Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το Βιβλίο.
Σχετικά με το συγγραφέα Βαγγέλη Ραπτόπουλο.

Το βίντεο τής παρουσίασης τού βιβλίου

Οι εκδόσεις Τόπος παρουσίασαν στο ασφυκτικά γεμάτο Polis Art Cafe, το μυθιστόρημα "ΜΟΙΡΟΛΑ3" τού Βαγγέλη Ραπτόπουλου. Για το βιβλίο μίλησαν η δημοσιογράφος Μικέλα Χαρτουλάρη και ο πεζογράφος Κωνσταντίνος Τζαμιώτης. Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε ο συνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης,

Για το Bookia αλλά και για το αναγνωστικό κοινό, δεν ήταν μία ακόμη παρουσίαση βιβλίου. Εδώ, για πρώτη φορά, έγινε ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην ενημέρωση, στο να γίνονται οι αναγνώστες κοινωνοί τέτοιων εκδηλώσεων, ακόμα και μακριά από το φυσικό τους τόπο.

Η παρουσίαση μεταδόθηκε από το Bookia, ζωντανά μέσω Internet, με την υποστήριξη τής WiBox, της εταιρείας που ειδικεύεται στη ζωντανή μετάδοση τηλεοπτικού σήματος μέσω Ίντερνετ. Ως "παράσημο" για αυτή την ενέργεια, καταθέτουμε μαρτυρίες αναγνωστών αμέσως μετά τη μετάδοση:

Ο υπεύθυνος τού Polis Art Cafe, Βασίλης Χατζηιακώβου καλωσόρισε το κοινό και μίλησε για το συγγραφέα και το έργο του. "Παρακολουθώ το Βαγγέλη Ραπτόπουλο από το πρώτο του βιβλίο. Τον θεωρώ συμπολεμιστή, διότι αυτό που ζούμε είναι πόλεμος", είπε για τον κο Ραπτόπουλο και παρουσίασε τους ομιλητές.

Εκ μέρους τού εκδοτικού οίκου Τόπος, ο Άρης Μαραγκόπουλος έκανε μία μικρή παρέμβαση αναφερόμενος αρχικά στην καινοτομία τής τηλεοπτικής μετάδοσης τής εκδήλωσης απευθείας μέσω Ίντερνετ. Στη συνέχεια μίλησε για το ίδιο το βιβλίο, "Είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο ... Δανείζεται από ένα παραμύθι ... Κρύβει διδακτικό περιεχόμενο μιλώντας παραμυθιτικά για το σήμερα και για ένα δυστοπικό μέλλον το οποίο μακάρι να μη ζήσουμε".

Ήταν η σειρά τού κου Σταμάτη Κραουνάκη αλλά εκείνη τη στιγμή έβγαζε μία selfie με το συγγραφέα την οποία και κοινοποίησε αμέσως στα κοινωνικά δίκτυα!

Ακόμα και μία μόνο λέξη στο στόμα τού Σταμάτη Κραουνάκη, πονάει. Για παράδειγμα η λέξη «ΜΠΕΕΕ», ο τίτλος τής παράστασης που ανεβάζει στο Ίδρυμα Κακογιάννη. Όσο αθώα και να είναι από μόνη της, νιώθω ότι για μένα τη λέει, θυμίζοντάς μου το χειρότερο εαυτό μου. Πόσo δε μάλλον, αν βάλει περισσότερες λέξεις στην ίδια σειρά!

Έτσι, καυστικό ήταν το πρώτο του σχόλιο, "Ο Πρωθυπουργός μας, ρεζίλεψε τη γιαγιά του και ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος την αποκατέστησε", είπε, κάνοντας σαφή αναφορά στη συγγενική σχέση τού κου Αντώνη Σαμαρά με την Πηνελόπη Δέλτα, το έργο την οποίας "Παραμύθι χωρίς όνομα", διασκεύασε ο συγγραφέας φτιάχνοντας τη δική του ιστορία.

