προέκυψε η συνεργασία τους. «Από καιρό ήθελα να εκδόσω το βιβλίο, είχα γράψει ήδη ένα μεγάλο μέρος του και σε μία τυχαία συνάντησή το πρότεινα. Ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκαν πριν καν με γνωρίσουν».

Ο κος Λάζος Μαντικός, δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός, ευχαρίστησε ΄την κα Σταυροπούλου για την τιμή να μιλήσει για την αυτοβιογραφία της και διευκρίνισε το λόγο για τον οποίο ήταν εκεί, «Την Πηνελόπη τη συνάντησα σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη και με την πρώτη επαφή με αυτό το "αληθινό βλέμμα" κατάλαβα ότι έχει ζήσει πολλά. Μία αληθινή ιστορία πάντα έχει ενδιαφέρον και όταν διάβασα το βιβλίο διαπίστωσα τα δύο αντικρουόμενα πάθη, αυτό του αλκοολισμού και αυτό της ζωής που θέλει να το υπερβεί. Αυτό το βιβλίο οι νέοι ιδιαίτερα πρέπει να το έχουν στη βιβλιοθήκη τους, να βλέπουν πως πρέπει να ξεπερνάμε σοβαρά προβλήματα στη ζωή μας, "αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, αυτός που δεν αγωνίζεται έχει χάσει ήδη". Εγώ θα το έχω στη βιβλιοθήκη μου και θα το ξαναδιαβάζω».

Η συγγραφέας Ελένη Γαληνού, συμμαθήτρια και φίλη της ηθοποιού πήρε το λόγο αφού η κα Σταυροπούλου την ευχαρίστησε και αναφέρθηκε περιληπτικά στο έργο της, στα τρία βιβλία που έχει εκδώσει ήδη με μεγάλη επιτυχία, «Όταν στέρεψε η αντοχή» (2013, Μίνωας), «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές» (2014, Μίνωας) και «Ακόμη θυμάμαι» (2015, Μίνωας).

«Καλωσορίσω την "Πέννυ" στη συγγραφική ομάδα των συμμαθητών», είπε η κα Γαληνού και συνέχισε, «Αφού διάβασα αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι αυτή τη γυναίκα θέλει να γράψει και είμαι σίγουρη ότι θα γράψει και άλλα. Δεν το έγραψε τυχαία, απλά για να βγάλει από μέσα της κάτι. Ο τίτλος είναι πολύ καλός και αλληγορικός και στο φινάλε να τη βρίσκουμε έξω στο φως».

«Το βιβλίο δεν αφορά μόνον τους αλκοολικούς, μας αφορά όλους, τις αδυναμίες μας, τις σκέψεις μας, τα ψυχικά ελλείμματα που νιώθουμε πολλές φορές. Αξίζει να το διαβάσετε και θα το διαβάσετε γρήγορα».

«Η δουλειά όμως αρχίζει αφού το τελειώσετε! Ενεργοποιεί τη σκέψη, είναι γραμμένο με έναν ιδιαίτερα ωραίο λογοτεχνικό τρόπο που σε κάνει να σκεφτείς».

«Με τον ίδιο τρόπο στέκεται και απέναντι στο εθισμό, "Ξέρεις, εγώ είμαι τυχερή γιατί έχω μία αρρώστια που την παραδέχτηκα και έτσι διαγνώστηκε", γράφει σε κάποιο σημείο. Το πρώτο βήμα για ότι μας συμβαίνει είναι να το παραδεχτούμε, οτιδήποτε είναι αυτό, όχι μόνον το συγκεκριμένο πρόβλημα. Μετά θέτουμε στόχους για να το διορθώσουμε».

«Πολλά κομμάτια τα ζήλεψα...», είπε η κα Γαληνού και διάβασε τέτοια αποσπάσματα από το βιβλίο, «...κομμάτια που δείχνουν την ευαισθησία της απέναντι στα παιδιά της για τα οποία ποτέ δε αδιαφόρησε όσο έδινε τη μάχη της». Οι περιγραφές για το τι έκανε με τα παιδιά για να απαλλαγούν όλοι μαζί από τους "φόβους" τους και να αντιμετωπίσουν το "σκοτάδι", ήταν πράγματι εμπνευσμένες.

