Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Το βιβλίο «Αλκυονίδες μέρες».
Η συγγραφέας Ευτυχία Γιαννάκη.
Οι εκδόσεις Ίκαρος.

Νέα γυναίκα συγγραφέας και αστυνομική λογοτεχνία; Έσπασε τον ανδροκρατούμενο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας η συγγραφέας Ευτυχία Γιαννάκη και ήρθε στην Κατερίνη, στα Public, προκειμένου να παρουσιάσει το δεύτερο μέρος της τριλογίας της Αθήνας στο αναγνωστικό κοινό.

Να υπενθυμίσω ότι έχει πάρει για το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας, «Στο πίσω κάθισμα», απέσπασε το βραβείο Public καλύτερου ελληνικού μυθιστορήματος 2017.

Μαζί της ήταν ο φιλόλογος Ηλίας Τσαβές ο οποίος δήλωσε και θαυμαστής της γραφής της. Και δεν έχει άδικο. Λίγο που ξεφύλλισα το βιβλίο της κατάλαβα ότι στις σελίδες του φέρνει ένα φρέσκο αέρα στο είδος που λέμε αστυνομική λογοτεχνία και αξίζει κάποιος να διαβάσει τα βιβλία της. Μου άρεσε ο τρόπος παρουσίασης του βιβλίου κι αυτό φάνηκε από το κοινό που ήθελε να κάνει ερωτήσεις για να τους κρατήσει περισσότερη ώρα κοντά του.

Αφού καλωσόρισε τους αναγνώστες η υπεύθυνη του τμήματος βιβλίου, έδωσε τον λόγο στον καθηγητή φιλολογίας Ηλία Τσαβέ ο οποίος αφού μίλησε για την αστυνομική λογοτεχνία ως λογοτεχνικό είδος, την ιστορική του διαδρομή στον χώρο, τις χώρες όπου μεγαλούργησε, έφτασε στο βιβλίο όπου παρουσιαζόταν. Μίλησε για «την πρώτη αίσθηση που έχει ο αναγνώστης παίρνοντας στα χέρια του το βιβλίο. Το επιμελημένο εξώφυλλο από τις εκδόσεις Ίκαρος όπως είπε, δίνει το στίγμα του βιβλίου. Κόκκινο και μαύρο-σοφή η επιλογή της σχεδιαστικής ομάδας των εκδόσεων Ίκαρος. Κόκκινο = φόνος= αίμα= Χάρης Κόκκινος. Μαύρο= άγνοια= μυστήριο =σκοτάδι. Στη μέση ένα μαχαίρι διατρέχει σχεδόν όλο το εξώφυλλο όπως ίσως και όλη την ιστορία. Οι ημερομηνίες πάνω του τυχαίες; Ίσως..Δεν με ανάγκασε κανένα άλλο εξώφυλλο να το κοιτάξω από τόσο κοντά.. Αιφνιδιαζόμαστε καθώς από τις πρώτες γραμμές βρισκόμαστε ήδη στον τόπο του εγκλήματος Το αίμα στάζει από τον λαιμό της νεαρής έγχρωμης κοπέλας. 15 Ιανουαρίου 2014. Οι Αλκυονίδες ημέρες έχουν ξεκινήσει. Ο αστυνόμος Χ. Κόκκινος και η ομάδα του θα επιχειρήσουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση. Ο φόνος αυτός δεν θα είναι ο μοναδικός. Παράλληλα, το προσωπικό οικογενειακό δράμα του κεντρικού μας ήρωα εξακολουθεί να τον ταλανίζει. Η συγγραφέας ωστόσο, δεν υποκύπτει στην δύσκολη επιλογή του Σκανδιναβικού προτύπου. Ο ήρωας της διατηρεί την αυτοτέλεια του και την νοητική του καθαρότητα. Το προσωπικό του αδιέξοδο επιχειρείται να αντιμετωπιστεί νηφάλια, αποτελώντας συνάμα ένα εξαίσιο κοινωνικό σχόλιο, που προάγει ως μέσο επίλυσης , την ουσιαστική επικοινωνία στο πλαίσιο των οικογενειακών σχέσεων. Ο Χ. Κόκκινος διακατέχεται από απόλυτη επαγγελματική ευσυνειδησία…».

Τον λόγο πήρε η συγγραφέας και αφού ευχαρίστησε το αναγνωστικό κοινό, μίλησε για το βραβείο που της έδωσαν οι αναγνώστες του Public, “Ένα βραβείο που έρχεται από τους αναγνώστες είναι σημαντικό στον βαθμό που νιώθεις ότι το έργο σου έχει διαβαστεί και αγαπηθεί από σημαντική μερίδα ανθρώπων. Το γράψιμο είναι μοναχική ενασχόληση, οπότε όταν οι αναγνώστες σου χαρίζουν ένα τόσο σημαντικό δώρο δεν μπορείς παρά να χαίρεσαι και να παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις. Στόχος μου δεν είναι να του κρύβω στοιχεία, να στήνω γρίφους και να τον ξεγελάω με ανατροπές που υπάρχουν για χάρη της ανατροπής. Στόχος μου είναι να τον προβληματίζω και να προβληματίζομαι μέσα από μία διαδρομή που ναι, η αστυνομική λογοτεχνία την κάνει συναρπαστική”.

