Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Το απόγευμα της 26^ης Απριλίου, το βιβλιοπωλείο Νέστωρ γέμισε από αναγνώστες, προκειμένου να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου του Κωνσταντίνου Δομηνίκ, «Το κακό Ανήλιο», από τις εκδόσεις Ίκαρος. Και μόνο η ιστορία των εκδόσεων μαρτυρεί την ποιότητα του εν λόγω βιβλίου.

Το βιβλίο αυτό ακολουθεί μετά από το «Ώπα-ώπα μπλάτιμοι» από τις εκδόσεις Ενύπνιο που μέσα από τις δεκαοχτώ ιστορίες, επιχείρησε να παντρέψει την ντοπιολαλιά της Πιερίας, τη γλώσσα των προγόνων του και να δημιουργήσει μια νέα μορφή που σε οδηγεί στα μονοπάτια του μαγικού ρεαλισμού αλλά και του τρόμου.

Το δεύτερο εν λόγω βιβλίο είναι δώδεκα διηγήματα λαογραφικού τρόμου, αντλώντας πηγές και διηγηματικές αναφορές από την παράδοση του τόπου του. Μια ακόμη αξιέπαινη συλλογή η οποία συγκινεί, παρασέρνει, μαγεύει τον αναγνώστη.

Η Δέσποινα Νέστωρα εκ μέρους του βιβλιοπωλείου, καλωσόρισε εγκάρδια τον συγγραφέα, τον συνεχάρη και του ευχήθηκε τα καλύτερα για το μέλλον. Επίσης, καλωσόρισε ακόμη μια φορά το αναγνωστικό κοινό που στηρίζει τις συγγραφικές δημιουργίες αλλά και τις εκδηλώσεις του βιβλιοπωλείου.

Μίλησαν για το βιβλίο ο Κώστας Δρουγαλάς, συγγραφέας και φιλόλογος, ο Αντώνης Κάλφας, ποιητής-φιλόλογος και ο συγγραφέας. Ενώ διήγημα από το βιβλίο διάβασε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου Πήγασος, Χάρης Αμανατίδης, ο οποίος και απογείωσε το κείμενο.

Ο Κώστας Δρουγαλάς ενώ έκανε μια συγγραφική αναδρομή στο διάβα των αιώνων για το είδος του λογοτεχνικού τρόμου και τους εκπροσώπους του, τόνισε: «Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Δομηνίκ είναι ένα δημιούργημα που αποτελείται από δώδεκα ολιγοσέλιδες αναφορές λαογραφικού ή αλλιώς υπερφυσικού τρόμου που καλύπτει την ευρύτερη περιοχή της Πιερίας. Πρόκειται για ιστορίες που εντάσσουν πάρα πολλούς τόπους και σημεία σταθμούς της Πιερίας, απορομαντικοποιώντας και επανοικειοποιώντας την ίδια την ύπαιθρο. Όπου σαν συνδετικός ιστός ενώνει τις παρελθούσες με τις νεότερες γενεές».

Ο Αντώνης Κάλφας, ποιητής, γνώστης της τοπικής βιβλιογραφικής παραγωγής αλλά και κριτικός λογοτεχνίας αφού μίλησε για την κατά κανόνα ορεινή τοπογραφία του βιβλίου (Φωτεινά, Μόρνα, Λόφος, Ράχη, κακό Ανήλιο, Άνω Μηλιά, Τάχνιστα, Πλαταμώνα, Μπάρα, ψυχιατρείο της Πέτρας, Βρύα κλπ), για τα θρησκευτικά τοπόσημα (εκκλησία των Αγίων Πάντων, Αϊ-Θανάσης, Αϊ-Γιώργης), για τη λαογραφία του χώρου (στοιχειά του δάσους, βότανα, «πέτρες θαματικές»), για τους ήρωες των διηγημάτων, είπε ότι τα δώδεκα διηγήματα της συλλογής «Κακό Ανήλιο» συγκροτούν ένα ξεχωριστό και πρωτότυπο βιβλίο, πηγαίνουν πιο πέρα τη γραφή, το ύφος γίνεται πιο στέρεο, η γραφή πιο σύνθετη σε σύγκριση με το «Ώπα-ώπα μπλάτιμοι», το πρώτο βιβλίο του Κωνσταντίνου Δομηνίκ. Πρόκειται για τον πιο καλό διηγηματογράφο που έβγαλε επιτέλους η Πιερία και έναν από τους ποιοτικότερους —κάτω των σαράντα— σύγχρονους νέους λογοτέχνες της βόρειας Ελλάδας εφάμιλλος με πολλούς αξιόλογους πεζογράφους. Και τελείωσε: «Τα δώδεκα διηγήματα της συλλογής «Κακό ανήλιο» συγκροτούν ένα ξεχωριστό και πρωτότυπο βιβλίο, πηγαίνουν πιο πέρα τη γραφή, το ύφος γίνεται πιο στέρεο και η γραφή πιο σύνθετη. Πρόκειται για τον πιο καλό διηγηματογράφο που έβγαλε επιτέλους η Πιερία και έναν από τους ποιοτικότερους —κάτω των σαράντα— σύγχρονους νέους λογοτέχνες της βόρειας Ελλάδας— εφάμιλλος με πεζογράφους όπως ο θεσσαλονικιός Γιώργος Σκαμπαρδώνης (Μάτι φώσφορο, κουμάντο γερό), ο βελβεντινός Γιάννης Παλαβός (Το παιδί), ο καστοριανός Ηλίας Παπαμόσχου (Η αλεπού της σκάλας), ο καβαλιώτης Διαμαντής Αξιώτης (Ξόβεργα με μέλι), ο λιτοχωρίτης Στάθης Κοψαχείλης (Η Δρακοντιά) ή ο βεροιώτης Γιάννης Καισαρίδης (Μισάντρα)».

Παίρνοντας τον λόγο ο συγγραφέας, αφού ευχαρίστησε τους ομιλητές και το αναγνωστικό κοινό, ανέφερε: «Το Κακό Ανήλιο είναι μια συλλογή η οποία αποτελείται από δώδεκα διηγήματα λαογραφικού τρόμου. Ο τίτλος του φέρει ένα όνομα το οποίο έχω δανειστεί από μια πραγματική περιοχή που υπάρχει στα Πιέρια Όρη. Οι ιστορίες αλλά και οι ήρωες του βιβλίου αποτελούν για εμάς κάτι σαν το συλλογικό ασυνείδητο. Οι δώδεκα μικρές ιστορίες είναι στοιχειωμένες από μορφές και όντα του θρύλου και της φαντασίας που ισορροπούν με μακάβρια χάρη μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, λάμψης και σκοτεινιάς, λύτρωσης κι απελπισίας».

Στο τέλος, ο συγγραφέας υπέγραψε τα αντίτυπα, δέχτηκε τις ευχές για νέες συγγραφικές δημιουργίες και φωτογραφήθηκε μαζί του.