«Δεν χωρά ανάλυση σε μία αυτοβιογραφία, δίνει όλη την αλήθεια της, είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις όλα σου τα άσχημα "στη φόρα" και η Πηνελόπη το κατόρθωσε και μετά από αυτό το βιβλίο θα γράψει και άλλα, δεν ξέρω αν εκείνη το ξέρει εγώ όμως το ξέρω, το αισθάνθηκα!».

«Εσύ συγκινήθηκες με το βιβλίο, εγώ με αυτά που άκουσα», είπε η Πηνελόπη Σταυροπούλου απευθυνόμενη στην Ελένη Γαληνού και συνέχισε «Όσο μιλούσες κοίταγα τους ανθρώπους μου εδώ μέσα, να δω αν συμφωνούν... Εγώ δεν έγραψα ένα βιβλίο για το πως θα σωθείς, το έγραψα διότι είχα αυτή την ανάγκη ανέκαθεν, ήμουν ανασφαλής και βρήκα τον καλύτερο τρόπο, να γράψω για εμένα. Δεν είναι μόνο το ποτό, είμαι εγώ με όλα μου, οι κακές και οι καλές μου μέρες».

Η κα Γεωργία Ζώη προϊδέασε ότι θα πει "πέντε λόγια" μόνον για τον άνθρωπο Πηνελόπη Σταυροπούλου και κυριολεκτούσε, «Η Πηνελόπη είναι, δυνατή, επίμονη, αποφασιστική, προγραμματισμένη, απόλυτη, μελετημένη σε βάθος, είναι βράχος, μπορείς να στηριχτείς πάνω της, ειλικρινής, έχει συναίσθηση του καθήκοντος και της θυσίας, υπεύθυνη, έχει ισχυρή θέληση, έχει χιούμορ και αυτοσαρκασμό, έχει μνήμη και ένα κοφτερό μυαλό. Μπορεί κάποια από αυτά τα απόλυτα να ενοχλούν αλλά εμένα με γοητεύουν και έχει γράψει ένα υπέροχο βιβλίο ακριβώς λόγω αυτών».

Με τον ίδιο τρόπο χαρακτήρισε και το βιβλίο, «Είναι ρέον, μία εκ βαθέων εξομολόγηση, είναι ομιλούν, κινηματογραφικό, μία βουτιά στα βάθη της ψυχής της, μία χειρουργική ανατομία του προβλήματος αλκοολισμού και της δυσλεξίας χωρίς να στερείται συναισθήματος, τρυφερότητας και πνεύματος, διρεύνηση των αιτιών και ευθυνών για αυτή την πορεία, η αναζήτηση της αυτογνωσίας, βγαίνει από το βιβλίο της και παρατηρεί τον εαυτό της και σε αυτό έπαιξε ρόλο η θεατρική της παιδεία, "να παρατηρήσω τα πράγματα, να τα μελετήσω ώστε να τα καταγράψω και αν επιζήσω να τα παίξω". Πιστεύω ότι καταλυτικός παράγοντας για την πορεία της ήταν η ιδιότητα της ηθοποιού χωρίς να παραβλέψουμε την παιδεία και την καταγωγή της γιατί στην καταγωγή αποδίδει πολλά από τα δεινά αλλά και τη δύναμή της. Χαρακτηριστικά πρόσωπα στα κείμενα, σαν τεράστιος χορός αρχαίας τραγωδίας είναι ο παππούς, η γιαγιά, η μαμά, ο μπαμπάς, ο πατριός, ο ετεροθαλής αδελφός, οι φίλοι, οι συμμαθητές, οι συμφοιτητές, τα παιδιά, κυρίως τα παιδιά, και ο έρωτας, η μητρότητα, η τρυφερότητα».

«Η αδυναμία γίνεται δύναμη που μεταφέρεται στον αναγνώστη ο οποίος βγαίνει με την πεποίθηση ότι μπορεί να ξεπεράσει και ο ίδιος όλα του τα προβλήματα».

«Και αυτή η γενναιότητα της Πηνελόπης να τσαλακώσει τον εαυτό της για "να σώσει ζωές" μέσα από το βιβλίο, μέσα από μία παράσταση!».

Η κα Γιώτα Κουνδουράκη, ως σκηνοθέτης, από την πρώτη στιγμή είδε το βιβλίο με αυτή της την ιδιότητα, «Από την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου είπα, "αυτό είναι για μένα" και όταν το διάβασα ενθουσιάστηκα ακόμη περισσότερο».