Στη συνέχεια διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο. Ομολογώ ότι ήταν από τις πιο εκφραστικές αναγνώσεις που έχω ακούσει, η φωνή αλλά και το ύφος ζωντάνεψαν το κείμενο. Όπως φάνηκε, την ίδια αίσθηση έκανε σε όλους διότι και ο ίδιος ο συγγραφέας σχολίασε αργότερα, "κάποια στιγμή αναρωτήθηκα, εγώ το έγραψα αυτό;". Το ίδιο επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ευτυχώς, ενδιάμεσα στις τοποθετήσεις των ομιλητών.

Η Μικέλα Χαρτουλάρη ξεκίνησε ακριβώς από αυτό, χαρακτηρίζοντας "ατμοσφαιρική" τη φωνή τού Σταμάτη Κραουνάκη. Μας πήγε απευθείας στη σελίδα 99 όπου η ηρωίδα απογοητευμένη από αυτά που ζει σχολιάζει, "Βλέπω παντού κλεψιές και ατιμίες" παίρνοντας ως απάντηση από το Νικόλα (κοίτα σύμπτωση!), "Περιφρονείς αυτούς τους ανθρώπους, το λαό τής χώρας σου γιατί κατάντησαν κλέφτες ή δειλοί, ή επειδή δεν αντέχουν να παλέψουν κόντρα στη δυστυχία και στη γενική αποχαύνωση. Και θέλεις να γίνεις ένα μαζί τους; Να παρατήσεις τον αγώνα με τις πρώτες δυσκολίες, ν' αφήσεις τη θέση σου και να δειλιάσεις μπροστά στον κόπο και τις ευθύνες; Ο λαός μας είναι σαν όλους τους λαούς".

Μίλησε και για το εξώφυλλο το οποίο μόνο τυχαίο δεν το θεώρησε ενώ την ίδια την ιστορία στο βιβλίο τη χαρακτήρισε ως παραμύθι, ως παραβολή η οποία μας παραινεί να αφήσουμε τη μοιρολα3 (έτσι θα γράφουμε όλοι πλέον αυτή τη λέξη), να πάρουμε την απόφαση και να αναλάβουμε δράση. Μιας και το έργο είναι διασκευή τού "Παραμύθι χωρίς όνομα" τής Πηνελόπης Δέλτα, έκανε μία συσχέτιση των εποχών στις οποίες γράφτηκαν και τα δύο έργα αναδεικνύοντας τις ομοιότητες με κύριο χαρακτηριστικό το αίσθημα ταπείνωσης που κυριαρχούσε στη χώρα μας. Όπως αναφέρεται και στη Βικιπαίδεια, "...Κατά το 1910 η Ελλάδα βρισκόταν σε φάση αναδιοργάνωσης, καθώς είχε αρχίσει το έργο της Αναθεωρητικής Βουλής και η χώρα προσπαθούσε να μεγιστοποιήσει τα μαθήματα από τον Πόλεμο του 1897. Το 1897 είχε βιωθεί τραυματικά από το έθνος (παρότι η Κρήτη απέκτησε αυτονομία έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και αφύπνισε την κοινή γνώμη για την ανάγκη αλλαγών, με αποτέλεσμα το Κίνημα στο Γουδί το 1909".

Κάτι ανάλογο έκανε και ο Ιάκωβος Καμπανέλης πριν 50 χρόνια περίπου, μία θεατρική προσαρμογή τού έργου τής Πηνελόπης Δέλτα. "Ο Βαγγέλης Ραπόπουλος όμως δεν βασίζεται στο έργο τού Καμπανέλη αλλά στο πρωτότυπο, τής Δέλτα. Λέει στη γιαγιά τού σημερινού πρωθυπουργού ότι ο απόγονός της φέρθηκε μοιρολατρικά", είπε χαρακτηριστικά η κα Χαρτουλάρη και συνέχισε, "Όμως, ο συγγραφέας ακολουθεί τα βήματα τής Δέλτα μέχρι ένα σημείο, μετά δημιουργεί τη δική του ιστορία, την προεκτείνει".

