Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Το φωτορεπορτάζ.
Το βιβλίο «Για μια καλύτερη ζωή».
Η συγγραφέας Μαίρη Παναγιώτου.
Οι εκδόσεις Ωκεανός.

Οι εκδόσεις Ωκεανός και το Public Συντάγματος παρουσίασαν το μυθιστόρημα της Μαίρης Παναγιώτου, «Για μια καλύτερη ζωή».

Για το βιβλίο μίλησε η Πόπη Λαμπροπούλου, σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και συγγραφέας.

Την εκδήλωση συντόνισε η Ελίζα Φερεκύδου, Δρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλος ΔΣ της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών.

Η ζωή του Ανδρέα καθώς και η επιχείρησή του στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης θα καταστραφεί ολοσχερώς με το οργανωμένο πογκρόμ της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955. Θα ακολουθήσει το κυνηγητό του από τις τουρκικές αρχές και η διάσωσή του από μία πόρνη. Ο ερχομός του στην Ελλάδα, περιπετειώδης. Το ίδιο και ο γάμος του... Όμως στην καρδιά του βαθιά κρατάει κλεισμένη την Πόλη των προγόνων του, κι έτσι ο επαναπατρισμός του κάποια στιγμή θα είναι μονόδρομος. Μόνο που τούτη τη φορά πασχίζει να κρυφτεί από τους Έλληνες...

Η περιπέτεια της θετής του κόρης, η οικογενειακή της κατάσταση, η αρρώστια, ο χωρισμός, η μοναξιά, η βιοπάλη, το ψάξιμο για την αληθινή μητέρα, είναι τα γεγονότα που θα χαράξουν τη ζωή του. Ωστόσο το αποτελέσματα της έρευνας στην οποία επιδίδεται, θα του φέρει εκπλήξεις που μόνον η ζωή ξέρει να σκαρώνει!

Ποιος είναι άραγε ο νεαρός εκείνος άνδρας που τόσο τον αντιπαθεί; Τι γυρεύει απ᾽ αυτόν;

Ένα βιβλίο γεμάτο αφοσίωση, απελπισία, αγώνα για επιβίωση που θα σας συγκινήσει και θα σας μείνει αξέχαστο!

Για τη συγγραφέα:

Η Μαίρη Παναγιώτου γεννήθηκε στο χωριό Άγναντη Φθιώτιδος, στις 12 Απριλίου 1950 και είναι κάτοικος Χαλανδρίου Αθηνών.

Έχει εργασθεί δεκαπέντε χρόνια ως δασκάλα των Αγγλικών και όταν δεν γράφει, ασχολείται με την Αρχαία Κλασική Γραμματεία και Φιλοσοφία. Ανήκει στη γενιά που γαλουχήθηκε μέσα στους πολλούς εκσυγχρονισμούς της μεταπολεμικής περιόδου, οι οποίοι οδήγησαν με γρήγορους ρυθμούς την κοινωνία σε καταναλωτική.

Πιστεύει ότι ο σκοπός του ανθρώπου είναι να αφήνει πίσω του έργο για να αποπληρώνει το επίγειο ταξίδι του και να μένει κληρονομιά στους απογόνους. Αισθάνεται ευγνώμων που ζει στις απαρχές της τρίτης χιλιετίας και ελπίζει στην τελειοποίησή της ως υποψιασμένη πολίτης.