«Δεν θα μιλήσω για την Πέννυ αλλά για την ηρωίδα του βιβλίου και είναι πολύ καλό το ότι η Πηνελόπη αποδέχεται μερικά πράγματα στη δική μου ανάλυση για το έργο και την ηρωίδα. Ψάχνει για αγάπη, έχει ένα κενό που θέλει να γεμίσει, "θέλω να με αγαπάνε" φωνάζει».

«Ανακάλυψα ένα απίστευτο βάθος συναισθημάτων, αγωνίας, πίστης. Κάθε πρόσωπο που περνάει από τη ζωή της ηρωίδας αφήνει και ένα θέμα για επίλυση που την οδηγεί σε έναν αγώνα για να λύσει αυτά τα θέματα. Το ποτό είναι ένα μέσον που θεώρησε ότι μπορεί να βοηθήσει. Όλα είναι δρόμος που οδηγούν στη λύση της εξίσωσης».

«Αγάπη λοιπόν. Αυτό δεν έχει η ηρωίδα, την αναζητά, τη βρίσκει στα παιδιά της όταν αντιλαμβάνεται ότι είναι εκεί και την αγαπούν».

«Το βιβλίο είναι εξαιρετικά θεατρικό. Στο θέατρο όλα ενισχύονται, περνάνε πολύ πιο δυνατά και ζωντανά. Σημασία έχει και ο περίγυρος της ηρωίδας, τι ρόλο παίζουν, πόσο τον εκμεταλλεύονται ίσως, πως λειτουργούν».

«Χαίρομαι που και οι συνεργάτες μου συμφωνούν με την προσέγγισή μου και είναι κοντά μου και ελπίζω ότι το βιβλίο αλλά και το θεατρικό θα βγάλουν πάρα πολλά μηνύματα, περισσότερο από μία απλή ιστορία, χρήσιμα για την κοινωνία μας. Κάνουμε πολιτισμό γιατί αυτά είναι τα όπλα μας».

Σε ερώτηση που δέχτηκε η κα Κουνδουράκη σχετικά με το «Πόσο εύκολο είναι να κάνεις εικόνα αυτό το βιβλίο» απάντησε, «Πάρα πολύ εύκολο. Είναι όλο εικόνες αλλά το θέμα είναι να κάνεις και τους άλλους να δουν την ίδια εικόνα. Είμαι πολύ τυχερή και για τις τρεις πρωταγωνίστριες του έργου οι οποίες θα υποδυθούν τη μία ψυχή με τρία πρόσωπα, είναι δεμένες η μία μέσα στην άλλη και πρέπει να μπουν στο ίδιο όνειρο. Αυτό είναι θέατρο».

Η κα Αλιφέρη, αφού διάβασε το τελευταίο απόσπασμα σχολίασε εύστοχα, «Ένας δάσκαλος έλεγε ότι δεν υπάρχει δυσκολίες αλλά ευκαιρίες μεταμορφωμένες σε δυσκολίες και εσύ καθρεφτίζεις ακριβώς αυτό, το πρόβλημά σου το έκανες ευκαιρία», είπε απευθυνόμενη προς τη συνάδελφο ηθοποιό και φίλη της Πηνελόπη Σταυροπούλου και έκανε μία ευχή, «Να βρεις αυτόν που θα δει τα μέσα του μυαλού σου και να μην είναι μόνον ένας».

Ο κος Γιώργος Σ. Πολίτης, συγγραφέας και ο ίδιος και συμμαθητής τής Πηνελόπης Σταυροπούλου..., για σταθείτε! Νομίζω ότι πολλοί συγγραφείς συγκεντρώθηκαν σε μία σχολική τάξη και ίσως είναι χρήσιμη μία έρευνα για το τι συνέβη στα μαθητικά τους χρόνια, κάτι πρέπει να συνέβη, δεν εξηγείται αλλιώς, το ποσοστό ξεπερνάει κάθε στατιστική. Σκέφτομαι επίσης, «Ήταν όλοι οι συγγραφείς της τάξης τους εκεί;».

Ο κος Πολίτης λοιπόν ευχαρίστησε για την ευκαιρία να μιλήσει για τη φίλη του ηθοποιό και συνάδελφο συγγραφέα πλέον, Πηνελόπη. Αναφέρθηκε αρχικά στο πως έφτασε αυτό το βιβλίο να εκδοθεί μιας και όπως είπε, «Παρακολούθησα την πορεία του από τις πρώτες γραμμές του. Κάποια στιγμή η Πηνελόπη μού ανέφερε ότι θα γράψει ένα βιβλίο. Αναλογιζόμενος το πρόβλημα της δυσλεξίας σκέφτηκα ότι μπορεί και να μην τα καταφέρει».