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης μίλησε αρχικά για το περιβάλλον στο οποίο ο συγγραφέας έγραφε το βιβλίο του, "Σε μία εποχή που ο συγγραφέας δεν έπρεπε να είναι πολυγραφότατος, δεν έπρεπε να βγαίνει από τα λογοτεχνικά όρια, δεν έπρεπε να λέει τη γνώμη του. Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος τα έκανε όλα αυτά σε μία εποχή που η γνώμη κοστίζει".

"Είναι το πιο πολιτικό βιβλίο τού συγγραφέα, διασκευή ενός διάσημου βιβλίου. Μιλάει για μία περιβαλλοντική καταστροφή που δεν είναι ούτε μικρή ούτε ίσως μακριά, την οποία φέρνει στο σήμερα, δημιουργεί ένα ΜΕΤΑπαρόν. Μιλάει για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, ένας δεσμός που δεν πρέπει να σπάει".

"Μιλάει με γλώσσα απλή, σαν σε παραμύθι και έτσι απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, όποιος και να το διαβάσει θα καταλάβει τι θέλει να πει. Είναι ένα απόλυτα επιτυχημένο βιβλίο αλλά και επίκαιρο, έχει πολλά να μας πει και να μας κάνει να σκεφτούμε".

Τις ομιλίες έκλεισε ο ίδιος ο συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος ο οποίος ευχαρίστησε αρχικά το κοινό που ήταν εκεί, τους ομιλητές αλλά και όλους τους συντελεστές. Ξεκίνησε με μία διαφωνία που είχε με το Σταμάτη Κραουνάκη στο αν όλοι στην παρέα ήταν ομοϊδεάτες.

"Δεν γράφτηκε τίποτα για το βιβλίο, ούτε κριτικές ούτε τίποτα άλλο, όλοι κάνουν την πάπια", είπε, εννοώντας σαφώς τα πολιτικά κριτήρια "απόρριψης" από τα Μέσα αυτού τού βιβλίου.

Ως αρχικό ερέθισμα να γράψει αυτό το βιβλίο, ανέφερε την ενθουσιώδη ανταπόκριση τής κόρης του. Αρχικά το έγραψε ως διασκευή για το θέατρο και η παράσταση ανέβηκε στην παιδική σκηνή του Εθνικού και μάλιστα με επιτυχία (παίχτηκε πάνω από 1 χρόνο). Εξήγησε και το λόγο για τον οποίο άλλαξε το φύλο των βασικών ηρώων, από αγόρι σε κορίτσι την κεντρική ηρωίδα, "Λόγω τής αυξημένης συμμετοχής των γυναικών στη σημερινή κοινωνία", είπε και συνέχισε, "Η Μοιρολα3 μένει πιστή στην Πηνελόπη Δέλτα. Η προσθήκη αφορά τη στάση τής κεντρικής ηρωίδας η οποία δεν βολεύεται με την εξουσία".

"Συνήθως το εξώφυλλο ενός βιβλίου εμπνέεται από την ιστορία σε αυτό. Εδώ συνέβη το αντίθετο, είδα πρώτα το εξώφυλλο και βάσει αυτού έγραψα το τέλος τής ιστορίας".

"Κανένα άλλο βιβλίο μου δεν καλεί σε κινητοποίηση για τα κοινά", είπε και σημείωσε την τελευταία φράση στο βιβλίο, "Το μέλλον είναι τώρα". "Είναι ένα είδος ακτιβιστικής μπροσούρας που θέλω να κινητοποιήσει τον κόσμο ... Πέντε χρόνια τώρα βουλιάζουμε ... Γύρω μας σπαρμένα θύματα ανθρωπιστικής κρίσης ... Δεν έχουμε περιθώρια για τέχνη για την τέχνη ... Περιμένουμε να αλλάξουν τα πράγματα ψηφίζοντας ... Είναι μία κραυγή να βγούμε από την αδράνεια".

Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό η οποία αφορούσε αυτό, το τελευταίο, πως το βιβλίο παρεμβαίνει στην κοινωνία προτρέποντάς την να εμπλακεί με τα κοινά και να διαμορφώσει το μέλλον τής χώρας.

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το Βιβλίο.
Σχετικά με το συγγραφέα Βαγγέλη Ραπτόπουλο.