Μίλησε ακόμη για την Αθήνα που είναι τοπίο γνώριμο και οικείο, αλλά και απόξενο, «Τα κοινωνικά αίτια βρίσκονται πάντα στον πυρήνα του προβληματισμού μου όταν ξεκινώ να γράφω μια ιστορία. Αν επιχειρήσει όμως να ερμηνεύσει κανείς την παραβατικότητα θα δει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα απ’ όσο νόμιζε αρχικά. Αν θελήσει επιπλέον να ερευνήσει τα αίτια ενός φόνου, τότε θα δει ότι βαθιά για να φέρει στο φως ένα μόνο κομμάτι του σκοταδιού που κρύβει μια τέτοια ακραία συνθήκη. Είναι το χτίσιμο των χαρακτήρων και το βάθος τους που θα ξεκλειδώσει κάποια από τα ουσιαστικότερα αίτια της πράξης, μέσα από μια ιστορία που θα μεταφέρει την αλήθεια των χαρακτήρων. Μεγαλώνοντας διαπιστώνει κανείς ότι τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος είναι ρευστά και τα αίτια φυσικά δεν είναι μόνο κοινωνικά. Είναι λεπτές οι ισορροπίες μέσα μας. Είμαστε όλοι ακροβάτες. Άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο γυμνασμένοι, ικανοί να γλιστρήσουμε ή να απογειωθούμε κάθε στιγμή».

Μίλησε για τον ήρωα της, «που είναι ένας καθημερινός άνθρωπος που ζει σε οριακές συνθήκες όπως αυτές διαμορφώνονται στη σύγχρονη Αθήνα, κάνοντας μια απαιτητική δουλειά. Είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος σε κινούμενη άμμο τόσο στην προσωπική του ζωή, όσο και στα επαγγελματικά του που δοκιμάζουν τα όρια και τον τρόπο σκέψης του. Αυτό που τον διαφοροποιεί νομίζω ότι είναι εσωτερικότητα και το βάθος της σκέψης του σε ένα μεσογειακό περιβάλλον. Είναι πιο εσωστρεφής, δίχως μεγάλα πάθη στο ποτό, στο φαγητό και στις γυναίκες ή άλλα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά που ενδεχομένως έχουμε συνηθίσει για τους ήρωες αστυνομικής λογοτεχνίας του νότου. Αυτόν τον καιρό γράφω το τρίτο μέρος της Τριλογίας της Αθήνας. Θα ολοκληρωθούν κομμάτια του παζλ ακόμη και από τις προηγούμενες ιστορίες και θα αντιληφθούμε γιατί συναντάμε τον κεντρικό πρωταγωνιστή των ιστοριών, τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο, σε αυτή τη στιγμή της ζωής του, με αυτές τις τρεις ιστορίες, δεδομένου ότι τίποτα δεν θα είναι ίδιο γι’ αυτόν μετά την ολοκλήρωση της Τριλογίας. Θα έλεγα ότι η σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία ενσωματώνοντας πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης στην αφήγηση, δίνοντας βάρος στα μεγάλα κοινωνικά, πολιτικά, αλλά και υπαρξιακά ζητήματά μας, τείνει να εξελιχθεί στην μεγάλη κοινωνική λογοτεχνία της εποχής. Δεν ξέρω αν αυτό αποδίδει ρόλο στον συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών ο οποίος καλείται να δώσει στον αναγνώστη ένα ανάγνωσμα που θα συνδυάζει το βάρος με την ελαφρότητα, θα δοκιμάζει τον τρόπο σκέψης και τα όριά του, θα τον προβληματίζει σε βάθος για τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος και θα τον καλεί να κοιτάξει κατάματα τους δικούς του φόβους και τον τρόπο ζωής, αλλά σίγουρα του δίνει ένα συναρπαστικό πεδίο δημιουργίας και σε αυτό προσπαθώ να μένω συγκεντρωμένη. Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο, κάποιος πρέπει να γράψει μια ιστορία γι’ αυτόν, τόσο για τον αθώο, όσο και για τον ένοχο».

Ακόμη είπε ότι πρέπει οι αναγνώστες να στηρίξουν την Ελληνική Λογοτεχνία γιατί υπάρχουν αξιόλογοι συγγραφείς και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από την γραφή των ξένων συγγραφέων.

Μετά από ερωτήσεις του κοινού που η συγγραφέας τις βρήκε πολύ ενδιαφέρουσες και εύστοχες, πήρε στις αποσκευές της τις ευχές στο να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο και την επιθυμία να διαβάσουν γρήγορα το τρίτο μέρος της τριλογίας όση ώρα υπέγραφε τα αντίτυπα.