«Μετά από λίγες μέρες παίρνω ένα email που έγραφε, "διάβασε, διόρθωσε,πες μου". Το διάβασα, το αναδιαμόρφωσα και το έστειλα πίσω διαπιστώνοντας ότι η Πηνελόπη "έχει πολύ δυνατή φωνή", φώναζε λέγοντας ότι αυτό δεν ήταν δικό της, δεν έχει την ψυχή της. Το κείμενο επανήλθε στην αρχική του μορφή και σήμερα έχουμε αυτό το βιβλίο όπου μου αρκούν μερικές γραμμές μόνο για να δω την Πηνελόπη μέσα σε αυτό. Συμφωνούμε ως δύο άνθρωποι που δεν έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε τίποτα ο ένας στον άλλο».

«Είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Κρατάει τον εαυτό του ανοιχτό και δεν φοβάται, συστήνεται με την καρδιά στο χέρι. Στην ερώτηση που δέχτηκε κάποτε αν είναι ηθοποιός διότι ο ερωτών δεν τη γνώριζε, απάντησε, "Τι νόμιζες, ότι θα ήμουν περισσότερο ευτυχισμένη εάν με γνώριζες;". Η εσωτερική της δύναμη είναι αξιοπρόσεκτη, καταφέρνει να αναμετριέται με κάθε "δράκο" μέσα της, όπως αναφέρει και στο βιβλίο της και βγαίνει κάθε φορά νικήτρια».

«Μου πήρε καιρό για να την καταλάβω. Μετά από τις πολλές και πολύωρες συζητήσεις μας μπορώ να πω ότι οι "δράκοι" της είναι εκεί, στέκουν υπνωτισμένοι και εκείνη είναι που τους προκαλεί, που τους βγάζει τη γλώσσα λέγοντάς τους "είμαι εδώ, αν βαστάτε ελάτε, πολύ θα χαιρόμουν μία μάχη μαζί σας"».

«Διαβάζοντας το έργο της και τυπωμένο, παρόλο που το ήξερα απ' έξω, μου φάνηκε πολύ καλύτερο απ' ότι το φανταζόμουν, το βρήκα άμεσο και μακριά από κάθε λογοτεχνική υπερβολή, από κάθε φιγουράτη λεκτική ακροβασία, δεν αναζητά να αποδείξει τίποτα, δεν ενδιαφέρεται καν, αυτό από μόνον του σημαίνει γνώση».

«Το βιβλίο είναι ένα δριμύ κατηγορώ σε όλους τους αδιάφορους ανθρώπους και στο τέλος απλώνει "χέρι συμφιλίωσης", "χέρι συμπάθειας και συγχώρεσης", κατανόησης, προτροπής και καταγραφής που κρύβει ο καθένας μέσα μας. Αποδεικνύει με το δικό του τρόπο την ισχύ της θέλησης».

«Για επίλογο μάς υπόσχεται ένα πρωινό λουσμένο στον Ήλιο. Το βιβλίο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα γραφόταν. Τα συστατικά του είναι η ειλικρίνεια και η διάθεση καταγραφής των γεγονότων, Ο άνθρωπος που καταδεικνύει εαυτόν έχει πολλά περισσότερο λυμένα από άλλους που ζουν υπό την έπαρση της γνώσης».

Η κα Σταυροπούλου ευχαρίστησε τον κο Πολίτη και αναγνώρισε στο πρόσωπό του την αιτία να αρχίσει να γράφει και να γράφει πολύ πιο παραγωγικά, παρά το εμπόδιο της δυσλεξίας.

Η κα Γεωργία Ζώη διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο και τραγούδησε a capela το «Παπάκι», του Νικόλα Άσιμου που πρωτοερμήνευσε η Χάρις Αλεξίου. «Όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν με ενδιαφέρει», σχολίασε στο τέλος με νόημα η ηθοποιός-συγγραφέας Πηνελόπη Σταυροπούλου.

Η κα Σταυροπούλου ευχαρίστησε ονομαστικά όλους τους συντελεστές τής παρουσίασης, ευχαρίστησε και το κοινό με το οποίο στη συνέχεια είχε μία ενδιαφέρουσα και ουσιαστική συζήτηση για διάφορα θέματα που προκύπτουν από το βιβλίο και προέκυψαν απ' όσα ακούστηκαν.